Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ogólnie bardzo mi się podobała, chociaż większość opisów przemyśleń bohaterów można by znacząco skrócić, gdyby oboje poszli na terapię, czego ewidentnie bardzo BARDZO potrzebowali.

Ogólnie bardzo mi się podobała, chociaż większość opisów przemyśleń bohaterów można by znacząco skrócić, gdyby oboje poszli na terapię, czego ewidentnie bardzo BARDZO potrzebowali.

Dawno tak bardzo się nie męczyłam, czytając jakąś książkę. Bohaterka totalnie nie w moim stylu, to jak wiele problemów sobie wymyślała i ogólnie całe jej rozumowanie było dla mnie po prostu tak głupie, że już pod koniec miałam ochotę ją uderzyć. Tragiczna kobieta.
A szkoda, bo początek był naprawdę bardzo fajny i historia zapowiadała się ciekawie, jednak ostatecznie cały czas przewija się jeden i ten sam wątek, może ubrany w dwa/trzy różne "ubrania". A książka ma 670 stron... Naprawdę przesada.

Dawno tak bardzo się nie męczyłam, czytając jakąś książkę. Bohaterka totalnie nie w moim stylu, to jak wiele problemów sobie wymyślała i ogólnie całe jej rozumowanie było dla mnie po prostu tak głupie, że już pod koniec miałam ochotę ją uderzyć. Tragiczna kobieta.
A szkoda, bo początek był naprawdę bardzo fajny i historia zapowiadała się ciekawie, jednak ostatecznie cały...

Dawno już książka mnie tak nie irytowała jak ta. Szczególnie główna bohaterka. Historia sama w sobie bardzo dobra, ale nie podobało mi się to, jak bardzo podkreślane było, że Sloan poradziła sobie z żałobą po Brandonie tylko dlatego, że zakochała się w kolejnym facecie. Niby mówiła, że nie chce zamieniać ołtarzyka poświęconego Brandonowi na ołtarzyk dla Jasona, ale dokładnie to właśnie zrobiła. Już nie mówiąc o tym, że uważała, że musi zrezygnować z własnej pracy, żeby jechać z nim w trasę, albo jak bardzo podkreślane było stereotypowe podejście do roli mężczyzny i kobiety podczas pierwszego pobytu bohaterów w Ely...
Pierwsza część bardzo mi się podobała i moim zdaniem Kristen była fantastycznie przedstawiona jako silna kobieta, natomiast Sloan jest ukazana jak stereotypowa "słaba płeć", która nie potrafi sobie poradzić w życiu bez faceta.

Dawno już książka mnie tak nie irytowała jak ta. Szczególnie główna bohaterka. Historia sama w sobie bardzo dobra, ale nie podobało mi się to, jak bardzo podkreślane było, że Sloan poradziła sobie z żałobą po Brandonie tylko dlatego, że zakochała się w kolejnym facecie. Niby mówiła, że nie chce zamieniać ołtarzyka poświęconego Brandonowi na ołtarzyk dla Jasona, ale...