Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Zapiski..." to przykład literatury konfesyjnej. Są to myśli dosyć różnorodne - ze względu na objętość, na poruszaną tematykę i na ogólny nastrój. Kenkō z wrażliwością opisuje przyrodę, przytacza rozmaite anegdoty, wspomina o zwyczajach i tradycjach, m.in. tych związanych z dworskim ceremoniałem. Czasem ton zapisków jest humorystyczny, czasem refleksyjny, a czasem suchy, gdy Kenkō po prostu notuje jakieś wydarzenia.

Zaskakujące (a może i nie?) jest to, jak wiele z uwag autora jest aktualnych także obecnie. Kenkō bardzo przenikliwie opisywał ludzką naturę i formułował porady dotyczące tego, jak należy postępować. Duch buddyzmu jest tu wyraźnie widoczny - "Zapiski..." to pochwała pokory i umiaru oraz lekcja uważności. I kopalnia cytatów - jeśli ktoś z Was, tak jak ja, lubi takie rzeczy

Ta książka tchnie spokojem i mądrością - fascynujące lekturowe doświadczenie, ale zdecydowanie nie na raz; lepiej podczytywać od czasu do czasu.

"Zapiski..." to przykład literatury konfesyjnej. Są to myśli dosyć różnorodne - ze względu na objętość, na poruszaną tematykę i na ogólny nastrój. Kenkō z wrażliwością opisuje przyrodę, przytacza rozmaite anegdoty, wspomina o zwyczajach i tradycjach, m.in. tych związanych z dworskim ceremoniałem. Czasem ton zapisków jest humorystyczny, czasem refleksyjny, a czasem suchy,...

"Przekonałem się wielokrotnie, że człowiek jest ludzki w ludzkich warunkach, i uważam za upiorny nonsens naszych czasów sądzenia go według uczynków, jakich dopuścił się w warunkach nieludzkich..."

Wstrząsające świadectwo więźnia obozu w Jercewie. Brutalność, brak tematów tabu, szczegółowość, wieloaspektowość.

Grudziński opisuje warunki życia obozowego, hierarchię obozową, rytm dnia więźniów. Wprowadza specjalne pojęcia, które oddają łagrową rzeczywistość. Opisuje nie tylko swoje przeżycia, ale również fascynujące i tragiczne historie współwięźniów, m.in. Kostylewa, Ponomarenki, Pamfiłowa.

Stara się jak najlepiej przybliżyć czytelnikowi sposób funkcjonowania obozu w Jercewie i robi to w sposób niezwykle dokładny i plastyczny. Nie sili się na komentarze, bo niektórych rzeczy nie trzeba komentować. Niekiedy pozwala sobie na refleksje dotyczące etycznego postępowania w nieludzkich warunkach czy też możliwości tolerowania zła.

Lektura "Innego świata" jest interesująca, ale jednocześnie przerażająca, jako przykład brutalnej wojennej rzeczywistości. Nie jest to wyłącznie suche świadectwo. Wręcz przeciwnie - utwór zmusza do refleksji. Warto się z nim zapoznać.
Polecam!

"Przekonałem się wielokrotnie, że człowiek jest ludzki w ludzkich warunkach, i uważam za upiorny nonsens naszych czasów sądzenia go według uczynków, jakich dopuścił się w warunkach nieludzkich..."

Wstrząsające świadectwo więźnia obozu w Jercewie. Brutalność, brak tematów tabu, szczegółowość, wieloaspektowość.

Grudziński opisuje warunki życia obozowego, hierarchię obozową,...