Grochowiak ma obsesję na punkcie śmierci. Wszystkie jego poezje są trupem podszyte. Zresztą u niego wszystko się miesza i przeplata: sacrum z profanum, życie ze śmiercią, święte z pospolitym, a tradycja ze współczesnością. Jest więc zestawiony Jezus z moczem, Matka Boska z ptasim guanem, święta Weronika i Ewa Demarczyk, Emaus i leniwe pierogi, św. Józef i telewizor, Bóg litościwy i cielęcina na handel, Biblia i UFO. Grabarz miał żonę i kochankę, ale był trzeźwy jak wizje Jana od Krzyża. Obok fresku Michała Buonarroti leżą przepocone pointy baleriny. W jednym utworze są pejcze, męski seks, wymioty i jelita obok Adama, fresku Michała Anioła i bawarki na mleku Aniołów. Jest Zbawienie i wstęp do Królestwa Niebieskiego i "figlarny dzwonek chłopięcej moszny" (choć to nie kontrast a codzienność kleru; kościół i nadzy chłopcy idą w parze).
Do tego wszystkiego Grochowiak jest niebywałym erudytą, kontekstuje do wielkich dzieł literackich. I ta zabawa słowem, wyszukanym rymem (zwłaszcza w "Roku Polskim"!),niezwykłymi metonimiami i paronomazjami, zabawa signifiant i signifié - wspaniałe przeżycie literackie!

Grochowiak ma obsesję na punkcie śmierci. Wszystkie jego poezje są trupem podszyte. Zresztą u niego wszystko się miesza i przeplata: sacrum z profanum, życie ze śmiercią, święte z pospolitym, a tradycja ze współczesnością. Jest więc zestawiony Jezus z moczem, Matka Boska z ptasim guanem, święta Weronika i Ewa Demarczyk, Emaus i leniwe pierogi, św. Józef i telewizor, Bóg...

Porzucona na 70 stronie z nudów i rozczarowania

Porzucona na 70 stronie z nudów i rozczarowania

Moje pierwsze podejście do twórczości Grochowiaka wypadło słabo, chociaż sądziłam, że przypadnie mi do gustu. Myliłam się, jakoś do mnie nie przemawia. A może to jeszcze nie ten czas, może jeszcze nie rozumiem.

Moje pierwsze podejście do twórczości Grochowiaka wypadło słabo, chociaż sądziłam, że przypadnie mi do gustu. Myliłam się, jakoś do mnie nie przemawia. A może to jeszcze nie ten czas, może jeszcze nie rozumiem.

Świetnie napisane, genialny utwór tytułowy (z literówką).

Świetnie napisane, genialny utwór tytułowy (z literówką).