Przyznaję, że spodziewałam się po tej książce czegoś więcej. Krzysztof Plantin, typografia, Złoty Wiek w Niderlandach: czy może być bardziej obiecujące zestawienie?
Podejrzewam zatem, że zawinił "talent" autorki, która z barwnego świata Niderlandów doby niepokój politycznych i religijnych a jednocześnie wspaniałego rozkwitu myśli humanistycznej zrobiła nudny katalog. W ten sposób życie Plantina sprowadza się do dat i wyliczeń przychodów/wydatków/zysków/strat, tło epoki do pojawiających się znikąd nazwisk przedstawicieli Hiszpanii, a humanizm w Niderlandach reprezentują niekończące się, wlokące w nieskończoność, nużące spisy nazwisk, tym bardziej irytujące, że podawane w enigmatycznej formie inicjału imienia, nazwiska i funkcji, bez słowa komentarza.
Brakuje tu kontekstu, tła epoki, choćby pobieżnego nakreślenia problemów ówczesnego typografa, drukarza i księgarza, które pozwoliłyby czytelnikowi lepiej zrozumieć epokę i rolę samej Plantiniany. Pewnie, że w połowie tego niedużego tomiku pewne rzeczy stają się już jasne, innych można się domyślić - ale przez tę połowę trzeba jakoś przebrnąć i tylko niezmierzonej cierpliwości zawdzięczam to, że dokonałam tej sztuki.
Książeczka albo dla desperatów spragnionych wiedzy, albo dla czytelników szukających sposobu na umartwienia.

Przyznaję, że spodziewałam się po tej książce czegoś więcej. Krzysztof Plantin, typografia, Złoty Wiek w Niderlandach: czy może być bardziej obiecujące zestawienie?
Podejrzewam zatem, że zawinił "talent" autorki, która z barwnego świata Niderlandów doby niepokój politycznych i religijnych a jednocześnie wspaniałego rozkwitu myśli humanistycznej zrobiła nudny katalog. W ten...