Mam do Komornickiej ambiwalentny stosunek. Z jednej strony zachwyca mnie, wprowadza dzięki niektórym utworom w inny, niezwykły świat. Z drugiej zaś strony mam poczucie, e nie zawsze dociera do mnie pełen sens części jej twórczości. Mam świadomość jej postępującej choroby psychicznej i odmiennych stanów, co sprawia że całkowicie aprobuję jej twórczość jako owoc owych przemian.

Zasadniczo jednak opowiadam się oknie za "Biesami", o których już kiedyś pisałam, od których zaczęła się moja "przygoda" z Komornicką, i które wywarły na mnie przeogromne wrażenie. Jakiś czas po "Biegach" miałam przyjemność analizować "Baśń o ojcu i córce" w pracy semestralnej i tym bardziej zajarałam się dorobkiem autorki. Teraz do listy ulubionych utworów poetki dorzucam baśń o Andronice.

Baśnie są baśniowe, ale jednocześnie mroczne, wręcz demoniczne, budzą niepokój i dreszcz emocji i tajemnicy. Szczególnie polecam właśnie ich lekturę.

Mam do Komornickiej ambiwalentny stosunek. Z jednej strony zachwyca mnie, wprowadza dzięki niektórym utworom w inny, niezwykły świat. Z drugiej zaś strony mam poczucie, e nie zawsze dociera do mnie pełen sens części jej twórczości. Mam świadomość jej postępującej choroby psychicznej i odmiennych stanów, co sprawia że całkowicie aprobuję jej twórczość jako owoc owych...