Bardzo podobał mi się pierwszy tom „Kronik Czarnoksiężnika”, więc z ogromnym entuzjazmem sięgnęłam po drugą część przygód Matrisa Drayke i jego przyjaciół. Byłam ciekawa, w jaki sposób Lord Martwych i jego przyjaciele stawią czoła Jared’owi i Arantali, i ocalą świat przed powrotem Obsydianowego Króla. No i troszkę się jednak rozczarowałam. „Krwawy król” nie jest zły, ale moim zdaniem nie trzyma poziomu „Przywoławcza dusz”.

Po pierwsze: bohaterowie mocno stracili na zadziorności i stali się bardziej przewidywalni, a postacie pozytywne wręcz ociekają słodkościami aż do granic mdłości. Po drugie: autorka chyba za wiele srok chciała za ogon chwycić i została z garścią piór w ręce, którymi postanowiła zbyt wiele wątków nakreślić. Wyszło jej to chaotycznie i mało przekonywująco. W dodatku chyba za bardzo zachwyciła się kilkoma zwrotami, które wymyśliła, bo zbyt często je używała – straszliwie irytują mnie takie powtórzenia, które nie mają wyższego celu, a świadczą li i jedynie o zachwycie własną elokwencją. Po trzecie: no myślałam, że jak początek epopei Trisa był tak dramatyczny, to i zakończenie musi potrzymać czytelnika w napięciu i niepewności…A tu zanim człowiek się obejrzał, już było po wszystkim…

Czepiam się, ale miałam duże oczekiwania w stosunku do tej odsłony „Kronik Czarnoksiężnika”. Ta część jest całkiem przyzwoita, ale kompletnie mnie nie satysfakcjonuje. Jest momentami zbyt rozwlekła, za bardzo cukierkowa i duża jej część to powtórzenie tego samego, tylko innymi słowami, co powoduje, że pewne nielogiczności fabuły za bardzo rzucają się w oczy. Na plus przemawia dość ciekawe przedstawienie problemów politycznych i podkreślenie obowiązków króla, a także to, że każda z postaci, jaka się pojawiła w powieści, ma do odegrania jakąś rolę w obaleniu uzurpatora.

Mimo braku efektu „wow” sięgnę po kolejny tom tej serii. Może będzie tam więcej vayash moru. No i mam nadzieję, że po tym, jak ta część obudziła we mnie przekonanie, że nie ma to jak kopniak w stylu Wschodniej Marchii, by pokonać każdego przeciwnika, w kolejnej swej książęce autorka zawrze instruktarz, jak go wykonać ;)

Bardzo podobał mi się pierwszy tom „Kronik Czarnoksiężnika”, więc z ogromnym entuzjazmem sięgnęłam po drugą część przygód Matrisa Drayke i jego przyjaciół. Byłam ciekawa, w jaki sposób Lord Martwych i jego przyjaciele stawią czoła Jared’owi i Arantali, i ocalą świat przed powrotem Obsydianowego Króla. No i troszkę się jednak rozczarowałam. „Krwawy król” nie jest zły, ale...