Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zbiór opowieści pióra Edgara Allana Poe przenosi nas w charakterystyczny dla romantyzmu świat, gdzie wszelkie dziwności i niewytłumaczalne zjawiska są na porządku dziennym, a bohaterowie z większą, lub mniejszą powściągliwością przekraczają granice, których naruszać nie powinni. Każde opowiadanie ma swój wyjątkowy i niepowtarzalny klimat, a sposób w jaki Poe opisuje zachodzące w głowie bohaterów procesy myślowe jest zaprawdę godny podziwu i najszczerszych owacji. Należy tutaj również wspomnieć o łatwości z jaką autor manipuluje słowami i mistrzowski styl, dzięki któremu każde opowiadanie czyta się na jednym wdechu i po przeczytaniu pozostaje tylko ponura myśl "To już koniec?".
Budująca napięcie z każdym kolejnym zdaniem narracja pierwszoosobowa sprawia, iż jest to tytuł, po który powinien sięgnąć każdy entuzjasta mrocznych klimatów i tajemnic.

Zbiór opowieści pióra Edgara Allana Poe przenosi nas w charakterystyczny dla romantyzmu świat, gdzie wszelkie dziwności i niewytłumaczalne zjawiska są na porządku dziennym, a bohaterowie z większą, lub mniejszą powściągliwością przekraczają granice, których naruszać nie powinni. Każde opowiadanie ma swój wyjątkowy i niepowtarzalny klimat, a sposób w jaki Poe opisuje...

Monstrum, albo wiedźmina opisanie

"Zaprawdę, nie masz nic wstrętniejszego ponad monstra owe, naturze przeciwne, wiedźminami zwane, któreż płodami są plugawego czarostwa i diabelstwa. Oto łotry bez cnoty, sumienia i skrupulów, istne stwory piekielne, do zabierania zycia jeno zdatne. Nie masz dla takich między ludzmi poczciwymi miejsca. A owo Kaer Morhen, gdzie bezecne stwory się gnieżdżą, gdzie ohydnych swych praktyk dokonują, starte być musi z powierzchni ziemi, a ślad po nim solą i saletrą posypać nalezy."

Czy trzeba cokolwiek dodawać? Każdy zna tego groteskowego samca o surowym spojrzeniu i ciepłym sercu, który z niebywałą elegancją i łatwością siecze niezliczone zastępy wrogów.
Co mi się najbardziej podobało w Geralcie? Myślę, iż jego postawa i poglądy. Andrzej Sapkowski zaciera w swoim dziele granicę między ludźmi i potworami ukazując, iż jedyną miedzy nimi różnicą jest sposób zabijania ich. Na jednych działa bowiem srebrny miecz, na drugich zaś stalowy. Wiedźmin zawsze stara się być obiektywny, nie zważając na opinię innych. Potrafi przejrzeć prawdziwe zamiary szlachetnego i respektowanego zakonnika jak i również dojrzeć dobro w ohydnym i siejącym postrach potworze. To właśnie traktowanie wszystkich istot na równi mnie urzekło.

"ideowo to to zupełnie puste i o nic w tym nie chodzi, poza prowadzeniem czytelnika od jednej przygody do drugiej, od jednego machania mieczykiem do drugiego i od jednego rżniątka do drugiego"
Zgadnijcie czyje są to słowa... Jeśli myśleliście o zakompleksionej osobie, która na samą wzmiankę o seksie jest wzburzona, a agresja ją brzydzi to niestety byliście w błędzie. Są to słowa dobrze wam znanego pisarza, Jacka Piekary. Nie wiem czy to zwykła ignorancja czy zawiść wywołana zazdrością o tytuł "ojca polskiego fantasy" Sapkowskiego, ale takie słowa z ust innego pisarza fantasy są bynajmniej nie na miejscu. Wspominam teraz o nich, gdyż zawsze na myśl o Wiedźminie przypomina mi się ów cytat, który napsuł mi pewnego razu wiele krwi. Owszem, na pierwszy rzut oka jest to ładnie spleciona opowieść o prostolinijnym wojowniku, lecz im bliżej go poznajemy tym więcej pytań rodzi się w naszej głowie i sprawy komplikują się coraz bardziej. Co złem, a co mniejszym złem? Co moralne, a co nie? Kto powinien zginąć, by inny mógł żyć? Nie są to łatwe pytania, a jednak główny bohater stoi w obliczu takich sytuacji, gdy nie ma innego wyboru jak podjąć decyzję i czekać na konsekwencję. Nic w świecie Wiedźmina nie jest takie, na jakie wygląda. Jest to bowiem świat pełen kłamstw, intryg, przelewu krwi i bezwzględnej brutalności, gdzie nie brakuje również miejsca na miłość i dobro. Każdy znajdzie w sadze o Wiedźminie coś dla siebie, niezależnie od wieku, czy upodobań.

Monstrum, albo wiedźmina opisanie

"Zaprawdę, nie masz nic wstrętniejszego ponad monstra owe, naturze przeciwne, wiedźminami zwane, któreż płodami są plugawego czarostwa i diabelstwa. Oto łotry bez cnoty, sumienia i skrupulów, istne stwory piekielne, do zabierania zycia jeno zdatne. Nie masz dla takich między ludzmi poczciwymi miejsca. A owo Kaer Morhen, gdzie bezecne...

Niezmiernie interesująca autobiografia córki japońskiego gangstera, która jest jednocześnie brutalnym zderzeniem z rzeczywistością dla tych, którzy członków Yakuzy wyobrażali sobie dotychczas jako honorowych, bezgranicznie lojalnych, eleganckich w każdym calu i przesadnie szarmanckich mężczyzn. Historia Shoko Tendo jest wzruszająca i nierzadko szokująca, dzięki czemu czytelnik szybko przywiązuje się do przechodzącej liczne metamorfozy kobiety. Uważam, iż jest to pozycja godna polecenia zarówno interesującym się kulturą japońską jak i innym czytelnikom, nie lękającym się zanurzenia wyobraźni w mrocznym i brutalnym półświatku przestępczym, którego wizja znacznie odbiega od tej jaką znamy chociażby z filmów.

Niezmiernie interesująca autobiografia córki japońskiego gangstera, która jest jednocześnie brutalnym zderzeniem z rzeczywistością dla tych, którzy członków Yakuzy wyobrażali sobie dotychczas jako honorowych, bezgranicznie lojalnych, eleganckich w każdym calu i przesadnie szarmanckich mężczyzn. Historia Shoko Tendo jest wzruszająca i nierzadko szokująca, dzięki czemu...