"Prawda jest straszna, ale niewiedza jeszcze gorsza."

Przyznam szczerze, że miałam niejakie problemy z przeczytaniem tej książki, gdyż pierwsza jej część była bardzo męcząca i po prostu nudna. Dopiero później, gdy zaczyna się coś dziać, można czerpać jako-taką przyjemność z jej czytania.
Cisza dużo traci na tym, że jeden z jej najlepszych bohaterów - Patch - pojawia się tutaj zdecydowanie za rzadko, właściwie prawie w ogóle. A on, prawie jedyny z całej serii, wydaje się być cokolwiek ciekawą postacią. Za to Nory, z której to perspektywy poznajemy cały świat przedstawiony, miałam serdecznie dość już prawie od samego początku. Znów, chyba nawet jeszcze bardziej niż w Crescendo, była niezwykle irytująca. Ciągle, bezsensownie, pakowała się w kłopoty. Zachowywała się jak księżniczka, którą cały czas trzeba było ratować. I o ile na początku jeszcze można było to zrozumieć, przymknąć na to oko, o tyle później już nie. Stała się ofiarą losu na własne życzenie.

"Będzie istniał zawsze, pożerając każdą moją myśl - a moje serce na wieczność pozostanie w jego rękach."

Język nie uległ zmianie - ponownie jest lekki, co przekłada się na szybkie czytanie tej książki, jednak jak dla mnie jest wręcz zbyt prosty. Czy warta polecenia? Fanom serii - zapewne się spodoba, mniej lub bardziej. Reszcie - niekoniecznie. Tak czy inaczej, choć może przeczytania jej nie żałuję, nie należy ona do moich ulubionych pozycji. Nie przeczytam jej również ponownie.

"Prawda jest straszna, ale niewiedza jeszcze gorsza."

Przyznam szczerze, że miałam niejakie problemy z przeczytaniem tej książki, gdyż pierwsza jej część była bardzo męcząca i po prostu nudna. Dopiero później, gdy zaczyna się coś dziać, można czerpać jako-taką przyjemność z jej czytania.
Cisza dużo traci na tym, że jeden z jej najlepszych bohaterów - Patch - pojawia się...