Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"[...] Ojciec upadł na plecy i pamiętam, jak jeszcze przez chwilę poruszały mu się oczy, jakby patrzył zdziwiony, nie wiedząc, co się stało. Ten widok strzelającego Niemca i ruszające się oczy leżącego Ojca prześladowały mnie przez wiele lat [...]"

Blisko pięćdziesiąt relacji osób, które jako dzieci były uczestnikami bądź obserwatorami Powstania Warszawskiego. Trudna lektura, budząca współczucie, podziw i ogromny szacunek dla relacjonujących.

"[...] Ojciec upadł na plecy i pamiętam, jak jeszcze przez chwilę poruszały mu się oczy, jakby patrzył zdziwiony, nie wiedząc, co się stało. Ten widok strzelającego Niemca i ruszające się oczy leżącego Ojca prześladowały mnie przez wiele lat [...]"

Blisko pięćdziesiąt relacji osób, które jako dzieci były uczestnikami bądź obserwatorami Powstania Warszawskiego. Trudna...

Z twórczością pani Małgorzaty Rogali zaznajomiłam się w ubiegłym roku przeczytawszy w wakacje wszystkie jej powieści. Spotkanie z każdą z jej książek należało do udanych pod różnymi względami. Tym bardziej ucieszyłam się, kiedy w zapowiedziach napotkałam informację o zbliżającej się premierze "Dobrej matki".

W "Dobrej matce" ponownie spotykamy parę sympatycznych policjantów Agatę Górską i Sławomira Tomczyka, znanych z wcześniejszej powieści autorki - "Zapłata". Prowadzą oni śledztwo w sprawie zabójstwa dwóch kobiet, matek, których wspólnymi cechami było przesadne udzielanie się na Facebooku i publikowanie tam ogromnych ilości zdjęć swoich pociech. Obie kobiety przed śmiercią otrzymały maila o treści "Bądź dobrą matką". Kto zastrzelił obie kobiety i jaki miał motyw? Czy w sprawę ich śmierci zamieszany jest doktor Joachim Mazur, człowiek, który molestował Górską w dzieciństwie? Jakie informacje chce przekazać Agacie jej dawna koleżanka Helena Dobosz i jaki związek z tym wszystkim ma broszka w kształcie ważki?

Małgorzata Rogala zgrabnie snuje intrygę kryminalną, przeplatając ją perypetiami osobistymi policjantów. Warto sięgnąć po tę książkę, czyta się ją szybko, akcja jest dynamiczna, w mojej ocenie nie sposób się przy niej nudzić. Ale choć to kryminał, skłania do przemyśleń. Niejeden z nas po lekturze na pewno zastanowi się, czy w dostateczny sposób chroni swoją prywatność, czy może za bardzo eksponuje ją w internecie. To co raz wpadnie do sieci, zostaje w niej na zawsze i warto wziąć to pod uwagę przy następnej ewentualnej publikacji zdjęcia dziecka, czy zmianie statusu.

Cóż, mnie pozostaje czekać na kolejną część przygód duetu Górska & Tomczyk. Jakie będą ich losy? I co, do licha, stało się z ważką?

Z twórczością pani Małgorzaty Rogali zaznajomiłam się w ubiegłym roku przeczytawszy w wakacje wszystkie jej powieści. Spotkanie z każdą z jej książek należało do udanych pod różnymi względami. Tym bardziej ucieszyłam się, kiedy w zapowiedziach napotkałam informację o zbliżającej się premierze "Dobrej matki".

W "Dobrej matce" ponownie spotykamy parę sympatycznych...

Kryminały darzę miłością wielką, wręcz bezgraniczną. Staram się sięgać po autorów mi nieznanych, w nadziei, że odkryję jakąś perełkę. Niestety, sięgnięcie po "Nieprzypadkową ofiarę" było jedną z najgorszych czytelniczych decyzji, jakie zdarzyły mi się w ciągu ostatnich lat. I chyba nigdy nie zdarzyło mi się jeszcze wystawić tak niskiej oceny.

Książka ma dwa wątki. W jednym z nich poznajemy nastoletniego Darka. Zostajemy wciągnięci w jego szkolne, potem wakacyjne perypetie, które raptem się urywają w miejscu zupełnie niespodziewanym, a wątek aż prosi się o kontynuację. Drugi wątek to nieudolnie prowadzone śledztwo dziennikarza i niespełnionego pisarza Krzysztofa Chmury w sprawie zaginięcia jego przyszłego szwagra. Za wszelką cenę starałam się doszukać jakichś powiązań tego dochodzenia z losami Darka (na próżno). Co ma jedno z drugim wspólnego, czytelnik nie dowiaduje się do samego końca. Nie wiem, co autor miał na myśli "łącząc" obie te historie w jednej książce. Szkoda.

Książkę czytałam w formie ebooka i tu poraziła mnie masa literówek. Czytam w większości książki elektroniczne, ale jeszcze nie zdarzyło mi się, by któraś miała taką masę błędów.

Odradzam.

Kryminały darzę miłością wielką, wręcz bezgraniczną. Staram się sięgać po autorów mi nieznanych, w nadziei, że odkryję jakąś perełkę. Niestety, sięgnięcie po "Nieprzypadkową ofiarę" było jedną z najgorszych czytelniczych decyzji, jakie zdarzyły mi się w ciągu ostatnich lat. I chyba nigdy nie zdarzyło mi się jeszcze wystawić tak niskiej oceny.

Książka ma dwa wątki. W...