Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę przeczytałam przedpremierowo służbowo i bardzo nie polecam. Z tomu na tom autorka coraz bardziej płynie w złym kierunku i pod względem literackim, i pod względem przekazu. O ile pierwsza część była jeszcze trochę ostrzegająca przed pewnymi zjawiskami, to tutaj już główna bohaterka, która ma być porte parole autorki, pochwala materializm ma pełnej i z jednej strony pozuje na inteligentną, niezależna i pewna siebie, a z drugiej dla pieniędzy zrobi praktycznie wszystko. I pewne straszne rzeczy (tw. Przemoc s*ksualna i P*filia) niby bardzo przeżywa, ale bardziej fakt, że jej diamenty podmienili w bizuterii. A że fabuła ogólnie leży i kwiczy , to regularnie pojawiają się zapychacze typu - "a wymienię wszystkie elementy zastawy stołowej". Straszna to książka, ale pewnie się dobrze sprzeda i już się szykuje kolejna część, bo jej koniec to cliffhanger🫠🫠

Książkę przeczytałam przedpremierowo służbowo i bardzo nie polecam. Z tomu na tom autorka coraz bardziej płynie w złym kierunku i pod względem literackim, i pod względem przekazu. O ile pierwsza część była jeszcze trochę ostrzegająca przed pewnymi zjawiskami, to tutaj już główna bohaterka, która ma być porte parole autorki, pochwala materializm ma pełnej i z jednej strony...

Dawno nie czytałam książki napisanej tak kiepską polszczyzną. Liczne powtórzenia, niezręczności gramatyczne - trudno było przez nią przebrnąć. D o tego akcja wlokła się jak flaki z olejem - mam wrażenie, że autorka chciałaby być polską Lackberg, a Lipowo ma być jej Fjallbacką.Do tego postaci papierowe, chwilami wydawało mi się, że czytam jakiegoś Harlequina, a nie kryminał, a zakończenie bardzo naiwne i wzięte z księżyca. Na pewno nie zamierzam sięgać po inne książki pani Katarzyny.

Dawno nie czytałam książki napisanej tak kiepską polszczyzną. Liczne powtórzenia, niezręczności gramatyczne - trudno było przez nią przebrnąć. D o tego akcja wlokła się jak flaki z olejem - mam wrażenie, że autorka chciałaby być polską Lackberg, a Lipowo ma być jej Fjallbacką.Do tego postaci papierowe, chwilami wydawało mi się, że czytam jakiegoś Harlequina, a nie kryminał,...

Pierre Lemaitre jest autorem dobrze mi znanym, ma w swoim dorobku książki lepsze (Suknia ślubna) i gorsze (Ofiara). Jednak zdecydowanie oczarował mnie swoją najnowszą powieścią. Począwszy od umiejscowienia akcji we Francji tuż po pierwszej wojnie światowej, po wykreowanie kilku bohaterów, z perspektywy ktorych poznajemy historię, aż po świetnie skonstruowaną fabułę, pełną kłamstw i intryg. Co ciekawe, jedna z najważniejszych intryg była oarta na faktach, czego dowiadujemy się z posłowia. Całość jest okraszona bardzo przyjemnym czarnym humorem. Mimo sporych rozmiarów książkę czyta się błyskawicznie. Polecam.

Pierre Lemaitre jest autorem dobrze mi znanym, ma w swoim dorobku książki lepsze (Suknia ślubna) i gorsze (Ofiara). Jednak zdecydowanie oczarował mnie swoją najnowszą powieścią. Począwszy od umiejscowienia akcji we Francji tuż po pierwszej wojnie światowej, po wykreowanie kilku bohaterów, z perspektywy ktorych poznajemy historię, aż po świetnie skonstruowaną fabułę, pełną...