Książkę Amy MacKinnon do przeczytania wybrałam sama, sugerujące się zarówno opiniami na Lubimyczytać.pl, jak i krótkim opisem. Jedyną więc osobą, którą mogę winić jestem ja sama. Winić, niestety, gdyż tak kiepskiej książki nie czytałam już dawno.Sama właściwie nie wiem, pod jaki gatunek literacki ją podpiąć: kryminał to to nie jest, jakieś tam dziwne widzenie duchów się zdarza, a najwięcej jest tam taniego romansidła, gorszego chyba niż książki wydawnictwa Harleqin. Co więcej, główna bohaterka, jeśli w ogóle można ją tak nazwać, od niemal samego początku działała mi na nerwy. Tak infantylnej i egoistycznej osoby to ja chyba w życiu nie spotkałam. I całe szczęście ;) Te ciągłe: ja, ja, ja, doprowadzało mnie do szewskiej pasji. A te jej antyspołeczne zachowania i zgrywanie "jaka to ja biedna pokrzywdzona przez los" i "nikt mnie nie kocha, nikt mnie nie rozumie" sprawiało, że sama miałam ochotę kobietę ukatrupić. Jak na "hipnotyzujący debiut" pani MacKinnon to moim zdaniem zupełny niewypał. Książkę doczytałam do końca tylko dlatego, że jak już coś zaczynam czytać, nawet gdyby był to najgorszy gniot, to zawsze czytam do końca. Ale ta książką... szkoda słów.

Książkę Amy MacKinnon do przeczytania wybrałam sama, sugerujące się zarówno opiniami na Lubimyczytać.pl, jak i krótkim opisem. Jedyną więc osobą, którą mogę winić jestem ja sama. Winić, niestety, gdyż tak kiepskiej książki nie czytałam już dawno.Sama właściwie nie wiem, pod jaki gatunek literacki ją podpiąć: kryminał to to nie jest, jakieś tam dziwne widzenie duchów się...