Nie będę się bawił w analizę tego tomiku, bo z tego co widzę, to w necie jest tego mnóstwo. Powiem więc krótko co tu znajdziecie i kogo to może zainteresować. Jest melancholia, jest smutek, jest ocieranie się o rzeczy niepoznawalne, z pogranicza snu; jest nietzscheanizm, ale jest też lęk przed nim.

Ponieważ są różne metody czytania poezji tj. niektórzy czytają za jednym zamachem całość, inni sączą po jeden-dwa wiersze od czasu do czasu, to nie ma przeciwwskazań, by po "Sny o potędze" sięgali zarówno ludzie młodzi, nieokreśleni wewnętrznie, zagubieni, jak i pewni siebie nadludzie, przekształcający rzeczywistość swojej woli. To nie jest zamknięty esej, czy powieść o określonym charakterze, a spętane potężne żywioły – poplątane, wymykające się logice, dotykające życia, jak i śmierci – z których każdy arcymag z Kolegium Istnienia może czerpać moc.

Moje ulubione wiersze posegregowane od najlepszych, w miarę możliwości:
Najwyższy stopień - Burza, W uśpieniu, Wędrówka
Drugi stopień - Czekałem myśli życia, Mocarz, Nadmiar
Trzeci stopień - Kowal, Przygnębienie, Straszna noc, Zapomniane słowa, W noce bezsenne, Bogowie zmarli, Studnia, Sarkofagi, Dzwony, Powrót, Ogród uśpiony, Las opętany, Citta dolente, Rzeźbiarz, Poczucie pełni, Gra

Nie będę się bawił w analizę tego tomiku, bo z tego co widzę, to w necie jest tego mnóstwo. Powiem więc krótko co tu znajdziecie i kogo to może zainteresować. Jest melancholia, jest smutek, jest ocieranie się o rzeczy niepoznawalne, z pogranicza snu; jest nietzscheanizm, ale jest też lęk przed nim.

Ponieważ są różne metody czytania poezji tj. niektórzy czytają za jednym...