Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka autorstwa Ota Pavla to zbiór krótkich opowiadań we względnym porządku chronologicznym, w postaci wspomnień pisarza. Mają one charakter autobiograficzny i zostały napisane jako forma terapii po stwierdzeniu u Pavla zaburzeń psychicznych (dowiadujemy się, że spędził w zakładzie dla psychicznie chorych okres pięciu lat).

Książka przyrządzona jest językiem prostym, czasem iście infantylnym (co jej, nota bene, wcale nie ujmuje). Narracja bywa groteskowa- na przykład o śmierci pisze się zdawkowo, a czasem nawet humorystycznie, a połów ryb urasta do rangi rzeczy poważnej i wręcz najważniejszej. Częste są tu barwne opisy Czechosłowackiej przyrody, szczególnie życia (około)wodnego- rzek i okolic. Pierwsza połowa to dziecięce wspominki, druga zaś (lepsza zresztą według mnie- może dlatego, że bliższa mi aktualnie), jest próbą powrotu do tego dzieciństwa z perspektywy osoby dorosłej, pragnieniem odzyskania czasu, który został autorowi, jego znajomym i rodzinie, odebrany przez II wojnę światową.

Opowiadania są dosyć luźne, czasem bardzo krótkie, niejednokrotnie w formie anegdot, całość dąży jednak ku czemuś więcej- do wspólnego celu, jakim jest odzyskanie dziecięcej radości, beztroski i może przede wszystkim bezgranicznej wolności, którą autor zdaje się rozumieć w pełni dopiero, gdy te wartości zostają mu odebrane w szpitalu dla obłąkanych.

Książka autorstwa Ota Pavla to zbiór krótkich opowiadań we względnym porządku chronologicznym, w postaci wspomnień pisarza. Mają one charakter autobiograficzny i zostały napisane jako forma terapii po stwierdzeniu u Pavla zaburzeń psychicznych (dowiadujemy się, że spędził w zakładzie dla psychicznie chorych okres pięciu lat).

Książka przyrządzona jest językiem prostym,...

Czlowiek, ktory sadzil drzewa

Czlowiek, ktory sadzil drzewa

"Całość życia, jakie obecnie możemy obserwować, jest zarówno na płaszczyźnie społecznej, jak i indywidualnej na wskroś przesiąknięta mechanizmami wyparcia; możemy je wyśledzić nawet w najbardziej prozaicznych przejawach życia codziennego. Procesy te tworzą złożoną i nieprzejrzystą wielość fenomenów, choć uprawomocnione wydaje się wyróżnienie czterech głównych typów (naturalnie występujących we wszelkich możliwych kombinacjach). Są nimi: izolacja, zakotwiczenie, rozproszenie i sublimacja."

"Całość życia, jakie obecnie możemy obserwować, jest zarówno na płaszczyźnie społecznej, jak i indywidualnej na wskroś przesiąknięta mechanizmami wyparcia; możemy je wyśledzić nawet w najbardziej prozaicznych przejawach życia codziennego. Procesy te tworzą złożoną i nieprzejrzystą wielość fenomenów, choć uprawomocnione wydaje się wyróżnienie czterech głównych typów...