Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ojej to było... strasznie męczące. Pierwsza ksiązka tej autorki, która mi kompletnie nie podeszła. To była droga przez męki, trzy razy prawie ją porzuciłam. Czytałam ją na raty przez rok. Ostatnie kilkadziesiat stron było w miarę ciekawe ale cała reszta...

Ojej to było... strasznie męczące. Pierwsza ksiązka tej autorki, która mi kompletnie nie podeszła. To była droga przez męki, trzy razy prawie ją porzuciłam. Czytałam ją na raty przez rok. Ostatnie kilkadziesiat stron było w miarę ciekawe ale cała reszta...

Tak w skrócie:
- dziecinny sposób pisania. czułam się jakbym czytała książkę jakiejś niedoświadczonej 15 latki.
- nie ma żadnego zaangażowania w konkretne wątki, wszystko jest popychane do przodu, żadnego napięcia, budowania emocji, nic. po prostu zamiast skupić się na czymś, to wątki są omijane, jakby były nieistotne. bynajmniej takie nie są. nie dałam rady skończyć ostatnie kilkadziesiąt stron. uznałam, że szkoda mojego czasu na czytanie książki, która nic we mnie nie porusza.

Tak w skrócie:
- dziecinny sposób pisania. czułam się jakbym czytała książkę jakiejś niedoświadczonej 15 latki.
- nie ma żadnego zaangażowania w konkretne wątki, wszystko jest popychane do przodu, żadnego napięcia, budowania emocji, nic. po prostu zamiast skupić się na czymś, to wątki są omijane, jakby były nieistotne. bynajmniej takie nie są. nie dałam rady skończyć...

Spodziewałam się... no nie wiem. Czegoś lepszego?
Czytałam sporo wypowiedzi na jej temat.
Jaka to ona fantastyczna, pełna emocji, niesamowita itp.
No cóż. Była wciągająca, była ciekawa. Podczas czytania tak się w nią wczułam, że miałam wrażenie, że sama jestem bohaterką tej książki. Przyznaje, że raz nawet uroniłam łzę z uśmiechem na ustach.
Rozterki młodej kobiety, jej uczucia, postrzeganie świata ujęte w tak prostej formie sprawiały, że książka była tak prawdziwa i realna.
Ale spodziewałam się czegoś o wiele lepszego. Książka jest stanowczo zbyt krótka. Skończyłam ją czytać i nagle w mojej głowie usłyszałam krytyczny głos 'I to wszystko?'. Dłuższe wydawały mi się opowiadania w podręcznikach z polskiego. Nie wiem. Może zbyt wiele oczekiwałam. Oczywiście książka sama w sobie była warta przeczytania i pewnie jeszcze do niej wrócę ale czuje ogromny niedosyt. Jakbym przeczytała 1/6 historii i nagle autorka uznała, że dalej jej się nie chce pisać więc zakończy słowami "Żyła długo i szczęśliwie" po czym pójdzie spać, a rano znajdzie sobie nowe hobby.

Spodziewałam się... no nie wiem. Czegoś lepszego?
Czytałam sporo wypowiedzi na jej temat.
Jaka to ona fantastyczna, pełna emocji, niesamowita itp.
No cóż. Była wciągająca, była ciekawa. Podczas czytania tak się w nią wczułam, że miałam wrażenie, że sama jestem bohaterką tej książki. Przyznaje, że raz nawet uroniłam łzę z uśmiechem na ustach.
Rozterki młodej kobiety, jej...