Literatura

Profil użytkownika: Literatura

Piasek Kobieta
Status Czytelniczka
Aktywność 6 tygodni temu
13
Przeczytanych
książek
26
Książek
w biblioteczce
11
Opinii
100
Polubień
opinii
Piasek Kobieta
Dodane| Nie dodano
Mam na imię Patrycja. Mieszkam w malowniczej wsi koło Pszczyny. Założyłam ten blog, aby rozwijać swoją pasję do literatury staropolskiej. Będę tu pisać o historii literatury: średniowiecza, renesansu i baroku. Będą się pojawiać recenzje książek historycznych i popularnonaukowych.                   Chcę pokazać, że dawne wieki w cale nie są nudne, ani trudne do zrozumienia. Pomimo życia w czasach współczesnych, możemy zauważyć pozostałości kultury staropolskiej.             We wrześniu 2017 roku, odbywałam praktyki studenckie w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, Oddział Dom Zwierzyniecki.

Opinie


Na półkach:

Roman Bolczyk jest byłym prokuratorem. Za opracowanie pod tytułem Templariusze fenomen z mroków średniowiecza otrzymał Nagrodę Internautów w kategorii Okiem Badacza za Najlepszą Książkę Historyczną w edycji 2013, którą wręczono mu podczas Międzynarodowych Targów Książki w Warszawie. Zdopingowany tym wyrazem uznania dla mozolnych poszukiwań prawdy o templariuszach poszerzył swe spojrzenie o zbadanie spuścizny i tego co w niej przetrwało.

Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona, można spotkać pod skróconą nazwą Templariusze. Był to średniowieczny, katolicki zakon rycerski, który działał od XII do XIV wieku. Założycielem zakonu był Hugues de Panys (data założenia to, ok. 1118 rok). Templariusze jako zakon został zatwierdzony w 1129 roku na Synodzie w Troyes. Mieli za zadanie strzeżenie relikwii Świętego Krzyża i sprawowali pieczę nad Świętym Graalem. Pośredniczyli ze światem islamu, co dało im wiedzę na poszczególne tematy takie jak: ezoteryka, alchemia, budownictwo. Templariuszom przypisywało się wznoszenie budowli o kolistym kształcie. Posiadali przywileje prawne i finansowe. Pieniądze czerpali ze sprzedaży relikwii na budowy kościoła. Szczycili się kontaktami z koronowanymi głowami Europy, które pożyczały od nich pieniądze. Przykładem króla, który był u nich zadłużony to król francuski Filip IV Piękny. To jego interwencja spowodowała likwidację zakonu Templariuszy.

Templariusze. Fenomen, który przetrwał jest książką historyczną. Autor przybliża czytelnikowi historię Templariuszy i robi to chronologicznie. Możemy zaczerpnąć wiedzę nie tylko o funkcjonowaniu zakonu, ale również o budowlach jakie wznosili. Boryka w książce stara się obalić mity, jakie powstały na temat Templariuszy. Szczegółowo opisuje upadek zakonu i stara się odpowiedzieć na pytanie, czy ktoś jeszcze pamięta o Zakonie Ubogich Rycerzy Chrystusa. 

Książka jest bardzo ciekawa i świetnie wydana. Zawiera piękne ilustracje w kolorowym druku. Ubolewam nad tym, że nie każda książka jest tak wydana, jak ta. Cieszę się, że mogłam zapoznać się z twórczością Romana Bolczyka. Nigdy nie miałam z nim styczności, aż dopiero teraz. Polecam ją każdemu, nie tylko miłośnikowi Templariuszy, ale również tym, którzy chcą zaczerpnąć wiedzę o średniowiecznych zakonach.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu KOS.

Moja opinia pojawiła się również na blogu: www.literaturadawnablog.wordpress.com

Roman Bolczyk jest byłym prokuratorem. Za opracowanie pod tytułem Templariusze fenomen z mroków średniowiecza otrzymał Nagrodę Internautów w kategorii Okiem Badacza za Najlepszą Książkę Historyczną w edycji 2013, którą wręczono mu podczas Międzynarodowych Targów Książki w Warszawie. Zdopingowany tym wyrazem uznania dla mozolnych poszukiwań prawdy o templariuszach poszerzył...

więcej Pokaż mimo to


Na półkach: ,

Jerzy Besala ukończył liceum Mikołaja Reja w Warszawie, a w 1976 studia historyczne na UW. Początkowo interesował się dziejami najnowszymi, ale później zajął się Rzecząpospolitą szlachecką. Jest autorem kilkunastu książek, m.in. biografii Stefana Batorego, Tajemnic historii Polski, biografii Stanisława Żółkiewskiego, pięciotomowej publikacji Miłość i strach. Dzieje uczuć kobiet i mężczyzn oraz obszernych monografii Alkoholowe dzieje Polski. Czasy Piastów i Rzeczypospolitej szlacheckiej (t.1) i Czasy rozbiorów (t. 2).
Publikował lub publikuje artykuły w poczytnych czasopismach: „Polityce”, „Dzienniku Polskim”, „Wiedzy i Życiu”, „Focusie” i „Focusie Historia”.
W 2013 roku odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju„ oraz odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” w popularyzowaniu wydawnictw książkowych o tematyce historycznej i patriotycznej.

Wojny od zawsze były związane z najazdami i grabieżą. Polska doświadczyła tego niejednokrotnie, a w szczególności w okresie Rzeczypospolitej szlacheckiej. Czym to zostało spowodowane? Musimy cofnąć się do czasów panowania Jagiellonów, kiedy Polska przeżywała okres świetności.

Najczęściej atakowali nas Czesi, był to odwet księcia Brzetysława za spustoszenia pod Wełtawą. Atakował Bolesław Chrobry. Po śmierci króla Władysława IV Wazy Rzeczypospolita zaczęła ponosić klęski. Doznawała wielu szkód. Zostało to spowodowane rewolucją kozacką Bohdana Chmielnickiego, a następnie potopów: moskiewskiego, szwedzkiego i siedmiogrockiego. Przez te działania wojenne zostało tak mało kościołów gotyckich i renesansowych.
Przez wiele lat Polska starała się odzyskać swoje dobra. Po traktacie ryskim z Rosją bolszewicką w 1921 roku, odzyskaliśmy część zbiorów. Uzyskaliśmy dostęp od Szwecji do ich księgozbiorów i archiwów. Niestety, do dnia dzisiejszego Polska próbuje odzyskać swoje zbiory.

Książka należy do gatunku popularnonaukowego i jest skierowana do miłośników historii. Autor ma świetny styl pisarki i wnikliwie przedstawia problem. Jest to tematyka, która trochę została zapomniana. Uczymy się o bitwach i wojnach, ale nie są nam przedstawione straty jakie ponieśliśmy. Nie chodzi tu o straty wojsk, a dokładnie o starty źródeł kultury. Są to starty, których w ogóle już nie odzyskamy, albo będzie to trwało latami.
Moim zdaniem książka jest interesująca i warto po nią sięgnąć. Choćby po to, żeby poszerzyć swoją wiedzę historyczną. Pomimo tego, że są to czasy od nas odległe.

Opinia również pojawiła się na blogu: www.literaturadawnablog.wordpress.com

Jerzy Besala ukończył liceum Mikołaja Reja w Warszawie, a w 1976 studia historyczne na UW. Początkowo interesował się dziejami najnowszymi, ale później zajął się Rzecząpospolitą szlachecką. Jest autorem kilkunastu książek, m.in. biografii Stefana Batorego, Tajemnic historii Polski, biografii Stanisława Żółkiewskiego, pięciotomowej publikacji Miłość i strach. Dzieje uczuć...

więcej Pokaż mimo to


Na półkach: ,

Anna Dorota Brzezińska urodziła się 8 czerwca 1971 roku w Opolu. Jest absolwentką Instytutu Historii KUL oraz absolwentką i doktorantką mediewistyki Central European University w Budapeszcie. Pracę magisterską pisała na temat staropolskiej magii, natomiast praca doktorska dotyczy wizerunku królowej polskiej w XVI wieku. Trzykrotna laureatka Nagrody im. Janusza A. Zajdla. Debiutowała w 1998 roku opowiadaniem A kochał ją, że strach opublikowanym w Magii i Mieczu. Za tą publikację otrzymała nagrodę Zajdla. Również została uhonorowana tą nagrodą za powieść Żmijowa harfa i za opowiadanie Wody głębokie jak niebo.

Przenosimy się do czasów renesansowego Krakowa, a dokładnie na Wawel. Na dworze panuje Zygmunt I Stary i jego druga małżonka Bona Sforza. Historia rozpoczyna się od przedstawienia Reginy. Z powodu braku środków materialnych zostaje wysłana na służbę do wielkiego miasta. Dostała się do mistrza Bartłomieja właściciela słodowni. Zajmowała się kuchnią i opieką nad dziećmi chlebodawcy. Pewnego dnia została wykorzystana seksualnie przez mistrza Bartłomieja i zachodzi w ciążę. Rodzi dziewczynkę, która jest karłowata i wątła, otrzymuje imię Dorota. Renata zostaje wyrzucona z dzieckiem i musi sobie radzić sama. Otrzymuje schronienie u prostytutek. Regina ginie w pożarze, a Dosię większość ludzi miało ją za dziwoląga. Było to spowodowane jej karłowatością. Wychowuje się na dworze raz z córkami Zygmunta Starego. Poznaje obyczaje jakie tam panowały i przygotowuje się do roli dwórki. Kiedy dorasta staje się prawą ręką królewny Katarzyny i pomaga jej w pokonywaniu przeciwności losu, jakie napotyka królewna będąc żoną Jana III Wazy, późniejszego króla Szwecji.

Jest to książka historyczna, która wciąga już od pierwszej strony. Dobre wykształcenie i oczytanie autorki tworzy świetną fabułę powieści. W lekturze są zawarte prawdziwe źródła historyczne. Przez co można samemu pogłębić swoją wiedzę. Historia dworu, zdrady i intrygi są widziane oczami kobiet. Uświadamia nam jaka była rola płci żeńskiej w renesansie. Jestem pod ogromnym wrażeniem Córek Wawelu. Bardzo się cieszę, że takie pozycje książkowe są na rynku czytelniczym, przez co coraz głośniej mówi się o czasach dawnej Polski.

Opinia również pojawiła się na blogu: www.literaturadawnablog.wordpress.com

Anna Dorota Brzezińska urodziła się 8 czerwca 1971 roku w Opolu. Jest absolwentką Instytutu Historii KUL oraz absolwentką i doktorantką mediewistyki Central European University w Budapeszcie. Pracę magisterską pisała na temat staropolskiej magii, natomiast praca doktorska dotyczy wizerunku królowej polskiej w XVI wieku. Trzykrotna laureatka Nagrody im. Janusza A....

więcej Pokaż mimo to

Więcej opinii

Aktywność użytkownika Literatura Dawna

z ostatnich 3 m-cy
Literatura Dawna
2024-03-21 09:55:20
Literatura Dawna i readwithkinga są teraz znajomymi
2024-03-21 09:55:20
Literatura Dawna i readwithkinga są teraz znajomymi

ulubieni autorzy [2]

Jerzy Besala
Ocena książek:
6,9 / 10
47 książek
1 cykl
Pisze książki z:
38 fanów
Romuald Romański
Ocena książek:
6,8 / 10
18 książek
0 cykli
Pisze książki z:
7 fanów
Antoine de Saint-Exupéry Mały Książę Zobacz więcej
Michaił Bułhakow Mistrz i Małgorzata Zobacz więcej
Carlos Ruiz Zafón Cień wiatru Zobacz więcej

statystyki

W sumie
przeczytano
13
książek
Średnio w roku
przeczytane
2
książki
Opinie były
pomocne
100
razy
W sumie
wystawione
11
ocen ze średnią 7,4

Spędzone
na czytaniu
78
godzin
Dziennie poświęcane
na czytanie
2
minuty
W sumie
dodane
0
cytatów
W sumie
dodane
0
książek [+ Dodaj]