„Ludzie sądzą, że sny nie są prawdziwe, bo nie ma w nich materii, cząsteczek. Ale sny są prawdziwe. Składają się z punktów widzenia, obrazów, wspomnień, żartów, straconych nadziei…”

Po średnio zadowalającej jak dla mnie części pierwszej, tutaj dostałam coś, co mnie wessało bez reszty.

Sandman, po odzyskaniu swojej sakwy z piaskiem wyrusza do piekła, aby znaleźć kolejną ze skradzionych mu rzeczy. O ile akcja w piekle jakoś specjalnie mnie nie wciągnęła, to później było już tylko lepiej, a wręcz genialnie. Postać doktora Destiny – przerażająca i wszystko co działo się z jego udziałem po nawianiu z ośrodka dla obłąkanych zmroziło mi krew w żyłach. Spodziewałam się jednak trochę mocniejszej konfrontacji Sandmana z doktorem Dee.

Również fajna i interesująca ostatnia część, w której poznajemy Śmierć – jedną z Nieskończonych i siostrę Sandmana. Świetna postać. Jestem podekscytowana tym, w jakim kierunku zmierza całość i chcę więcej.

„Ludzie sądzą, że sny nie są prawdziwe, bo nie ma w nich materii, cząsteczek. Ale sny są prawdziwe. Składają się z punktów widzenia, obrazów, wspomnień, żartów, straconych nadziei…”

Po średnio zadowalającej jak dla mnie części pierwszej, tutaj dostałam coś, co mnie wessało bez reszty.

Sandman, po odzyskaniu swojej sakwy z piaskiem wyrusza do piekła, aby znaleźć kolejną...