Przeczytałam akurat inne wydanie tej książki, jeszcze wcześniejsze. Nie wiem czy wydania późniejsze były jakoś aktualizowane. Niemniej jednak ta książka powstała w 1919 roku, także niemal równe 100 lat temu. Przeszkadzały mi trochę niektóre sformułowania czy nawet wyrazy po prostu nie z tej epoki, że czasami nawet nie wiedziałam co autor miał na myśli. Ale natrafiłam też na takie rozdziały z mojego życia wzięte, kiedy w życiu mojego dwu i pół latka przeszliśmy dokładnie to, o czym pisał Pan Korczak.
Dopóki nie przeczytałam tej książki nie wiedziałam też że Janusz Korczak zginął w Treblince podczas II wojny światowej.
Myślę, że najlepiej tą książkę opisze jej ostatni fragment z ostatniego rozdziału pt. Nie z książek, a z siebie:
"Dziecko w życiu matki wnosi cudną pieść milczenia. Od ilości godzin, które spędza przy nim gdy ono nie domaga się, a żyje, od myśli, którymi osnuwa je pracowicie, zależna jest jej treść, program, siła, twórczość, matka w cichej kontemplacji dojrzewa dzieckiem do natchnień, których praca wychowawcza żąda.
Nie z książek, a z siebie. Wówczas każda książka stanie się drobną wartością, a moja spełniła zadanie, jeśli o tym przekona.
W mądrej samotności czuwaj..."

Przeczytałam akurat inne wydanie tej książki, jeszcze wcześniejsze. Nie wiem czy wydania późniejsze były jakoś aktualizowane. Niemniej jednak ta książka powstała w 1919 roku, także niemal równe 100 lat temu. Przeszkadzały mi trochę niektóre sformułowania czy nawet wyrazy po prostu nie z tej epoki, że czasami nawet nie wiedziałam co autor miał na myśli. Ale natrafiłam też na...