Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Obecnie większość z nas korzysta z portali społecznościowych. Niektórzy próbują się na nich wybić, promują swoje produkty, siebie. Takie portale otwierają przed nami wiele drzwi, ale musimy pokazać na co nas stać. Są ludzie, którzy są sobą i to wystarczy, inni muszą wykazać się niezwykłą kreatywnością aby ktoś ich zauważył. Z resztą nie tylko w Internecie, w życiu poza nim także.
Kreatywność jest w dzisiejszych czasach bardzo ważna, w końcu jest nas ponad 7 miliardów, jeżeli chcemy się wyróżnić musimy być oryginalni. Oczywiście nie powinniśmy rywalizować z całym światem. Najważniejsze jest, aby robić to co kochamy i nie zmuszać się do niczego.
I tu wkracza Austin Kleon, który chce nam pomóc w naszej twórczości, daje kilka porad, a przede wszystkim radzi „robić swoje”. To bardzo ważne, żeby nie oszaleć i nie zmieniać się tylko dla tego, że komuś nasza praca się nie podoba. Weźmy na ten przykład instagram: ile z nas zmieniło styl swoich zdjęć „bo taki jest modny i lepszy”? Cóż… ja mogę tu podnieść rękę. Albo kto cały czas coś kupuje „bo inni na zdjęciach to mają, a ja nie i przez to na pewno moje zdjęcia nie są takie fajne”? I znowu mogę podnieść rękę. Otóż autor uświadamia nam, że kreatywność to przede wszystkim szukanie inspiracji we własnym otoczeniu. Wasz kot słodko śpi, a na niego padają poranne promienie słoneczne? Ekstra! Zróbcie mu zdjęcie, na pewno wyjdzie pięknie, a na dodatek będziecie czuli większą więź z fotografią. A najlepsze jest to, że nic was nie będzie to kosztowało.
To wszystko jest oczywiście przykładem, można to intepretować do własnych sytuacji. Ja na przykład zawsze zazdrościłam osobą, które tylko zaglądają do szafek i pomimo małej ilość produktów spożywczych wiedzą od razu co zrobić. Według mnie to też jest kreatywność, tylko że od strony kuchni.
Więcej rad autora nie zdradzę. Warto po porostu je samemu przeczytać. Zwłaszcza, że książka jest mała i krótka, a większość stron ma przeróżne ilustracje. Kto wie może po przeczytaniu jej coś się u was zmieni na lepsze. Może uświadomicie sobie pewne rzeczy albo znajdziecie swój nowy, ulubiony cytat? Na mnie na pewno wpłynęło „rób swoje”. Więc i wam polecam ją przeczytać.

Obecnie większość z nas korzysta z portali społecznościowych. Niektórzy próbują się na nich wybić, promują swoje produkty, siebie. Takie portale otwierają przed nami wiele drzwi, ale musimy pokazać na co nas stać. Są ludzie, którzy są sobą i to wystarczy, inni muszą wykazać się niezwykłą kreatywnością aby ktoś ich zauważył. Z resztą nie tylko w Internecie, w życiu poza nim...

W trzecim tomie „grzechów młodości” wiele się zmienia. Przede wszystkim nasi bohaterowie są coraz starsi, niektórzy z nich zmieniaj swoje nastawienie, inni są jeszcze bardziej nieznośni albo wręcz przeciwnie. Pojawiają się nowe problemy, smutki, ale są też pozytywne chwile. Co prawda bardzo mało jak na tak dużą rodzinę, nie są one też jakoś specjalnie opisywane. Na przykład ślub – tak można by pomyśleć „ szczęśliwe wydarzenie”, a zajmuje chyba niecałą stronę. Jednak rozumiem, że autorka chciała nam przekazać trudy lat 80 i stan wojenny. I niewątpliwie jej się to udało. Z naszą obecną sytuacją momentami czułam się jakby rzeczywiście był rok 1981.
Jedyne co się nie zmieniło to moje nastawienie do tej sagi. Każdy pojedynczy tom uwielbiam za ogrom emocji, refleksji oraz za miło spędzony czas. Mam wrażenie, że z każdą częścią jest coraz to lepiej, a już na początku było wspaniale. Ne mam żadnych zastrzeżeń do „cienia zbrodni”, może z wyjątkiem błędu w drzewie genealogicznym, ale to nic nie znacząca drobnostka.
Podsumowując: według mnie cała seria jest genialna i zasługuje żeby jak najwięcej osób ją przeczytało.

W trzecim tomie „grzechów młodości” wiele się zmienia. Przede wszystkim nasi bohaterowie są coraz starsi, niektórzy z nich zmieniaj swoje nastawienie, inni są jeszcze bardziej nieznośni albo wręcz przeciwnie. Pojawiają się nowe problemy, smutki, ale są też pozytywne chwile. Co prawda bardzo mało jak na tak dużą rodzinę, nie są one też jakoś specjalnie opisywane. Na przykład...

Edyta Świętek zrobiła kawał niezłej roboty ukazując realia polskiego społeczeństwa w czasie PRL-u. Wszystkie problemy polityczne, relacje międzyludzkie i emocje są przedstawione w bardzo ciekawy sposób. W trakcie czytania można wczuć się w klimat Bydgoszczy z lat 70-tych i 80-tych, momentami miałam wrażenie jakbym tam była i wszystko widziała oraz czuła na własnej skórze.
Bohaterowie tak barwni i różnorodni wzbudzali we mnie mnóstwo skrajnych emocji. Autorka perfekcyjnie przedstawiła postacie w sposób realny z ich wadami, lękami i egoizmem. W sumie mało jest osób w tej książce, do których pałam nieprzerywalną sympatią, może dla tego, że zazwyczaj dostajemy idealnych bohaterów, którzy zawsze są mili i empatyczni. A tu mamy spojrzenia z kilku perspektyw, więc możemy być bardziej obiektywni i dostrzegamy więcej rys. Jednak są postacie, które bardzo lubię na przykład Helena, Justyna czy Eugeniusz, którzy są chyba najprzyzwoitszymi ludźmi w tej rodzinie.
W skrócie pisząc: mnóstwo emocji. Nie tylko wśród rodu Trzeciaków, ale też w nas po przeczytaniu „echa niewierności”. Bo ile się tu dzieje… Kłótnie, zdrady i wiele innych.
Brakuje mi tylko więcej opisów miejsc, żeby móc poczuć się jakby rzeczywiście było się w Bydgoszczy. Ale bez tego książka i tak jest niesamowita. Jeszcze do niedawna nie pomyślałabym, że tak bardzo może spodobać mi się książka obyczajowa.
Kolejne tomy z pewnością będę czytać i polecam każdemu zapoznać się z „grzechami młodości”.

Edyta Świętek zrobiła kawał niezłej roboty ukazując realia polskiego społeczeństwa w czasie PRL-u. Wszystkie problemy polityczne, relacje międzyludzkie i emocje są przedstawione w bardzo ciekawy sposób. W trakcie czytania można wczuć się w klimat Bydgoszczy z lat 70-tych i 80-tych, momentami miałam wrażenie jakbym tam była i wszystko widziała oraz czuła na własnej skórze....