Od pewnego czasu coraz częściej zaczytuję się i powracam do książek pani Siesickiej. Pisze ona bardzo ciepłe i rodzinne opowieści, po jakie sięga wiele pokoleń, co moim zdaniem jest wielkim sukcesem. Nie łatwo bowiem jest napisać taką książkę, która z biegiem lat dalej trafiałaby do dużego grona czytelników. Autorka w swoim dorobku ma wiele pozycji lepszych i gorszych. Pomysł na napisanie tego dzieła zdał mi się dość ciekawy i dokładnie taki był. Z historią tak naprawdę można zapoznać się w jeden wieczór. Jest obyczajowa i można by orzec, że pod wieloma względami nie odbiega od życia codziennego, co dosyć mi się podobało. Niestety lektura ta nie należy do najlepszych. Nie urzekła mnie jak wiele innych autorstwa pani Krystyny, czego naprawdę żałuję, albowiem spodziewałam się po niej dużo więcej. W ostateczności jednak najbardziej mogłabym poskarżyć się na ciągłą zmianę bohatera opowiadającego historię. Momentami bardzo ciężko było zorientować się, kto ją przytacza, a nawet jeśli się już to uczyniło, za chwilę ponownie się tego zapominało. Jednak polecam przeczytanie tej książki wszystkim osobom, które pałają sympatią do Krystyny Siesickiej. Myślę, że wielu czytelnikom może przypaść ona do gustu.

Od pewnego czasu coraz częściej zaczytuję się i powracam do książek pani Siesickiej. Pisze ona bardzo ciepłe i rodzinne opowieści, po jakie sięga wiele pokoleń, co moim zdaniem jest wielkim sukcesem. Nie łatwo bowiem jest napisać taką książkę, która z biegiem lat dalej trafiałaby do dużego grona czytelników. Autorka w swoim dorobku ma wiele pozycji lepszych i gorszych....