Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) dzieci są zaborcze. Chciałyby ojca i matkę mieć jedynie dla siebie i nie tylko z nikim się nimi nie dzielić, lecz nie pozwolić im choćby na chwilę osobności. Może przejawia się w tym nieuświadomione jeszcze przeczucie, że kiedyś nas opuszczą i już od dzieciństwa nie pozwalamy im umrzeć.

(...) dzieci są zaborcze. Chciałyby ojca i matkę mieć jedynie dla siebie i nie tylko z nikim się nimi nie dzielić, lecz nie pozwolić im choćby na chwilę osobności. Może przejawia się w tym nieuświadomione jeszcze przeczucie, że kiedyś nas opuszczą i już od dzieciństwa nie pozwalamy im umrzeć.

Kelner stanął przy stoliku. - Pan sobie życzy? - Zapłacić - rzekł Jasza. Te słowa wydały mu się dwuznaczne, jak gdyby miały znaczyć: zapłacić za oszukańcze życie.

Kelner stanął przy stoliku. - Pan sobie życzy? - Zapłacić - rzekł Jasza. Te słowa wydały mu się dwuznaczne, jak gdyby miały znaczyć: zapłacić za oszukańcze życie.

Nie starczy ust do wymówienia przelotnych imion twoich, wodo. Musiałbym cię nazwać we wszystkich językach (...) i jednocześnie milczeć - dla jeziora, które nie doczekało jakiejkolwiek nazwy i nie ma go na ziemi - jako i na niebie gwiazdy odbitej w nim.

Nie starczy ust do wymówienia przelotnych imion twoich, wodo. Musiałbym cię nazwać we wszystkich językach (...) i jednocześnie milczeć - dla jeziora, które nie doczekało jakiejkolwiek nazwy i nie ma go na ziemi - jako i na niebie gwiazdy odbitej w nim.

Wojna, której wujciu już nie doczekał, wybuchła parę lat potem. (...) Umiałem już czytać, pisać i przeczytałem kiedyś na jego grobie, że miał czterdzieści osiem lat. Dla dziecka to nie było mało. Ale w miarę, jak i mnie lat przybywało, było to coraz mniej, jakby zamiast się starzeć, młodniał, tak że dziś by się powiedziało, umarł w młodym wieku.

Wojna, której wujciu już nie doczekał, wybuchła parę lat potem. (...) Umiałem już czytać, pisać i przeczytałem kiedyś na jego grobie, że miał czterdzieści osiem lat. Dla dziecka to nie było mało. Ale w miarę, jak i mnie lat przybywało, było to coraz mniej, jakby zamiast się starzeć, młodniał, tak że dziś by się powiedziało, umarł w młodym wieku.

Rainer mówi, że można sobie przywłaszczyć nawet człowieka. Należy po pierwsze wiedzieć więcej niż on, wtedy uzna autorytet innego. Na przykład taki Hans, młody robotnik, poznany w piwnicy jazzowej. Rainer będzie mu wszystko objaśniał aż ten stanie się bezwolnym narzędziem w jego rękach; to trudniejsze niż przekształcanie tekstów literackich, bo ludzie zdolni są do stawiania niespodziewanego oporu.

Rainer mówi, że można sobie przywłaszczyć nawet człowieka. Należy po pierwsze wiedzieć więcej niż on, wtedy uzna autorytet innego. Na przykład taki Hans, młody robotnik, poznany w piwnicy jazzowej. Rainer będzie mu wszystko objaśniał aż ten stanie się bezwolnym narzędziem w jego rękach; to trudniejsze niż przekształcanie tekstów literackich, bo ludzie zdolni są do stawiania nie...

Ty myślisz, że we mnie czasem coś nie skuczy? Skuczy jak cholera. Pójdę czasem w pola, na zboża popatrzę, to mi się aż miękko w piersiach robi. Siadłoby się na miedzy, posłuchało skowronków. Ale powiem sobie, gdzie twoja świadomość, ech, ty naczelniku? Masz budować nowe życie, a staregoś z siebie nie wyplenił.

Ty myślisz, że we mnie czasem coś nie skuczy? Skuczy jak cholera. Pójdę czasem w pola, na zboża popatrzę, to mi się aż miękko w piersiach robi. Siadłoby się na miedzy, posłuchało skowronków. Ale powiem sobie, gdzie twoja świadomość, ech, ty naczelniku? Masz budować nowe życie, a staregoś z siebie nie wyplenił.

Ojciec co rano wychodził do biura. Poza tym nie lubił kawy. Mówił, że pamięta kawę jeszcze sprzed wojny i wtedy też nie lubił.

Ojciec co rano wychodził do biura. Poza tym nie lubił kawy. Mówił, że pamięta kawę jeszcze sprzed wojny i wtedy też nie lubił.

Nazajutrz odnalazłem stojący wśród królewskich palm nowy budynek Ministerstwa Oświaty i Informacji. (...) Droga wolna, ani policjanta, ani sekretarki, ani drzwi.

Nazajutrz odnalazłem stojący wśród królewskich palm nowy budynek Ministerstwa Oświaty i Informacji. (...) Droga wolna, ani policjanta, ani sekretarki, ani drzwi.

(...)Z kącika ust i z obu uszu sączy się cienka nitka krwi. Historia jest utkana z takich nitek, a nie ze złotych nitek płaszczy cesarsko-królewskich Austro-Węgier.

(...)Z kącika ust i z obu uszu sączy się cienka nitka krwi. Historia jest utkana z takich nitek, a nie ze złotych nitek płaszczy cesarsko-królewskich Austro-Węgier.

A co, (...) Gdybym się urodziła nie w tym, co trzeba, plemieniu i zamykały się przede mną drogi?

A co, (...) Gdybym się urodziła nie w tym, co trzeba, plemieniu i zamykały się przede mną drogi?

Człowiek wierzy w cuda, a potem okazuje się, że to był tylko komiśniak.

Człowiek wierzy w cuda, a potem okazuje się, że to był tylko komiśniak.

Tutaj naśladuje się wszystko, co zagraniczne. Śpiewak operowy może skrzeczeć jak sowa, a jeśli śpiewał we Włoszech, wszyscy krzyczą "Brawo!".

Tutaj naśladuje się wszystko, co zagraniczne. Śpiewak operowy może skrzeczeć jak sowa, a jeśli śpiewał we Włoszech, wszyscy krzyczą "Brawo!".

Kiedy przyjechałam do Niemiec, przestraszyłam się reklamy firmy przeprowadzkowej, która głosi: "Wasze meble dostaną nóg". Znam meble z nogami jako celowo pozostawione znaki Securitate. Przychodziłam do domu, a krzesło przeszło podczas mojej nieobecności z pokoju do kuchni. Obraz spadł ze ściany na łóżko na ukos przez cały pokój.

Kiedy przyjechałam do Niemiec, przestraszyłam się reklamy firmy przeprowadzkowej, która głosi: "Wasze meble dostaną nóg". Znam meble z nogami jako celowo pozostawione znaki Securitate. Przychodziłam do domu, a krzesło przeszło podczas mojej nieobecności z pokoju do kuchni. Obraz spadł ze ściany na łóżko na ukos przez cały pokój.

O mamo, mamo, okrutne twe serce, wydałaś mnie za handlarza olejem, przez ciebie żyję w poniewierce...

O mamo, mamo, okrutne twe serce, wydałaś mnie za handlarza olejem, przez ciebie żyję w poniewierce...