Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pozwolę sobie wlać łyżkę dziegciu do tej beczki miodu jaka wylewa się na ta książkę. Ale może zacznę od komplementów. To piękna książka, pięknie wydana a ilustracje to czysty majstersztyk. Jak najbardziej zasługują na wydanie ich w formie plakatów i powiedzenie w pokoju. Historia tez zaczyna się bardzo ciekawie. Jest dziewczynka o super mocach którymi rządzi jej złość. Bohaterka dodatkowo nie radzi sobie z negatywnymi emocjami co często doprowadza do bardzo poważnych konsekwencji. Wspaniały wstęp do rozmowy o trudnych emocjach, o radzeniu sobie ze strata i rozczarowaniem. Do tego momentu byłam bardzo pozytywnie nastawiona (chociaż czerwona lampka mrugała mi już przy lekceważącym tonie narratora opisującym „problemy” takie jak kolor szczoteczki do zębów). Potem stało się coś strasznego co całkowicie dyskwalifikuje tą pozycje jako wstęp do rozmowy z dziećmi o trudnych emocjach. Bo oto nasza Jumi budzi się nad brzegiem rzeki, widzi zniszczenia jakich dokonała i SAMA postanawia ze.... no właśnie. Postanawia ze już nie będzie się złościć. Związuje włosy i już nie będzie przejmować się takimi głupotami jak kolor szczoteczki. Teraz już będzie szczęśliwa a wszyscy którzy zobaczą jej podskakujący warkocz (objaw narastających negatywnych emocji) będą się z niego śmiać a dzięki temu uśmiechowi przestaną się jej bać i będą ją lubić. Ze wszystkim jest sama. Z każda decyzja. Jaki wniosek dostają dzieci? Nie bądź sobą bo nikt cię nie będzie lubić. Nie złość się bo to złe. Jeśli chcesz mieć przyjaciół masz być wesoły. Można się śmiać z twoich nietypowych reakcji. I masz z tym wszystkim być SAM. Najlepiej idź pobiegaj bo to najlepsze na depresje, nerwice. Naprawdę tego należy uczyć dzieci? Ale wydanie cudne

Pozwolę sobie wlać łyżkę dziegciu do tej beczki miodu jaka wylewa się na ta książkę. Ale może zacznę od komplementów. To piękna książka, pięknie wydana a ilustracje to czysty majstersztyk. Jak najbardziej zasługują na wydanie ich w formie plakatów i powiedzenie w pokoju. Historia tez zaczyna się bardzo ciekawie. Jest dziewczynka o super mocach którymi rządzi jej złość....

Zauważyłam, że praktycznie wszyscy mają zastrzeżenia do wyboru postaci. Nie zgadzam się z tym do końca. Książka jest, jak sam tytuł wskazuję, dla chłopców którzy chcą być wyjątkowi i o takich osobach opowiada. Nie o zasłużonych mężach, nie o wielkich zdobywcach czy też naukowcach. Takich książek jest wiele. Tą opowiada o wyjątkowych ludziach. Tylko tyle i aż tyle. Opowiada o mężczyznach którzy postanowili żyć trochę inaczej niż podpowiada społeczeństwo. Jest odpowiedzią na zbyt częstą odpowiedź typu "ale nikt tak nie robi" na marzenia dzieci. Ponieważ nie tylko można być wyjątkowym zostając prezydentem, znanym piłkarzem czy fizykiem ale także robiąc sal gier z kartonu, robiąc pyszny obiad, sprzątając plastikowe worki czy puszczając banki mydlane na oddziale onkologicznym. To są ludzie którzy wybili się poza schemat "praca-telewizja-sen-powtorz". Natomiast mam zastrzeżenia co do składu i korekty. Już pierwsza biografia i błąd w dacie urodzenia (co za różnica czy urodził się 1892 czy 1982 prawda?) a takich kwiatków jest ogromna ilość.

Zauważyłam, że praktycznie wszyscy mają zastrzeżenia do wyboru postaci. Nie zgadzam się z tym do końca. Książka jest, jak sam tytuł wskazuję, dla chłopców którzy chcą być wyjątkowi i o takich osobach opowiada. Nie o zasłużonych mężach, nie o wielkich zdobywcach czy też naukowcach. Takich książek jest wiele. Tą opowiada o wyjątkowych ludziach. Tylko tyle i aż tyle. Opowiada...

Moja ulubiona książka dzieciństwa. Czytałam tak często że znałam ją praktycznie na pamięć. Udowadnia że warto czasami przezwyciężyć lęk, udać się w nieznane by odnaleźć siebie i swoje szczęście. Tutaj nawet buka nie jest zła.

Moja ulubiona książka dzieciństwa. Czytałam tak często że znałam ją praktycznie na pamięć. Udowadnia że warto czasami przezwyciężyć lęk, udać się w nieznane by odnaleźć siebie i swoje szczęście. Tutaj nawet buka nie jest zła.