Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem wręcz pewna, że nie jednej osobie wyda się niesamowicie nudna, nie ma tu mrożących krew w żyłach obrotów akcji ( może z wyjątkiem jednego), a Karl Ove Knausgaard pisze przez ponad 500 stron o życiu. Życiu zwykłego przeciętnego człowieka. Życiu pełnym bólu i cierpienia, prawdziwym, bo jego samym. Robi to z dbałością o szczegóły i niesamowitą dokładnością. Nie boi się otworzyć przed swoimi czytelnikami, nie lukruje, nie skrywa mrocznych historii. Bo czy życie to nie walka? Z samym sobą, z wszystkimi dookoła? Walka o szczęście, przeżycie, godne życie.

Nie jest to na pewno zwykła biografia. To raczej powieść, a dokładniej biografia sfabularyzowana.Z całą pewnością każdy kto wciągnie się w tą opowieść znajdź w niej coś dla siebie. Coś co dobrze będzie znał z autopsji i nie pozostanie obojętny przynajmniej jednemu cytatowi z niej.

Jestem wręcz pewna, że nie jednej osobie wyda się niesamowicie nudna, nie ma tu mrożących krew w żyłach obrotów akcji ( może z wyjątkiem jednego), a Karl Ove Knausgaard pisze przez ponad 500 stron o życiu. Życiu zwykłego przeciętnego człowieka. Życiu pełnym bólu i cierpienia, prawdziwym, bo jego samym. Robi to z dbałością o szczegóły i niesamowitą dokładnością. Nie boi się...

Pomimo nie koniecznie pozytywnej opinii o pierwszej części cyklu o boskim Christianie Greyu sięgnęłam po drugą część, a i pewnie po trzecią część sięgnę. Dobrze, że są tylko trzy. Dlaczego to robię? Naprawdę interesuje mnie i zastanawia fakt popularność i to tak ogromnej tej książki.

Bohaterów chyba nie muszę Wam przedstawiać, są tacy sami jak w pierwszej części. Christian i Ana. Związek tej pary się rozwija, ale zanim do tego dochodzi czeka ich krótka rozłąka. Na jaw wychodzą również demony przeszłości Christiana.

Fabuła nie jest wyszukana, tak samo jak w przypadku pierwszej części. I nie było by to zarzutem, bo każdy czasami lubi przeczytać coś lżejszego. Ale w przypadku książek pani E.L. James również kuśtyka język. Nie jestem może talibem językowym, nie dbam przesadnie o tą kwestię, ale jednak tutaj kłuje to w oczy. Nie mówiąc o różnych tekstach tak często używanych przez Anę, które śmieszą mnie niesamowicie, wiecie o czym myślę 'wewnętrzna bogini', 'rozsypuję się na milion kawałków'.

Mówiłam już Wam o tym, że Ana jest nijaka, ale Christian też nie należy do moich ulubionych postaci jego niesłabnąca i silna chęć dominacji po prostu wkurza mnie.

Jak na razie moja konkluzja na temat fenomenu tego cyklu jest jedna, mimo średniej fabuły i słabego języka ta książka wciąga i sprawia, że mamy ochotę sięgnąć po następne części. Nie mam pojęcia, jak to robi, ale działa, jak narkotyk.

Dobra wiadomość jest taka, że 'Ciemniejszą stronę Greya' czyta się dużo lepiej niż 'Pięćdziesiąt twarzy Greya'. Może trzecia część będzie jeszcze lepsza, aczkolwiek nie spodziewam się za dużo.

Pomimo nie koniecznie pozytywnej opinii o pierwszej części cyklu o boskim Christianie Greyu sięgnęłam po drugą część, a i pewnie po trzecią część sięgnę. Dobrze, że są tylko trzy. Dlaczego to robię? Naprawdę interesuje mnie i zastanawia fakt popularność i to tak ogromnej tej książki.

Bohaterów chyba nie muszę Wam przedstawiać, są tacy sami jak w pierwszej części. Christian...

Nadszedł ten dzień kiedy przyszło mi pisać o tej książce. Książce w, której podobno zaczytują się kobiety na całym świecie. Ba, którą ponoć pokochały, która ponoć zrewolucjonizowała nasz świat. Nie wiem, ile w tym marketingu ludzi od PR, ale jednego jestem pewna. Ja jej nie pokochałam.

Nie było to moje pierwsze podejście do tej pozycji. Jestem wręcz pewna, że nie dotrwałabym do końca, gdyby nie fakt, że trafiłam na egzemplarz w języku angielski (ten w polskim mnie przerósł) . O ile nie jestem ortodoksyjną osobą pod względem wszelkich błędów języków i szukającą niesamowicie kwiecistego stylu w tym, co czytam, o ile sama często popełniam błędy językowe, o tyle czytanie E.L.James było dla mnie trudne. Grafomania, że aż boli. Czytanie tej pozycji w języku angielskim było zdecydowanie rozsądniejsze. Bo właśnie przez nieskomplikowany język jako lektura w nieojczystym języku doskonale się sprawdzała.

Główna bohaterka wyjątkowo nie przypadła mi do gustu. Wydaje mi się, że Any nie da się lubić. Zdecydowanie nie jaka, jak nie doprawione mięso. A dodatkowo koszmarnie irytująca i zakompleksiona. No i on Christian Grey. Zdaniem jej ideał. Aczkolwiek nie wiem czy jej wierzyć. Generalnie podchodzą z jakimś brakiem zaufania to ideałów, bo uważam, że nie istnieją, a każdy ma jakieś większe, bądź mniejsze wady. E.L.James generalnie zrobiła z Greya doskonałego łamacza kobiecych serc, bogatego, przystojnego, dobrze ubranego, a w dodatku dowcipnego i kulturalnego. Mojego jednak nie złamał.

Ponoć miały być w tej książce jakieś nie wiadomo, jakie ostre 'rżnięcie'. Nie mniej seksu jest tu jak na lekarstwo i wtórują mu przezabawne dialogi i teksty, które takimi zapewne być nie miały. Mogłabym zaczytować ich wiele, ale ograniczę się do kilku: ' obudziłeś we mnie moją wewnętrzną boginię' czy ' rozsypuję się na milion kawałków', 'traci wielkie poczucie siebie' i wiele innych kwiatków, po których przeczytaniu zadawałam sobie pytanie ona to serio napisała.

Oczywiście moją uwagę zwróciło rodzaj związku Any i Greya, a mianowicie jest on oparty na seksie BDSM, od angielskiego bondage & discipline, domination & submission. Co do, którego feministki mogą się przyczepić, a i ja kompletnie nie będąca feministką, też mam zastrzeżenia. No bo sorry, ale pozwolić zrobić z siebie kukłę i decydować innej osobie, o tym co mam na siebie założyć, co zjeść lub co zrobić wydaje mi się chore. Pamiętajcie tu nie chodzi o ten czas tylko podczas seksu, ale ciągle. I jeszcze jest umowa. W całości przytoczona w książce.

Przyznam się, że sięgnęłam po tę książkę, tylko po to, aby poznać jej fenomen, jak to możliwe, że ludzie, którzy na co dzień nie czytają, po nią sięgają. Co ma takie w sobie, że przyciąga miliony. Nadal nie wiem. Jak dam radę to poszukam odpowiedzi na dręczące mnie pytania, czytając drugą i trzecią część, tak tyle ich powstało. Na szczęście więcej ma nie być.

Oczywiście napisałbym, że jej nie polecam, ale pewnie, albo już ją czytaliście, albo i tak po nią sięgnięcie, bo coś Was kiedyś podkusi, aby na własnej skórze sprawdzić, czy to naprawdę taki gniot.

Nadszedł ten dzień kiedy przyszło mi pisać o tej książce. Książce w, której podobno zaczytują się kobiety na całym świecie. Ba, którą ponoć pokochały, która ponoć zrewolucjonizowała nasz świat. Nie wiem, ile w tym marketingu ludzi od PR, ale jednego jestem pewna. Ja jej nie pokochałam.

Nie było to moje pierwsze podejście do tej pozycji. Jestem wręcz pewna, że nie...