Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetne. Po raz trzeci otrzymujemy doskonały komiks. Wspaniałe rysunki i kolorowanie. Ponownie wielkie brawa za scenariusz. Przygoda jest lekka i okraszona wieloma dowcipnymi momentami. Czysta, niewymuszona rozrywka. Niesamowite jak udało się uchwycić ducha oryginalnej serii sprzed lat. No i Miluś jest po prostu słodki.

Świetne. Po raz trzeci otrzymujemy doskonały komiks. Wspaniałe rysunki i kolorowanie. Ponownie wielkie brawa za scenariusz. Przygoda jest lekka i okraszona wieloma dowcipnymi momentami. Czysta, niewymuszona rozrywka. Niesamowite jak udało się uchwycić ducha oryginalnej serii sprzed lat. No i Miluś jest po prostu słodki.

Muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem. Książka jest po prostu rewelacyjna. Po pierwsze, jest śmieszna. Miejscami można się naprawdę świetnie ubawić i pośmiać. Lekka forma i specyficzny, rubaszny styl towarzyszą nam przez całą powieść. Ale po drugie, jest jednak tragikomicznie a nawet strasznie. Noir, makabra, co to właściwie jest? Czysta groza, ale nie taka że duchy i upiory. Tu autorka naprawdę wybiła się na wyżyny. Kto tu się właściwie kurczowo trzyma życia a kto umarł chociaż jest żywy? No i zło, które jak wiemy z prawdziwego życia, prędzej czy później zawsze się ........... (no właśnie?) . Koniecznie przeczytajcie. Ta powieść to nie tylko wspaniały humor, przygoda i fenomenalnie poprowadzona, bardzo oryginalna fabuła i przemyślane wątki. Jest znacznie, znacznie poważniej. (Natomiast wydawniczo i poligraficznie jest dobrze i troszkę źle. Raczej ascetyczna choć prześliczna okładka. Ładne wyklejki i wreszcie wiadomo dlaczego maki. Ale jest też pulpowy papier przez który przebijają litery i na okrasę dosłownie dwie literówki.) Tak czy siak, powieść jest genialna.

Muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem. Książka jest po prostu rewelacyjna. Po pierwsze, jest śmieszna. Miejscami można się naprawdę świetnie ubawić i pośmiać. Lekka forma i specyficzny, rubaszny styl towarzyszą nam przez całą powieść. Ale po drugie, jest jednak tragikomicznie a nawet strasznie. Noir, makabra, co to właściwie jest? Czysta groza, ale nie taka że duchy i...

Kolejne, bardzo udane spotkanie z komisarzem Maigretem. Tym razem jest nieco trudniej. Fabuła wymaga bardziej dedukcyjnego podejscia niż miało to miejsce w powieści "Maigret w szkole". Natomiast aspekt społeczny wydaje się na pierwszy rzut oka, odgrywać mniejsze znaczenie w całej historii. Ale tylko z pozoru. Generalnie Simenon po mistrzowsku podrzuca podpowiedzi, czy może tylko delikatnie czytelnikow coś sugeruje, następnie myli tropy. Czyta się to doskonale pomimo, iż powieść ma też pewne drobne minusiki. Ale o nich cicho sza, bo trzeba by zaspoilerować. Poza tym u Simenona chodzi przecież głównie o to jakie "demony" popychają człowieka do działania. Jest więc tu sporo "smaczków" dotyczących ludzkich charakterów. Gorąco polecam.

Kolejne, bardzo udane spotkanie z komisarzem Maigretem. Tym razem jest nieco trudniej. Fabuła wymaga bardziej dedukcyjnego podejscia niż miało to miejsce w powieści "Maigret w szkole". Natomiast aspekt społeczny wydaje się na pierwszy rzut oka, odgrywać mniejsze znaczenie w całej historii. Ale tylko z pozoru. Generalnie Simenon po mistrzowsku podrzuca podpowiedzi, czy...