Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mike Omer po raz kolejny udowadnia, że jest nieprzeciętnym twórcą powieści kryminalnych.
Jego trzytomowa opowieść o Abby to prawdziwy majstersztyk.
A przecież jest jeszcze Zoe.

Tragedia z dzieciństwa i związana z tym trauma nie pozwalają zapomnieć.
Czy Williams to....
Jak można być takim obłąkanym potworem ?

Autor bardzo umiejętnie prowadzi nas przez mroczne zakamarki chorego umysłu, przez opętane mirażem zachowania i ślepą wiarę 'wyznawców a także przez żmudną pracę śledczych.

Napięcie rośnie stopniowo aż do dramatycznego finału.
I nawet jeden błąd geograficzny nie jest w stanie zepsuć całości.

Świetny język i styl, doskonałe charakterystyki postaci, barwne opisy to już stałe cechy twórczości Omera.

Rewelacja !!!

9/10.

Mike Omer po raz kolejny udowadnia, że jest nieprzeciętnym twórcą powieści kryminalnych.
Jego trzytomowa opowieść o Abby to prawdziwy majstersztyk.
A przecież jest jeszcze Zoe.

Tragedia z dzieciństwa i związana z tym trauma nie pozwalają zapomnieć.
Czy Williams to....
Jak można być takim obłąkanym potworem ?

Autor bardzo umiejętnie prowadzi nas przez mroczne zakamarki...

Parę lat już żyję na tym świecie i niewiele spraw jest w stanie mnie zaskoczyć, ale gdy czytałem o wkładaniu łyżki (!!) masła do kawy czy herbaty to robiło mi się niedobrze.

A sama powieść jest rewelacyjna !!

Biorąc pod uwagę wiek Panny Kingi i czas, kiedy zaczęła pisać to ręce same składają się do oklasków.

Ktoś morduje czteroletnie dziewczynki.
Psychol ?
To na pewno, ale czy to wszystko tłumaczy ?

Autorka bardzo umiejętnie prowadzi nas przez zawiłości śledztwa zgrabnie wplątując w narrację kolejnych podejrzanych.
Oczywiście, są potknięcia, ale w jakiej książce ich nie ma.
Jestem w stanie bardzo dużo Pannie Kindze wybaczyć zważywszy, że to debiut.
Bardzo udany debiut.

Co prawda nie wszystkie wątki zostały wyjaśnione do końca, parę pytań pozostało bez odpowiedzi, ale nie umniejsza to autentycznej frajdy z lektury.

Zaskakująco dojrzały styl, świetne charakterystyki postaci, dobre opisy.
Czegóż chcieć więcej ?

Będę wypatrywał kolejnej pozycji autorki.

8/10.

Parę lat już żyję na tym świecie i niewiele spraw jest w stanie mnie zaskoczyć, ale gdy czytałem o wkładaniu łyżki (!!) masła do kawy czy herbaty to robiło mi się niedobrze.

A sama powieść jest rewelacyjna !!

Biorąc pod uwagę wiek Panny Kingi i czas, kiedy zaczęła pisać to ręce same składają się do oklasków.

Ktoś morduje czteroletnie dziewczynki.
Psychol ?
To na pewno,...

Bardzo lubię Panią Karolinę Wójciak.
A kiedy zobaczyłem ją w TV, zobaczyłem, jak uroczą i przesympatyczną jest osobą to polubiłem ją jeszcze bardziej.

Tym razem autorka umieściła akcję swojej powieści w Kanadzie, kraju, który zdążyła doskonale poznać.

Już sama okładka wywołuje wrażenie.
Szorstkość śniegu na samochodzie i stacji jest naprawdę fajna, kiedy trzyma się książkę w dłoniach.

Tragedia dzieci w szpitalu psychiatrycznym, nieludzkie zachowanie lekarzy - oprawców.
I wypływające z tego zachowania chore, wręcz psychopatyczne zachowania ofiary, której jedynym celem jest zemsta.
I to zemsta nie tylko na oprawcach.

Wójciak bardzo umiejętnie stopniuje napięcie wzrastające z każdą przeczytaną stroną.

Doskonały styl, świetna charakterystyka postaci, równie świetne opisy, to wszystko składa się na naprawdę znakomitą powieść.

Polecam !!

8/10.

Bardzo lubię Panią Karolinę Wójciak.
A kiedy zobaczyłem ją w TV, zobaczyłem, jak uroczą i przesympatyczną jest osobą to polubiłem ją jeszcze bardziej.

Tym razem autorka umieściła akcję swojej powieści w Kanadzie, kraju, który zdążyła doskonale poznać.

Już sama okładka wywołuje wrażenie.
Szorstkość śniegu na samochodzie i stacji jest naprawdę fajna, kiedy trzyma się...

Niesamowita książka !!

Bohaterka kontynuuje swoją pracę w policji, ale tym razem ma do czynienia z bardzo osobistą sprawą.
Zresztą okazuje się, że nie tylko z jedną.
Przeszłość ponownie daje o sobie znać i to w wyjątkowo parszywy sposób.

Na pozór może się wydawać, że to po prostu zwykła kryminalna opowieść.
Ale autor ponownie porusza aktualny dzisiaj problem sekt a także istnienie kręgów osób upatrujących wszędzie wszechświatowych spisków.
Destrukcyjne działania wyznawców spiskowych teorii (choćby takich, jak ta o tysiącach osób, narodowości żydowskiej, które ponoć nie przyszły pamiętnego dnia do pracy w WTC) mogą rzutować na zachowania społeczne w znacznie większym stopniu, niż sądzimy.
To są faktyczne zagrożenia w realu a nie tylko w wyobraźni pisarza.

Omer ponownie mistrzowsko prowadzi fabułę, prowadząc czytelnika przez kolejne godziny dramatu.
I znów zakończenie i pojawiająca się nowa-stara postać, każe niezwłocznie sięgnąć po kolejny tom.

Powieść - rewelacja !!!

9/10.

Niesamowita książka !!

Bohaterka kontynuuje swoją pracę w policji, ale tym razem ma do czynienia z bardzo osobistą sprawą.
Zresztą okazuje się, że nie tylko z jedną.
Przeszłość ponownie daje o sobie znać i to w wyjątkowo parszywy sposób.

Na pozór może się wydawać, że to po prostu zwykła kryminalna opowieść.
Ale autor ponownie porusza aktualny dzisiaj problem sekt a także...

Kiedy skończyłem czytać cykl o Zoe Bentley wiedziałem, że prędzej czy później sięgnę po kolejną książkę Omera.
I tak jak poprzednio, także i tym razem odczułem ogromną satysfakcję z lektury.

Porwanie dziecka.
Negocjatorka.
Sekta.
Media społecznościowe.

Te cztery określenia właściwie definiują fabułę.
Choć zarówno temat sekt jak i policyjnych negocjatorów nie jest w literaturze czymś nowym to istotny jest sposób przedstawienia problemu.

Sekta.
Aż niewiarygodne wydaje się, jak dalece można zmanipulować drugą osobę.
Słowa, czyny przywódcy stają się najwyższym prawem, jakimś chorym imperatywem każącym myśleć i zachowywać się tak a nie inaczej.

Negocjatorka.
Abby działa z rozwagą, spokojnie choć momentami wszystko się w niej gotuje.
Ale jak ma się nie gotować skoro rozmawia z osobą na wpół obłąkaną.

Świetnie poprowadzona narracja z wyrywającym z butów zakończeniem.
Jak najszybciej trzeba sięgnąć po drugi tom !

Rewelacyjna powieść !!

8/10.

Kiedy skończyłem czytać cykl o Zoe Bentley wiedziałem, że prędzej czy później sięgnę po kolejną książkę Omera.
I tak jak poprzednio, także i tym razem odczułem ogromną satysfakcję z lektury.

Porwanie dziecka.
Negocjatorka.
Sekta.
Media społecznościowe.

Te cztery określenia właściwie definiują fabułę.
Choć zarówno temat sekt jak i policyjnych negocjatorów nie jest w...

Mieszane uczucia.

Z jednej strony książkę czyta się naprawdę nieźle.
Akcja zgrabnie posuwa się do przodu, bohaterów można lubić, lub nie, brak zbędnych opisów, dobry język i styl autorki.

Z drugiej jednak strony fabuła wydaje mi się kompletnie wydumana.
Znikoma szansa, aby coś takiego mogło wydarzyć się w rzeczywistości.
Oczywiście, to tylko powieść i autorka mogła dowolnie żonglować zachowaniem bohaterów, ale uderza w tym brak prawdopodobieństwa, brak realizmu.

Chęć zemsty połączona z psychopatyczną osobowością plus równie karkołomna chęć ocalenia siostry w sposób zupełnie nieakceptowalny.

Lekkie rozczarowanie.

6/10.

Mieszane uczucia.

Z jednej strony książkę czyta się naprawdę nieźle.
Akcja zgrabnie posuwa się do przodu, bohaterów można lubić, lub nie, brak zbędnych opisów, dobry język i styl autorki.

Z drugiej jednak strony fabuła wydaje mi się kompletnie wydumana.
Znikoma szansa, aby coś takiego mogło wydarzyć się w rzeczywistości.
Oczywiście, to tylko powieść i autorka mogła...

Rewelacyjna książka !!

I nie chodzi mi o samą, może nieco zbyt fantastyczną fabułę, ale o sposób jej przedstawienia.

Przyznaję, że podczas lektury miałem momenty, gdy ogarniał mnie jakiś bliżej nieokreślony niepokój.
Wiem, że było to irracjonalne uczucie, ale tak było.

Opętanie zemstą.
Czy Emma traci zmysły ?

Najbardziej poruszały mnie opisy nocnych myśli i zachowań bohaterki.
Pani Sarah wręcz perfekcyjnie potrafiła opisać targające Emmą myśli i odczucia.
Lęk i poczucie zagubienia.
Troska o dzieci i coraz trudniejsze relacje z mężem.
Czy jest, czy znajdzie się ktoś komu będzie można zaufać ?

Świetny język, doskonale przedstawione sylwetki bohaterów, wspaniałe opisy to wszystko sytuuje autorkę wśród najlepszych pisarzy tego gatunku.

Czytajcie !!

9/10.

Rewelacyjna książka !!

I nie chodzi mi o samą, może nieco zbyt fantastyczną fabułę, ale o sposób jej przedstawienia.

Przyznaję, że podczas lektury miałem momenty, gdy ogarniał mnie jakiś bliżej nieokreślony niepokój.
Wiem, że było to irracjonalne uczucie, ale tak było.

Opętanie zemstą.
Czy Emma traci zmysły ?

Najbardziej poruszały mnie opisy nocnych myśli i zachowań...

Kinga Wójcik zdobyła moje serce cyklem powieści o Lenie Rudnickiej.
Klimat tamtych książek odkryłem w 'Trzcinowisku'

Zbrodnia sprzed lat.
Do dziś nie została rozwiązana.
Czy prywatny detektyw zdoła odkryć prawdę ?

Autorka doskonale czuje się w takich właśnie klimatach.
Choć część pracy Leny Rudnickiej rozgrywa się w Łodzi, mam wrażenie, że właśnie takie nieduże miasteczka jak Tomaszów są idealnym miejscem do rozgrywania opowiadanych przez Kingę historii.

Autorce, pomimo młodego wieku, udało się stworzyć swój własny styl narracji, który pozwala natychmiast odkryć, że dana powieść wyszła spod jej ręki.

Świetna charakterystyka postaci, z których właściwie każda ma możliwość zaprezentowania swojego punktu widzenia, barwne, ale nie przekombinowane opisy, doskonały język, to wszystko są cechy charakteryzujące powieści Pani Kingi.

Polecam !!

8/10.

Kinga Wójcik zdobyła moje serce cyklem powieści o Lenie Rudnickiej.
Klimat tamtych książek odkryłem w 'Trzcinowisku'

Zbrodnia sprzed lat.
Do dziś nie została rozwiązana.
Czy prywatny detektyw zdoła odkryć prawdę ?

Autorka doskonale czuje się w takich właśnie klimatach.
Choć część pracy Leny Rudnickiej rozgrywa się w Łodzi, mam wrażenie, że właśnie takie nieduże miasteczka...

Sięgnąłem po 'Toksynę' nie wiedząc, że to drugi tom serii.

Od razu uderzyła mnie jedna rzecz.
Niedawno przeczytałem 'Dla ciebie nawet' I tutaj znów pojawia się policjant o określonych skłonnościach.
Czy to jakaś moda zapanowała na takich policjantów ?

Autorka prowadzi swą narrację w dość skomplikowany sposób a jednocześnie nie musiałem znać pierwszego tomu, aby doskonale się we wszystkim zorientować.

Zabójstwa młodych dziewczyn to nic nowego w literaturze kryminalnej.
Rzecz w tym, w jaki sposób historia zostanie przedstawiona.
Sylwia Bies zrobiła to nieźle, choć ilość nieszczęść jaka dotknęła poszczególnych bohaterów powieści może trochę przytłaczać.

Nieco mnie irytowały wynurzenia psychopatki.

Dobry styl, niezły język i takież charakterystyki postaci powodują, że książka na pewno znajdzie swych wielbicieli pośród czytelników kryminalnych historii.

7/10.

Sięgnąłem po 'Toksynę' nie wiedząc, że to drugi tom serii.

Od razu uderzyła mnie jedna rzecz.
Niedawno przeczytałem 'Dla ciebie nawet' I tutaj znów pojawia się policjant o określonych skłonnościach.
Czy to jakaś moda zapanowała na takich policjantów ?

Autorka prowadzi swą narrację w dość skomplikowany sposób a jednocześnie nie musiałem znać pierwszego tomu, aby doskonale...

Gdybym miał jednym słowem określić swoje wrażenie po lekturze, to uczyniłbym to słowem 'niesmak'.
Niesmak a nawet zażenowanie.

Mogę zrozumieć, że chcąc uwolnić związany z pracą stress autor sięgnął po pióro, aby odreagować, wyrzucić z siebie negatywne emocje.
Problem w tym, że książka napisana jest prostym, a właściwie powinienem powiedzieć, prostackim językiem.

Starałem się zrozumieć desperację Marka pragnącego za wszelką cenę ratować życie córki, ale...nieprawdopodobna ilość bluzgów jakimi naszpikowana jest powieść, odbierała mi jakąkolwiek przyjemność z lektury.

Zgodzę się, że tak, niestety, w wielu wypadkach kaleczymy nasz język, ale czy koniecznie trzeba używać go w książce ?
Czy miało to dodać powieści znamion autentyczności ?

Żaden z bohaterów ani przez moment nie wzbudził mojej sympatii a już całe towarzystwo z wydziału kryminalnego to istne curiosum.

Nie polecam, zwłaszcza osobom, które pragną w literaturze znaleźć coś więcej niż tylko przekleństwa.

3/10.

Gdybym miał jednym słowem określić swoje wrażenie po lekturze, to uczyniłbym to słowem 'niesmak'.
Niesmak a nawet zażenowanie.

Mogę zrozumieć, że chcąc uwolnić związany z pracą stress autor sięgnął po pióro, aby odreagować, wyrzucić z siebie negatywne emocje.
Problem w tym, że książka napisana jest prostym, a właściwie powinienem powiedzieć, prostackim językiem.

Starałem...

Zachęcony pozytywnymi opiniami na portalu sięgnąłem po 'Wróżdę'.
Wrażenia :
Świetny, wręcz rewelacyjny debiut !!

Śmierć dziecka.
Niewyobrażalna tragedia.
Zrozpaczona matka usiłująca się pozbierać.
Dziwaczny telefon.

Choć fabuła momentami wydaje się nieco naciągana, jednak autorka potrafiła przedstawić kolejne wydarzenia dramatu w taki sposób, że właściwie mogłoby się to wszystko wydarzyć.

Świetnie przedstawione stany emocjonalne Joanny, jej walka z atakami paniki, ogromy żal i tęsknota.

Pomimo iż to debiut, widać ogromne zaangażowanie Pani Agaty w opowiadaną historię, barwny język, doskonałą charakterystykę postaci, świetne opisy odwiedzanych przez Joannę miejsc.

Już szykuję się na kolejne spotkanie z autorką a Wam wszystkim polecam tę naprawdę dopracowaną w każdym szczególe powieść.

9/10.

Zachęcony pozytywnymi opiniami na portalu sięgnąłem po 'Wróżdę'.
Wrażenia :
Świetny, wręcz rewelacyjny debiut !!

Śmierć dziecka.
Niewyobrażalna tragedia.
Zrozpaczona matka usiłująca się pozbierać.
Dziwaczny telefon.

Choć fabuła momentami wydaje się nieco naciągana, jednak autorka potrafiła przedstawić kolejne wydarzenia dramatu w taki sposób, że właściwie mogłoby się to...

Lubię książki Wójcika.

Podoba mi się prosty styl pisarza, brak wydumanych określeń, brak wulgaryzmów, dobrze przedstawione postacie.

Ktoś zabija osoby w podobny sposób, jak robił to skazany wiele lat wcześniej seryjny zabójca.
Czy to naśladowca ?
A może samoistny zwyrodnialec ?

Dość specyficzna polska ekipa śledcza wzmocniona przez policjantkę - Ukrainkę.

Autor skutecznie mnoży zaskakujące zwroty akcji a na zakończenie serwuje czytelnikowi autentyczny szok.

Nie jest to na pewno żadne arcydzieło, ale bardzo sympatycznie się czytało i z czystym sumieniem mogę książkę polecić.

8/10.

Lubię książki Wójcika.

Podoba mi się prosty styl pisarza, brak wydumanych określeń, brak wulgaryzmów, dobrze przedstawione postacie.

Ktoś zabija osoby w podobny sposób, jak robił to skazany wiele lat wcześniej seryjny zabójca.
Czy to naśladowca ?
A może samoistny zwyrodnialec ?

Dość specyficzna polska ekipa śledcza wzmocniona przez policjantkę - Ukrainkę.

Autor...

Szokująca książka !!

Już samo miejsce rozgrywania akcji powoduje ciarki na plecach.

Dziecięcy szpital psychiatryczny.
I dzieci o dziwacznych a czasem morderczych instynktach.
A także personel z popapraną, tragiczną przeszłością.

D.D. trochę pogubiona, bo i jak się tu odnaleźć.
Czy tragedie mające miejsce na zewnątrz mają coś wspólnego ze szpitalem ?

Lisa Gardner jest mistrzynią w kreowaniu tak zakręconych fabuł, że momentami z niedowierzaniem kręciłem głową.
A jednocześnie wciąż zachwyca mnie jej wyobraźnia, świetny styl i doskonałe charakterystyki postaci.

Rewelacyjna powieść !!

8/10.

Szokująca książka !!

Już samo miejsce rozgrywania akcji powoduje ciarki na plecach.

Dziecięcy szpital psychiatryczny.
I dzieci o dziwacznych a czasem morderczych instynktach.
A także personel z popapraną, tragiczną przeszłością.

D.D. trochę pogubiona, bo i jak się tu odnaleźć.
Czy tragedie mające miejsce na zewnątrz mają coś wspólnego ze szpitalem ?

Lisa Gardner jest...

Dawno temu dostałem tę książkę od Przyjaciółki.
Odłożyłem na półkę.
Nie chciałem, bałem się po nią sięgnąć.
Ciągle miałem przed oczami film, który niesamowicie mnie poruszył.
Teraz, wykorzystując okres przedświątecznego skupienia sięgnąłem w końcu po dzieło Johna Greena.

Książka jest... piękna.
Po prostu.
Dwójka kochających się młodych ludzi dotkniętych potworną chorobą.
Nie mają szans.
A jednak chwytają się tego, co mogą złapać w dłonie i w serca.
Momentami ocierałem oczy.

Świat jest tak skonstruowany, że czasami nic nie można zrobić, nic poradzić.
Pięknie pokazał autor miłość tej dwójki.
Miłość bez szans na przetrwanie, bez szans na cokolwiek a jednak ta miłość trwa do końca.

Piękna, przepiękna książka.

10/10.

Dziękuję, Iwonka.

Dawno temu dostałem tę książkę od Przyjaciółki.
Odłożyłem na półkę.
Nie chciałem, bałem się po nią sięgnąć.
Ciągle miałem przed oczami film, który niesamowicie mnie poruszył.
Teraz, wykorzystując okres przedświątecznego skupienia sięgnąłem w końcu po dzieło Johna Greena.

Książka jest... piękna.
Po prostu.
Dwójka kochających się młodych ludzi dotkniętych potworną...

Lubię książki Pani Ewy, ale tym razem trochę za bardzo poniosła ją wyobraźnia.

Zamknięcie kogoś w posiadłości - pułapce nie jest czymś nowym w literaturze jak i w filmie.
Motyw zemsty na sprawcach dawnej tragedii.
Stopniowo poznajemy tajemnice z przeszłości.
Czy będą konsekwencje ?

Czyta się 'Źródlisko' bardzo dobrze.
Akcja żwawo posuwa się do przodu, barwny język i styl autorki zachęcają do przewracania kolejnych stron książki.

Tyle tylko, że kompletnie brakuje wiarygodności.
Oczywiście, to tylko powieść i autorka ma pełne prawo prowadzić narrację w taki a nie inny sposób, ale książka zbyt wiele pytań pozostawia bez odpowiedzi.
Na takie posunięcie mógłby zdecydować się, nie wiem, amerykański czy inny milioner, ale nie, w gruncie rzeczy, samotna kobieta.
Bo któż inny mógłby zaplanować i przede wszystkim zbudować tak wymyślną technicznie pułapkę.
Znajomość chemii czy też bioniki to jednak trochę za mało.

Tym niemniej mogę powieść polecić na odstresowanie.

6/10.

Lubię książki Pani Ewy, ale tym razem trochę za bardzo poniosła ją wyobraźnia.

Zamknięcie kogoś w posiadłości - pułapce nie jest czymś nowym w literaturze jak i w filmie.
Motyw zemsty na sprawcach dawnej tragedii.
Stopniowo poznajemy tajemnice z przeszłości.
Czy będą konsekwencje ?

Czyta się 'Źródlisko' bardzo dobrze.
Akcja żwawo posuwa się do przodu, barwny język i styl...

Świetnie skonstruowana opowieść.

To moje trzecie spotkanie z autorem i najwyżej przeze mnie ocenione.

Zima stulecia.
Odcięta od świata osada w Karkonoszach.
Giną kolejne osoby.
Czy dojdzie do samosądu ?

Operując prostym językiem Śmielak potrafił bardzo dokładnie oddać realia tamtych dni.
Przesiedleńcy ze Wschodu.
Wszyscy się znają.
A jednak jest wśród nich zbrodniarz.
Śnieg nie przestaje padać, coraz większy mróz.
Z ludzi zaczyna wychodzić jakaś dzikość, zwierzęce instynkty.

Prowadzona z dwóch perspektyw czasowych narracja sprzyja tworzeniu atmosfery niepokoju, strachu.
Jak zachowa się społeczność osady w obliczu tragedii ?
I choć nie wszystkie tajemnice zostały wyjaśnione to od książki nie można się oderwać aż do ostatnich stron.

Polecam zdecydowanie !!

8/10.

Świetnie skonstruowana opowieść.

To moje trzecie spotkanie z autorem i najwyżej przeze mnie ocenione.

Zima stulecia.
Odcięta od świata osada w Karkonoszach.
Giną kolejne osoby.
Czy dojdzie do samosądu ?

Operując prostym językiem Śmielak potrafił bardzo dokładnie oddać realia tamtych dni.
Przesiedleńcy ze Wschodu.
Wszyscy się znają.
A jednak jest wśród nich...

Motyw polowania na ludzi nie jest nowy.
Pojawiał się już zarówno w literaturze jak i w filmie.
Teraz wykorzystał ów motyw Mieczysław Gorzka.
I, moim zdaniem, zrobił to znakomicie.

Podczas lektury wiele razy zastanawiałem się, czy taka historia byłaby możliwa w Polsce, w takich realiach jak przedstawił to autor.
I odpowiedź nasuwała mi się sama.
A dlaczego nie ?

W Polsce wydarzyło się już bardzo dużo kuriozalnych spraw, mnóstwo przewin zostało zamiecionych pod przysłowiowy dywan więc i polowania na ludzi mogłyby się wydarzyć.
Wszak zwyrodnialców jest u nas całkiem sporo i chyba znaleźliby się tacy, których to szaleństwo by pociągnęło.

I choć fabuła wydaje się momentami nieco przekombinowana to powieść jest naprawdę świetnie skonstruowana i czytając wręcz nie można oderwać się od lektury.

Polecam zwłaszcza miłośnikom mocnych wrażeń.

9/10.

Motyw polowania na ludzi nie jest nowy.
Pojawiał się już zarówno w literaturze jak i w filmie.
Teraz wykorzystał ów motyw Mieczysław Gorzka.
I, moim zdaniem, zrobił to znakomicie.

Podczas lektury wiele razy zastanawiałem się, czy taka historia byłaby możliwa w Polsce, w takich realiach jak przedstawił to autor.
I odpowiedź nasuwała mi się sama.
A dlaczego nie ?

W Polsce...

Pierwszy raz spotykam się z tego typu utworem.
Zbiór różnych kilku-kilkunastu zdaniowych miniatur, z których właściwie każda mówi o czymś innym.
A jednak nie sposób pozostać obojętnym.

Trafnie rzucane uwagi, przemyślenia, wplatane dialogi na najrozmaitsze tematy powodują, że książka zapada w pamięć.

Bardzo oryginalny sposób, w jaki autor formułuje swoje myśli, a właściwie przemyślenia zmusza czytelnika do chwili zadumy.

Warto sięgnąć, bo to zaledwie kilkadziesiąt stron.

7/10.

Pierwszy raz spotykam się z tego typu utworem.
Zbiór różnych kilku-kilkunastu zdaniowych miniatur, z których właściwie każda mówi o czymś innym.
A jednak nie sposób pozostać obojętnym.

Trafnie rzucane uwagi, przemyślenia, wplatane dialogi na najrozmaitsze tematy powodują, że książka zapada w pamięć.

Bardzo oryginalny sposób, w jaki autor formułuje swoje myśli, a właściwie...

Piotr Górski ciągle w formie.

Choć tym razem nieco się krzywiłem na poczynania komisarza Kruka.
Dużo bardziej przemawiała do mnie postać Krysi.

Straszna tragedia kobiety, która przed laty doznała ogromnej krzywdy.
Czy teraz ktoś postanowił ukarać sprawców ?

Od strony czysto ludzkiej można powiedzieć, że dobrze się stało, iż Kruk działał tak, jak działał.
A jednak trudno nie zdawać sobie pytań o jego motywy.
Decydując się na pracę w policji, aczkolwiek stały za tym osobiste motywy, musimy przyjąć pewne zasady.
Policjant nie może wcielać się w rolę samozwańczego szeryfa, który będzie podejmował decyzje, jakie dyktuje mu jego poczucie sprawiedliwości.
To nie Dziki Zachód i na samowolę nie może być miejsca.
Policjant naraża na niepowodzenie śledztwo, mało tego, o mały włos nie doprowadza do śmierci koleżanki.
Czy dla takich osób powinno być miejsce w policji ?

Pytanie pozostawiam otwarte.

8/10.

Piotr Górski ciągle w formie.

Choć tym razem nieco się krzywiłem na poczynania komisarza Kruka.
Dużo bardziej przemawiała do mnie postać Krysi.

Straszna tragedia kobiety, która przed laty doznała ogromnej krzywdy.
Czy teraz ktoś postanowił ukarać sprawców ?

Od strony czysto ludzkiej można powiedzieć, że dobrze się stało, iż Kruk działał tak, jak działał.
A jednak trudno...