Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po książkę sięgałem z podskórnym przeczuciem, że będzie to dobra książka. Swoją drogą muszę się przyznać do sentymentu jakim darzę tego pisarza. Pierwsza jego książka, którą przeczytałem "Cień Montezumy", do dzisiaj jest dla mnie jedną z najlepszych przeczytanch kiążek i zalicza się do wąskiego grona powieści, które przeczytałem więcej niż dwa razy. W momencie gdy znalazłem poszukkiwaną przeze mnie pozycję na jednym z popularnych polskich portali służących znalezieniu tych którzy chcą coś kupić, od tych, którzy chcą coś sprzedać, nie zastanawiałem się długo i zamówiłem ją. W napięciu wyczekiwałem listonosza, który w końcu dostarczy mi ksiązkę, która najprawdopodbniej zajmie mi i wypełni przygodami kilka jesiennych wieczorów. Gdy już doszła napawałem się pół popłudnia jej widokiem (nie wiem, czy tylko ja tak mam, ale uwielbiam obcować z książkami), pięknymi grafikami postaci, które miały stać się bohaterami tej powieści, pożółkłymi stronami, starym przeszło 40 letnim stylem czcionki. I tak zaczęła się moja przygoda z polskim, popowstańczym kapitenem Augustem Szulcem, którego los skierował do Egiptu, gdzie związał swój los z walką o niepodległość tego kraju. Poznajemy człowieka o gorącym sercu, wielkiego patiotę,wodza i bohatera. Człowieka, który potrafił przy ograniczonych środkach rozpocząć i dokończyć budowę jednego z ważniejszych ówcześnie fortów Bliskiego Wschodu, wytropić sieć spisków okalających wice-króla Egiptu i dzielnie bronić portu-twierdzy, której zdobycie byłe jedynie kwestią czasu i z góry była to przegrana sprawa - zdobył w ten sposób uznanie w oczach swoich przeciwników. Książka skutecznie oderwała mnie od codzienności i przeniosła w XIX w. świat konfliktów basenu Morza śródziemnego, gdzie ścierały się wpływy wielkich mocarstw. Czułem niepohamowaną dumę czytając historię człowieka, który odegrał tak istoną rolę w dziejach odradzającego się państwa, człowieka, który przez cały ten czas czuł się Polakiem, i dla którego sprawa polska a później egipska ważniejsza była niż prywatne animozje. Jednym słowem polecam zwłąszcza w dobie tak mylnie pojmowanego patriotyzmu...

Po książkę sięgałem z podskórnym przeczuciem, że będzie to dobra książka. Swoją drogą muszę się przyznać do sentymentu jakim darzę tego pisarza. Pierwsza jego książka, którą przeczytałem "Cień Montezumy", do dzisiaj jest dla mnie jedną z najlepszych przeczytanch kiążek i zalicza się do wąskiego grona powieści, które przeczytałem więcej niż dwa razy. W momencie gdy znalazłem...