To jeden wielki paradoks, że „Monachomachia” czyli wojna mnichów, będąca w swoim przesłaniu satyrą i krytyką stanu duchownego przedrozbiorowej, Polski wyszła spod pióra prominentnego hierarchy kościelnego, jakim był Ignacy Krasicki, piastujący między innym godność arcybiskupa gnieźnieńskiego. Autor, będący czołowym człowiekiem Kościoła, musiał wiedzieć o czym pisze. Krasicki polsko-niemiecki arystokrata, człowiek wykształcony, zafascynowany ideami oświecenia z pewnością zżymał się na widok zaściankowego, zacofanego i mało lotnego kleru. Który raz zdobywszy swoją przewagę społeczno-materialną gnuśniał w swoim obskurantyzmie i zachłannym zaspakajaniu najniższych potrzeb. Jako hierarcha kościelny nie mógł bezpośrednio zaatakować stanu, z którego sam się wywodził, więc posłużył się poematem heroikomicznym, dzięki czemu wzbogacił polską literaturę o bardzo oryginalną pozycję, która zachowała swoją aktualność i do dzisiaj przyprawia o śmiech kolejne pokolenia czytelników, którzy czytają ją na swoich tabletach.
Sam Krasicki jednak też nie jest człowiekiem bez zarzutu. Przyjaźnił się z królem Stanisławem Augustem Poniatowskim, z którym łączyły go idee oświeceniowe, ale już nie poparł otwarcie Króla w jego planach reformatorskich dla kraju. Po I rozbiorze Polski znalazł się ze swoim urzędem i dobrami pod panowaniem Prus. W zmienionej sytuacji przelał swój sentyment na króla Prus Fryderyka II Wielkiego, z którym utrzymywał przyjacielskie stosunki, a który odwdzięczał się nadaniami godności arystokratycznych dla swego nowego polskiego podanego. Ja wiem, że wszyscy jesteśmy tylko ludźmi i pewnie sam zachowałbym się tak samo, ale w stosunku do takich historycznych postaci pozostaje jednak niesmak.

To jeden wielki paradoks, że „Monachomachia” czyli wojna mnichów, będąca w swoim przesłaniu satyrą i krytyką stanu duchownego przedrozbiorowej, Polski wyszła spod pióra prominentnego hierarchy kościelnego, jakim był Ignacy Krasicki, piastujący między innym godność arcybiskupa gnieźnieńskiego. Autor, będący czołowym człowiekiem Kościoła, musiał wiedzieć o czym pisze....