Poprzedni tom wprowadził nową postać Diabełka. W tomie dwunastym stał on się regularną częścią serii. Czy zmienia to coś w samych historiach?

Tom otwiera „Kwaskoman 2” czyli kolejne spotkanie Aralki z największym superbohaterem Pingwinówka. Niestety historia jest bardzo wtórna w stosunku do innych opowieści o tym herosie, więc szybko robi się nużąca.

Trochę ciekawsza jest druga opowieść czyli „Fajowiutkie czasu zatrzymanie”. Głównym bohaterem jest tu… Akira Toriyama, który nie zdążył na samolot z Pingwinówka i prosi doktora Spadkowskiego o pomoc. Jest to bardzo zabawne zatarcie granicy między twórcą a jego dziełem. Szkoda, że opowieść kończy się w najciekawszy momencie, bo był tu materiał na dłuższą historię.

Równie udana jest historia „Popuszczek zarabia”. Można tu się dowiedzieć na czym polega właściwie zadanie Diabełka w Pingwinówku. Poza tym zostaje też ujawniony największy grzech doktora Spadkowskiego. Jest to bardzo pomysłowa historia, szkoda że nie została bardziej rozwinięta.

Za to dwóch części doczekała się następna opowieść czyli „Superjuras i wiara na wyspie miejskiej”. W tej historii doktor Spadkowski zostaje zaproszony do telewizji, by zaprezentować swój największy wynalazek. Kontrast miasta z wsią zostaje tu bardzo zabawnie przedstawiony, a doktor Spadkowski okazuje się zaskakująco kompetentnym naukowcem pomijając pewną wpadkę w finale.

Ostatnia w tomie jest również dwuczęściowa historia „A biedaczek Kojiro wciąż czeka”, w której Aralka z Jasiem Grochem przenoszą się w przeszłość do czasów samurajów. Tutaj moim zdaniem nie potrzebnie rozwleczono tę historię na aż dwie części, przez co lektura trochę się dłuży. Na dodatek tytuł trochę zdradza zakończenie.

Rysunki są niestety trochę mniej staranne niż zazwyczaj. Doceniam jednak, że na poszczególnych kadrach bardzo dużo się dzieje.

Tym razem w dodatkach są nie tylko gry i zabawy, ale też.. legitymacja i okładka do kasety magnetofonowej.

Diabełek rzeczywiście trochę urozmaica akcję. Za często jednak robił wyłącznie za tło. Przez to czasami w ogóle nie czuć jego obecności.

Poprzedni tom wprowadził nową postać Diabełka. W tomie dwunastym stał on się regularną częścią serii. Czy zmienia to coś w samych historiach?

Tom otwiera „Kwaskoman 2” czyli kolejne spotkanie Aralki z największym superbohaterem Pingwinówka. Niestety historia jest bardzo wtórna w stosunku do innych opowieści o tym herosie, więc szybko robi się nużąca.

Trochę ciekawsza jest...