Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznaję, że spodziewałam się po tej książce czegoś więcej. Krzysztof Plantin, typografia, Złoty Wiek w Niderlandach: czy może być bardziej obiecujące zestawienie? Podejrzewam zatem, że zawinił "talent" autorki, która z barwnego świata Niderlandów doby niepokój politycznych i religijnych a jednocześnie wspaniałego rozkwitu myśli humanistycznej zrobiła nudny katalog. W ten sposób życie Plantina sprowadza się do dat i wyliczeń przychodów/wydatków/zysków/strat, tło epoki do pojawiających się znikąd nazwisk przedstawicieli Hiszpanii, a humanizm w Niderlandach reprezentują niekończące się, wlokące w nieskończoność, nużące spisy nazwisk, tym bardziej irytujące, że podawane w enigmatycznej formie inicjału imienia, nazwiska i funkcji, bez słowa komentarza. Brakuje tu kontekstu, tła epoki, choćby pobieżnego nakreślenia problemów ówczesnego typografa, drukarza i księgarza, które pozwoliłyby czytelnikowi lepiej zrozumieć epokę i rolę samej Plantiniany. Pewnie, że w połowie tego niedużego tomiku pewne rzeczy stają się już jasne, innych można się domyślić - ale przez tę połowę trzeba jakoś przebrnąć i tylko niezmierzonej cierpliwości zawdzięczam to, że dokonałam tej sztuki. Książeczka albo dla desperatów spragnionych wiedzy, albo dla czytelników szukających sposobu na umartwienia.