Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaczęło się tak, że przeczytałem intrygujące zdanie po tytułem książki "Komisarz Wroński na tropie tajemnic atomowych III Rzeszy".
To imię i nazwisko Rafał Dębski. Warto zapamiętać i oprócz tej powieści sięgnąć po inne jego dzieła.
Jeśli jesteście ciekawi "ciętego języka" komisarza Michała Wrońskiego.
Tego dlaczego na okładce są czerwone okręgi, zaznaczone na mapie miasta Oleśnicy pod Wrocławiem. Na skraju mapy Polski jest tylko "zmarginalizowaną mieściną". To jednak tutaj rozgrywa się rozgrywka rezunów, to w tym miejscu, a nie w na przykład Warszawie decyduje się los "spadku wojennego establishmentu esemańskiego". Schedy, na której zależy globalnej siatce kontrwywiadowczego półświatka. Właśnie decydują się losy globalnego świata i tego jaki los przybierze po odkryciu nazistów, przyczyniającego się do technologicznego "skoku do następnej epoki"
Powieść jest jednym słowem "za mało rozreklamowana". Czyta się ją przyjemnie, bo jakże mogło być inaczej? Afera szpiegowska na międzynarodową skalę. Wywiady obcych państw. Umoczeni w to funkcjonariusze służb wojskowych, specjalnych. Do tego interwencja siatki wywiadowczej GRU i KBG. Trup kładzie się gęsto. Wszyscy poszukują tajnych akt nazistowskich? Czego nie zdradzę, bo książkę, aż chce się przeczytać. Dodam jeszcze, że plastyczny język autora wplata też czym są pojęcia "zdrady małżeńskiej", "kochania" i "przyjaźni". Wroński przekona się na "własnej skórze", że prawdziwych przyjaciół poznaję się w biedzie.

Zaczęło się tak, że przeczytałem intrygujące zdanie po tytułem książki "Komisarz Wroński na tropie tajemnic atomowych III Rzeszy".
To imię i nazwisko Rafał Dębski. Warto zapamiętać i oprócz tej powieści sięgnąć po inne jego dzieła.
Jeśli jesteście ciekawi "ciętego języka" komisarza Michała Wrońskiego.
Tego dlaczego na okładce są czerwone okręgi, zaznaczone na mapie...

Książki Erica Frattiniego zarówno Szpiedzy papieża, a także Wodny labirynt posiadają jeden wspólny mianownik. Są doskonale przygotowane pod względem tła historycznego, fabuły, wątków kryminalnych. Autor jest jednym z nielicznych, który opisuje epizody tak, że przechodzą ciarki po plecach. Nie mogłem sobie odmówić przyjemności przeczytania powieści Wodny Labirynt, gdyż ten pisarz to marka i gwarancja dobrej literatury. Nawiązując do treści książki koniecznie zaznaczyć zarys wszystkich wydarzeń, których ilość i tempo przyprawiają o zawrót głowy.
Afdera i Assal Brooks straciły rodziców, gdy były jeszcze dziećmi. Przygarnęła ich babcia Crescentia Brooks, znawczyni papirusów i antyków. W latach siedemdziesiątych w jej ręce trafia bardzo stara kopia rzekomo Ewangelii według Judasza. Podejmując się jej renowacji i tłumaczenia doprowadza do tajemniczych śmierci osób, które miały styczność z ową enigmatycznym papirusem. Ginie pośrednik Bountos, rodzice Afder i Assal. Po tym, gdy Afdera jest poproszona przez swoją babcię o rozwikłanie zagadki tajemniczej księgi Judasza Iskarioty. Te wydarzenie spowodowało otworzenie puszki pandory. W telegraficznym skrócie watykański Krąg Oktogonus(od 8 oznaczający wieczność) pod przewodnictwem Wielkiego Mistrza kardynała Lienarta, wspomaganego przez niedawno mianowanego biskupa Mahoneya. Krąg ma podejmując się "uciszenia" świadków. Wszyscy, którzy mają kontakt z książką ponoszą śmierć. Jedynymi osobami, które cudem udaje się uniknąć śmierci z ręki religijnych assasynów jest Afdera, ksiądz Max i pośrednik antyków Badani. Pisarz zadbał, że trup ściele się gęsto i ludzie giną w bardzo wyrafinowany sposób nie pozostawiając śladów.
Frattini znany z książki pt. Szpiedzy papieża wspomina o pomocy w ucieczce jakiej Watykan udzielił po II Wojnie Światowej prominentnym nazistom np. Eichmannowi. Przytacza zamach na Jego Świątobliwość Jana Pawła II postrzelonego przez Ali Agcę. Wszystko zaś jest tłem w poszukiwaniu, odnalezieniu i zniszczeniu książki Ewangelii według Judasza Iskarioty oraz listu Elizera( ucznia Judasza), która może zniszczyć posłanniczą misję Kościoła Katolickiego.
Troszkę zdradziłem, ale to nie zepsuje wam dreszczu emocji jaki doświadczycie sięgając po tą pozycję. Z pewnością zaskoczy was postać wyzutego z wyrzutów sumienia Archanioła. Warto zapoznać się w powieściami tego autora. Dla "głodnych" wiedzy, pasjonatów kryminałów i wszystkich, którzy zadają sobie pytania.

Książki Erica Frattiniego zarówno Szpiedzy papieża, a także Wodny labirynt posiadają jeden wspólny mianownik. Są doskonale przygotowane pod względem tła historycznego, fabuły, wątków kryminalnych. Autor jest jednym z nielicznych, który opisuje epizody tak, że przechodzą ciarki po plecach. Nie mogłem sobie odmówić przyjemności przeczytania powieści Wodny Labirynt, gdyż ten...

Sięgnąłem po tą książkę w przekonaniu, że jest ciekawa, ma interesującą okładkę, choć nie powinno się oceniać książki po takich detalach.
Zastanawiające jest, że wąż ma chropowatą powierzchnię. Czy ma to odciągnąć uwagę od słabości treści? Jak na razie tak jest i rozważam czy to się zmieni. Faktycznie klimat średniowiecznych klasztorów, zmagań świata chrześcijańskiego z muzułmańskim ma w sobie swoistą atrakcyjność. Jednak to nie świadczy o tym, że książkę czyta się tak dobrze, jak się zapowiada. Mam problemy z tą fabułą jest za bardzo przewidywalna, za nużąco. Wcale nie mam ochoty dowiedzieć się co jest na następnej stronie.

Serpentarius, którego komnatę otworzono po prawie wieku od chwili, gdy był gościem u braci templariuszy. Na nowo odżywa o nim legenda. Kamień zamykający źródło do wody świętej Iscli spływa krwią niewinnego dziewczęcia. Wszystko nie idzie tak jak powinno wyglądać. Ludzie coraz bardziej przerażeni wzywają "świętego męża" Zenóna, który z kolei jest na "usługach" pana tak zdeterminowanego, że dla swoich celów "tworzy cuda" by Zenon mógł objaśniać ciemnemu ludowi o swojej mocy.
Otóż ten pan, który robi "przysługę" dla Zenona nie uświadamia sobie, że Zenon widzi zamordowaną przed kilkuset laty "świętą" Isclę, która mówi mi co ma robić. Jak to się zakończy?

Staram się zainteresować was tą powieścią, ale sam nie jestem do niej przekonany. Czyżby potwierdzało się, że niekoniecznie wyprzedaż oznacza książkę, którą warto przeczytać. Moim zdaniem jak na razie tak właśnie jest.

Przekartkowuje książkę niczym podróżnik, który poszukując przygód wycina sobie drogę przez leśną głuszę. Nie znajdując nic tylko kolejne chaszcze.

Taka jest prawda unikajcie tej książki, bo akcja jest tak wartka, że już krew z nosa szybciej płynie. Postaci nijakie, bez osobowości i żadnego polotu. Do tego nijaki wątek kryminalny. Jestem bardzo rozczarowany, bo spodziewałem się choćby trochę więcej scen, które przykują moje oko do tego stopnia, że będę chciał "przeżyć" opisane historię. Nie będę się roztkliwiał nad treścią, bo już sam opis wystarczy dla streszczenia nieciekawej fabuły.
Dobry materiał na książkę, ale niestety "rozwijana" w taki sposób, że zanim doczytanie kolejną stronę znudzicie się tym ci przedstawia fabuła. Szczerze odradzam, bo prócz szczególnej okładki reprezentuje niski poziom.

Sięgnąłem po tą książkę w przekonaniu, że jest ciekawa, ma interesującą okładkę, choć nie powinno się oceniać książki po takich detalach.
Zastanawiające jest, że wąż ma chropowatą powierzchnię. Czy ma to odciągnąć uwagę od słabości treści? Jak na razie tak jest i rozważam czy to się zmieni. Faktycznie klimat średniowiecznych klasztorów, zmagań świata chrześcijańskiego z...