Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeżeli ktoś czytał poprzednią książkę o Feynmanie (Pan raczy żartować Panie Feynman) może być trochę zawiedziony formą tej pozycji. Warto jednak dać jej szasnę.

W pierwszej części historie dotyczące Noblisty zebrane w krótkich opowiadaniach, odsłaniające ciekawe anegdoty, jak zawsze okraszone żartobliwymi momentami, które pokazują jego osobowość.

Jest także zbiór listów, ta bardziej osobista i kameralna część, która odsłania nam osobowość Feynmana.

I ostatnia, największa i bardzo wciągająca historia dotycząca katastrofy promu Chellenger, której przyczyny badał naukowiec. Niezwykle ciekawie opisana, pomimo wielu specjalistycznych terminów, skupiająca się nie tylko na technicznych aspektach tragedii, ale także demaskująca sytuację NASA, przedstawiająca ponadczasowe wartości relacji międzyludzkich i w moim odczuciu, dużą szczerość i bezinteresowność Feynamana w poszukiwaniu prawdy.

Jeżeli ktoś czytał poprzednią książkę o Feynmanie (Pan raczy żartować Panie Feynman) może być trochę zawiedziony formą tej pozycji. Warto jednak dać jej szasnę.

W pierwszej części historie dotyczące Noblisty zebrane w krótkich opowiadaniach, odsłaniające ciekawe anegdoty, jak zawsze okraszone żartobliwymi momentami, które pokazują jego osobowość.

Jest także zbiór listów,...

Autobiografia Dicka Feynmana to kolejny przystanek podczas mojej przygody z fizyką. Jednak ta książka, wcale o fizyce nie jest (chociaż ciekawe spostrzeżenia z tej dziedziny oraz matematyki są wartością dodaną). To książka o przebojowym, otwartym na świat i ludzi naukowcu. To złamanie stereotypu nudnego, zamkniętego kujona, czy niedostępnego i wywyższającego się mądrali. Bardzo dobrze napisana, pełna humoru, mądrości i ciekawostek nie tylko ze świata naukowego. Polecam każdemu! Nawet tym stroniącym od nauk ścisłych ;-)

Autobiografia Dicka Feynmana to kolejny przystanek podczas mojej przygody z fizyką. Jednak ta książka, wcale o fizyce nie jest (chociaż ciekawe spostrzeżenia z tej dziedziny oraz matematyki są wartością dodaną). To książka o przebojowym, otwartym na świat i ludzi naukowcu. To złamanie stereotypu nudnego, zamkniętego kujona, czy niedostępnego i wywyższającego się mądrali....

Trudno oceniać literaturę, która tak naprawdę została stworzona, by przekazać coś ważnego, a nie tylko się podobać, bądź w ogóle ocena kunsztu autora jest tak marginalna, że nie powinna być pod tym kątem oceniania.

Bandi, do tej pory uwięziony, jak ptaki w klatce, w jednym z jego historii, przedstawia w kilku opowiadaniach życie codzienne w Korei Północnej. Nie są to drastyczne sceny - nie ma przelewu krwi, opisu obozów pracy, czy tortur jakie w tym kraju się wydarzają. A mimo to, opowiadania Świetlika poruszają. Poruszają właśnie tym, że ta codzienność jest bardzo trudna, bolesna, nie do zniesienia. Rzeczy, które wydają nam się prozaiczne, błahe, tam są nieosiągalne, a ciągły strach o swoje i bliskich życie wypala w tych ludziach radość.

Mimo ukazania surowości przepisów, instytucji, czy nieprzychylności obywateli, autor stara się przedstawić też naród Korei Północnej jako ludzi bardzo rodzinnych, wspierających się, nie tracących nadziei - zastraszony po prostu przez władzę.

Myślę, że dzięki tej pozycji, wrażliwy czytelnik zdobędzie się na refleksję i doceni, że odkładając przeczytaną książkę ucieka z tego okrutnego, niesprawiedliwego świata, wiedząc, że autor tych smutnych opowiadań nadal w nim żyje, a jego ucieczka jest prawdopodobnie niemożliwa...

Ważne, by zrozumieć, że opisywany w tej książce świat to nie fikcja.

Trudno oceniać literaturę, która tak naprawdę została stworzona, by przekazać coś ważnego, a nie tylko się podobać, bądź w ogóle ocena kunsztu autora jest tak marginalna, że nie powinna być pod tym kątem oceniania.

Bandi, do tej pory uwięziony, jak ptaki w klatce, w jednym z jego historii, przedstawia w kilku opowiadaniach życie codzienne w Korei Północnej. Nie są to...