Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubicie w książkach odkrywać wraz z bohaterami tajemnice sprzed lat? Ja bardzo lubię ten motyw, zwłaszcza jeszcze, gdy akcja powieści dzieje się dwutorowo. Tu dodatkowo autorka zainspirowała się na prawdziwymi wydarzeniami.

Igor Schutt, poczytny autor kryminałów wprowadza się do nowego domu w górskie okolice malowniczego jeziora Czortyńskiego by uporać się z przeszłością i utratą bliskiej osoby. Jednak już w pierwszych dniach zwiedzania okolicznych ruin natrafia na zwłoki młodej dziewczyny. To jednak dopiero początek zbrodni, które spowijają lękiem pobliskich mieszkańców, którzy od lat skrupulatnie skrywają mroczny sekret. Tak jak i ich stara, zalana pod wodą osada skrywa więcej ofiar, niż sądzono na początku. Rozpoczyna się poszukiwanie mordercy i walka z czasem.

Powiem Wam, że historia wciąga w sumie od pierwszych stron, a akcja nie zwalnia do samego końca. Czyta się szybko, nie ma w niej niepotrzebnych przestojów i nudnych momentów. Mamy tu klimat małego klimatycznego miasteczka z wieloma jego sekretami i ciekawe miejsce akcji. Podoba mi się jak autorka wplotła prawdziwe wydarzenia w swoją fikcję literacką. Czy zatem przypadła mi do gustu? Nie jest to taki mocny kryminał. Osoby, które lubią krwiste historie czy opisy zbrodni mogą czuć niedosyt. Autorka w dużym stopniu skupia się na aspekcie relacji małej zamkniętej społeczności, pewnej zmowie milczenia i powiązaniach między bohaterami. Dla mnie minusem i to takim dość znaczącym jest tu ilość postaci. Dodatkowo autorka raz posługuje się imieniem bohatera, raz nazwiskiem i momentami nie wiedziałam kto, z kim i dlaczego. Wprowadzało to lekki chaos i utrudniało śledzenie fabuły, bo wymagało skupienia by nie pogubić się w wydarzeniach. Nie przemówiło do mnie też trochę zakończenie i motyw sprawcy. Uważam jednak, że jak na debiut w tym gatunku całość nie wypada źle, widzę potencjał i jeśli ukażą się kolejne książki autorki w tym gatunku to chętnie po nie sięgnę.

Lubicie w książkach odkrywać wraz z bohaterami tajemnice sprzed lat? Ja bardzo lubię ten motyw, zwłaszcza jeszcze, gdy akcja powieści dzieje się dwutorowo. Tu dodatkowo autorka zainspirowała się na prawdziwymi wydarzeniami.

Igor Schutt, poczytny autor kryminałów wprowadza się do nowego domu w górskie okolice malowniczego jeziora Czortyńskiego by uporać się z...

Zastanawialiście się kiedyś kim była Wasza praprapra***babcia? Znachorką, zielarką, a może wiedźmą? 😉

Historia trzech wyjątkowych kobiet z linii rodu Weyward, które dzielą stulecia, ale łączą je nie tylko więzy krwi, lecz również pewien niezwykły skrywany dar. Kobiety z ich rodu są silnie związane z naturą. Słyszą stukot czułek chrabąszcza, trzepot skrzydeł wrony w koronach drzew. Altha zostaje posądzona o używanie czarów i oczekuje na proces, w czasach gdzie trwa właśnie polowanie na czarownice. Violet ma 16 lat, żyje w XX wieku i marzy o zostaniu entomologiem. Niestety jest trzymana pod kluczem w rodzinnej posiadłości i nigdy nie pozwolono opuścić jej tego miejsca. Nie poznała również swojej matki, a wszelkie ślady jej istnienia są wręcz zacierane. Kate od 5 lat jest odcięta od świata, telefonu, kontaktu z rodziną, ale zbiera się w końcu na odwagę i decyduje się uciec od psychopatycznego partnera. Zaszywa się w rozpadającej się chacie odziedziczonej po ciotecznej babci.

W jakiś sposób (być może za pomocą jakiegoś uroku) ta opowieść urzekła mnie i rozkochała w sobie. To historia o kobiecej sile, ale takiej niewidocznej na pierwszy rzut oka, drzemiącej głęboko w duszy. Autorka stworzyła trochę taką sentymentalną podróż po niewidzialnych niciach, które łączą nas z przodkami. Wielokrotnie skłoniła mnie do zadumy nad dziwnością jak te nasze losy potrafią się układać i ile nosimy w sobie z naszych dawnych krewnych nie mając nawet o tym pojęcia. Akcja rozkręca się stopniowo odsłaniając kolejne tajemnice ukryte w Weyward Cottage. Nie ma tu rzucania czarów, ważenia eliksirów ani czarnych kotów. Jest za to szukanie swojej wewnętrznej siły, swoich korzeni i czerpanie z nich odwagi do działania i wyzwolenia. W dodatku bohaterki są bardzo wyraziste, autentyczne i nie są wyidealizowane. Z każdą z nich poczułam więź i aż żal było mi się z nimi rozstawać. Zostanie ze mną na długo.

No i ta okładka, która oddaje detale z wnętrza powieści. Bardzo Was zachęcam do sięgnięcia po tę cudowną historię.

Zastanawialiście się kiedyś kim była Wasza praprapra***babcia? Znachorką, zielarką, a może wiedźmą? 😉

Historia trzech wyjątkowych kobiet z linii rodu Weyward, które dzielą stulecia, ale łączą je nie tylko więzy krwi, lecz również pewien niezwykły skrywany dar. Kobiety z ich rodu są silnie związane z naturą. Słyszą stukot czułek chrabąszcza, trzepot skrzydeł wrony w...

Nie pamiętam kiedy czytałam tak prostą historię i to jeszcze w powieści kryminalnej, gdzie przeważnie ostatnio plot twist goni plot twist. Tu jest zupełnie inaczej, mamy jeden główny wątek-zaginięcie i tak naprawdę jeden duży zwrot akcji.

Milena po skończonych egzaminach chce zrobić rodzicom niespodziankę i przyjeżdża w piątkowy wieczór z niezapowiedzianą wizytą. Kiedy jednak nie zastaje w domu ani rodziców ani siostry próbuje dostać się do ogrodu po zapasowy klucz. W tym celu zwraca się o pomoc do sąsiadów z domu obok, tych samych którzy byli ponoć zamieszani w zaginięcie młodego chłopaka. Z uwagi na późną porę oferują jej pomoc. Gdy następnego dnia dziewczyna budzi się w zamkniętym pokoju bez okien i bez swojego telefonu nie zdaje sobie sprawy jaki koszmar ją czeka.

Mamy tu perspektywę dwóch stron, zaginionej Mileny i jej bieżącej sytuacji oraz jej rodziny, która próbuje ją odnaleźć. Początek nawet mi się podobał, motyw zaginięcia był ciekawy, czuć było pewien niepokój i byłam zaintrygowana tą historią, zwłaszcza że język i styl są proste i szybko brnie się przez kolejne rozdziały i naprawdę zapowiadało się dobrze. Niestety jak dla mnie im dalej, tym mniej emocjonująco było, nie czułam dreszczyku jaki odczuwa się zazwyczaj przy thrillerach. Śledztwo bardziej prowadziła siostra na własną rękę niż policjanci i tak naprawdę sprowadzało się w większości do rozmów z policją niż takich poszukiwań w terenie. Bohaterowie byli dla mnie jednolici i bezbarwni. Zakończenie to zupełnie nie moja bajka, bo gdy myślimy, że za moment poznamy motyw i przyczynę dowiadujemy się, że Milenę odnaleziono. Być może miało to być tzw. otwarte zakończenie, ale jak dla mnie zbyt wiele kwestii jest niewyjaśnionych.

Nie pamiętam kiedy czytałam tak prostą historię i to jeszcze w powieści kryminalnej, gdzie przeważnie ostatnio plot twist goni plot twist. Tu jest zupełnie inaczej, mamy jeden główny wątek-zaginięcie i tak naprawdę jeden duży zwrot akcji.

Milena po skończonych egzaminach chce zrobić rodzicom niespodziankę i przyjeżdża w piątkowy wieczór z niezapowiedzianą wizytą. Kiedy...