Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie wiesz, ile czasu ci zostało.

Nigdy nie wiesz, ile czasu ci zostało.

Przez wszystkie te tysiąclecia ludziom nie udało się rozgryźć zagadki, jaką jest miłość. Na ile jest sprawą ciała, a na ile umysłu? Ile w niej przypadku, a ile przeznaczenia? Dlaczego związki doskonałe się rozpadają, a te pozornie niemożliwe trwają w najlepsze? Ludzie nie znaleźli odpowiedzi na te pytania i ja też ich nie znam. Miłość po prostu jest, albo jej nie ma.

Przez wszystkie te tysiąclecia ludziom nie udało się rozgryźć zagadki, jaką jest miłość. Na ile jest sprawą ciała, a na ile umysłu? Ile w niej przypadku, a ile przeznaczenia? Dlaczego związki doskonałe się rozpadają, a te pozornie niemożliwe trwają w najlepsze? Ludzie nie znaleźli odpowiedzi na te pytania i ja też ich nie znam. Miłość po prostu jest, albo jej nie ma.

Muszę to sobie zapamiętać, na wypadek, gdyby kiedyś zaczęło mnie to obchodzić.

Muszę to sobie zapamiętać, na wypadek, gdyby kiedyś zaczęło mnie to obchodzić.

Najprawdziwszym złem na świecie są czyny człowieka.

Najprawdziwszym złem na świecie są czyny człowieka.

Jednak nigdy nie wiadomo, co przyniesie jutro. Najważniejsze, żeby wierzyć, nie poddawać się. Tego nauczył mnie Halt. Nigdy się nie poddawaj, bowiem kiedy pojawi się sposobność, musisz być gotów, żeby z niej skorzystać.

Jednak nigdy nie wiadomo, co przyniesie jutro. Najważniejsze, żeby wierzyć, nie poddawać się. Tego nauczył mnie Halt. Nigdy się nie poddawaj, bowiem kiedy pojawi się sposobność, musisz być gotów, żeby z niej skorzystać.

Lepiej kochać i stracić miłość, niż nie kochać wcale.

Lepiej kochać i stracić miłość, niż nie kochać wcale.

Są chwile, które zostają w pamięci na całe życie, są też takie, które spodziewamy się zapamiętać, jednak tak się nie dzieje.

Są chwile, które zostają w pamięci na całe życie, są też takie, które spodziewamy się zapamiętać, jednak tak się nie dzieje.

Ludzie to więcej niż emocje.Mają myśli i powody,by postępować tak,jak postępują.

Ludzie to więcej niż emocje.Mają myśli i powody,by postępować tak,jak postępują.

Życie polega na poszukiwaniu i tęsknocie

Życie polega na poszukiwaniu i tęsknocie

Niektórzy wyruszyli tutaj nie po to, żeby dokądś dotrzeć, ale żeby przed czymś uciec.

Niektórzy wyruszyli tutaj nie po to, żeby dokądś dotrzeć, ale żeby przed czymś uciec.

Mogą mnie stąd sprowadzić siłą bez względu na to, co powiem, ale nie mają prawa mówić, że to nie jest moje miejsce.

Mogą mnie stąd sprowadzić siłą bez względu na to, co powiem, ale nie mają prawa mówić, że to nie jest moje miejsce.

- Będzie dobrze. - Nie mów mi: "będzie dobrze", kiedy ja wiem, że nie będzie. Jak ja nie lubię, kiedy jestem w rozsypce, mój świat się rozpierdziela na drobne kawałeczki, a ktoś wyskakuje, że będzie dobrze. Fakt, kiedyś na pewno będzie, ale nie teraz. Teraz to ja mam ochotę poużalać się nad sobą, poprzeklinać, mam ochotę rzucić talerzem o ścianę. I krzyczeć, że mi źle. I pozwól mi na to, nie wyskakuj z farmazonami, że za chwilę mi ulży. Bo nie ulży. Bo potrzebuję czasu, bo muszę się wybeczeć, wyżalić, muszę w sobie przerobić ból. A potem się podniosę. (...) Bo jak to mówią, są takie dni, że kurwa mać to za mało.

- Będzie dobrze. - Nie mów mi: "będzie dobrze", kiedy ja wiem, że nie będzie. Jak ja nie lubię, kiedy jestem w rozsypce, mój świat się rozpierdziela na drobne kawałeczki, a ktoś wyskakuje, że będzie dobrze. Fakt, kiedyś na pewno będzie, ale nie teraz. Teraz to ja mam ochotę poużalać się nad sobą, poprzeklinać, mam ochotę rzucić talerzem o ścianę. I krzyczeć, że mi źle. I pozwól...

Wojna nie czyni człowieka lepszym. Wyłącznie gorszym. Bez żadnych wątpliwości. Nigdy nie wrócę do tego dnia, kiedy ruszyłem na wojnę. Nie będę tym, kim byłem przed wojną.

Wojna nie czyni człowieka lepszym. Wyłącznie gorszym. Bez żadnych wątpliwości. Nigdy nie wrócę do tego dnia, kiedy ruszyłem na wojnę. Nie będę tym, kim byłem przed wojną.

Spałam, ale czułam ból. Każdym nerwem. To nie krew płynęła w moich żyłach, lecz ołów albo wulkaniczna lawa - w każdym razie paliło, ciągnęło w dól. Udawałam, że żyję.

Spałam, ale czułam ból. Każdym nerwem. To nie krew płynęła w moich żyłach, lecz ołów albo wulkaniczna lawa - w każdym razie paliło, ciągnęło w dól. Udawałam, że żyję.