Głównego bohatera poznaję na saharyjskiej pustyni, wśród trudnej rzeczywistości pustynnych oaz. Wędrując z nim po morzu piasku zaczynam rozumieć powoli kulturę, etykę czy wręcz mistykę tego miejsca. Krążąca w żyłach chłopcach krew koczowniczych ludów pustyni nie pozwala mu tkwić w miejscu. Ruszam razem z Idrysem do Paryża, dla niego niemal tym samym byłaby wyprawa na Marsa.

Jego oczami zaczynam poznawać różnicę między kulturą berberyjską opartą na islamie a kulturą Zachodu. Naprzeciw siebie staje znak i obraz. My Europejczycy wychowani w kulturze obrazu, jesteśmy całkowicie mu wydani, głęboko bezbronni wobec jego nachalności, jednoznaczności. Kiedy płyną obrazy z filmów, reklam jesteśmy jakby im wydani, wydani na ich pastwę. Kiedy Gombrowicz pisał w Ferdydurke o "gwałcie przez uszy" to obraz jest często takim gwałtem przez oczy, wdzierają się w nas obrazy, często aby wbrew nam tam pozostać.

Znak jest inny. Znak jest subtelny, delikatny. Znak pozostawiam miejsce na interpretację, nie zatrzymuje nas na sobie samym, ale przenosi nas gdzieś dalej i głębiej. Niesamowitym przykładem tak rozumianego znkau jest kaligrafia, choćby dla samego fragmentu dotyczącego tej niezwykłej sztuki warto przeczytać tę powieść.

A Idrys, cóż z nim? Wrzucony w tygiel tych tak odrębnych światów musi odkryć kim jest, czy odda się pod władzę obrazu czy znaku.

Głównego bohatera poznaję na saharyjskiej pustyni, wśród trudnej rzeczywistości pustynnych oaz. Wędrując z nim po morzu piasku zaczynam rozumieć powoli kulturę, etykę czy wręcz mistykę tego miejsca. Krążąca w żyłach chłopcach krew koczowniczych ludów pustyni nie pozwala mu tkwić w miejscu. Ruszam razem z Idrysem do Paryża, dla niego niemal tym samym byłaby wyprawa na...