Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To powinna być pozycja obowiązkowa dla każdej osoby, która pracuje w międzynarodowym środowisku.
Po przynudnawym wstępie w typowo amerykańskim stylu miałam ochotę odrzucić tą książkę, co też uczyniłam na miesiąc. Czytanie pierwszych rozdziałów jednak przełamuje tą wizję kolejnego amerykańskiego czytadła, które odkrywa truizmy I wywarza otwarte drzwi oczywistości.

Tutaj naprawdę jest treść. Ksiązka opiera się na teorii 8 skal, skonstruowanej przez autorkę, która umieszcza większość kregów kulturowych na tej lub innej skali. Teoria ta daje teoretyczne wyjasnienie dla większości międzykulturowych gaf i konfliktów, które autorka przytacza jako przykłady.

Oczywiście nie trzeba znać tych skal, żeby wyjść z takich sytuacji cało, niemniej w czasie lektury, niejednokrotnie wspominalam z zażenowaniem moje własne doświadczenia, kiedy nie koniecznie mogłam dogadać się z kolegami z Indii (nie umieli powiedzieć wprost, że coś nie jest możliwe i nigdy nie odpowiadali bezpośrednio na pytania, na ktore odpowiedz byla negatywna, nawet dociskani do muru). Albo gdy sposób komunikacji w czasie dyskusji w moim niemieckim teamie niewiedzieć czemu uważałam za ... zbyt agresywny wobec mnie, choc na codzien mielismy swietny kontakt. Oczywiście, nie przeczytałam tej ksiązki wtedy, poradziłam sobie mimo to i przywyklam do tego bez nazywania rzeczy po imieniu. Niemniej ta książka daje to wyjaśnienie, którego osoby z innego kręgu kulturowego nie potrafią dać. Mówi, skąd te odczucia moga sie brac. Czlowiek wyposazony w swiadomosc tych roznic, potrwafi duzo lepiej zdiagnozowac tlo potencjalnego punktu niezgody, a takze przemyslec wlasciwe jego rozwiazanie. W ksiazce znajduja sie bowiem przyklady tego, w jaki sposob wyjsc z konfliktowych sytuacji, gdy na pozor wydaje sie to nie mozliwe. Zdecydowanie wezme sobie do serca wiele stron o komunikacji z kulturami azjatyckimi, a nawet z Rosja czy Ameryką Łacińska. Z wielu tych różnic nie zdawałam sobie dotąd bardzo sprawy, zwłaszcza, że znająchiszpański zakładałam, że praca z Latynosami jest równie nieskomplikowana jak z Niemcami czy Hiszpanami z kontynentu. Cóz... nie jest ;). Zdecydowanie też już nigdy nie napiszę wprost maila do kolegów Filipin jeśli będzie on choc troche negatywny (choc dla mnie obiektywny). Zdecydowanie otworzylo mi to oczy na wiele kwestii.


Ksiazka skupia sie na komunikacji miedzykulturowej w biznesie i jest szczegolnie polecana menegarom, ktorzy zarzadzaja grupa osob o miedzynarodowym pochodzeniu lub tez wspolpracuja z klientem miedzynarodowym. Mysle, ze faktycznie dla takich osob ta pozycja bedzie najbardziej przydatna. Ewentualnie jeszcze dla studentów, ktorzy studiuja za granica i zdaja egzaminy poza krajem pochodzenia - moze ulatwic zrozumienie istnienia roznic w systemie edukacji i percepcji.

Zdecydowanym plusem jest to, ze autorka lekko podsmiewa sie ze swojej amerykanskosci. Nie da sie ukryc, jest to ksiazka w kierunku amerykanskiego czytadla, z typowa przejrzystoscia i czasem tlumaczeniem oczywistosci, ma tez charakter popularnonaukowy, czyta sie lekko, zawiera duzo przykladow, ale jednoczesnie cala teoria tych skal bardzo dobrze trzyma sie kupy i przyzwoicie broni, totez moge szczerze polecic osobom zainteresowanym zglebieniem tematu jako mocna pozycje do przeczytania na poczatek.

To powinna być pozycja obowiązkowa dla każdej osoby, która pracuje w międzynarodowym środowisku.
Po przynudnawym wstępie w typowo amerykańskim stylu miałam ochotę odrzucić tą książkę, co też uczyniłam na miesiąc. Czytanie pierwszych rozdziałów jednak przełamuje tą wizję kolejnego amerykańskiego czytadła, które odkrywa truizmy I wywarza otwarte drzwi oczywistości.

Tutaj...

Myślę, że dla czytelników, którzy nie znają np. książki "Sekrety poliglotów"to może być całkie inspiująca i pouczająca lektura. Osobiście, jako czytelniczka bloga Luki, moje oczekiwania były jednak nieco inne. Miałam nadzieję na treści inne niż prezentowane na blogu, może coś bardziej w formie lingwistycznej biografii, a nie niezliczonych rad w drugiej osobie trybu rozkazujacego, które jednak najczęściej są troche zbyt ogólnikowe. Nawet jeśli te wszystkie informacje na początku robią świetne wrażenie, to przestają aż tak imponować, gdy czyta się regularnie bloga Luki lub zna się wspomnianą książkę Konrada Jerzaka vel Dobosz.
Tematyka o której chciałam dowiedzieć się więcej (np. metoda tłumaczeniowa, albo strategie czytania, albo strategie poprawiania wymowy) podobnie jak większość tematów, są omówione dość pobieżnie, bez przykładów.
Niemniej, myślę, że warto przeczytać tą książkę, jeśli nie zna się innych pozycji tego typu.
Do mnie tutaj najbardziej przemówił aspekt motywacji i nastawienia do nauki.

Całą (dłuższą) recenzję zamieściłam na swoim blogu tutaj jesli ktos ma ochotę pokonwersować sobie o tej książce :) : http://bit.ly/2nQdi5K

Myślę, że dla czytelników, którzy nie znają np. książki "Sekrety poliglotów"to może być całkie inspiująca i pouczająca lektura. Osobiście, jako czytelniczka bloga Luki, moje oczekiwania były jednak nieco inne. Miałam nadzieję na treści inne niż prezentowane na blogu, może coś bardziej w formie lingwistycznej biografii, a nie niezliczonych rad w drugiej osobie trybu...