7/10
Pijaństwo. Wiara w zabobony. Dostanie życie. Łakomstwo. A nawet zwykła głupota. To tylko kilka z przywar zakonników „z nieznanej miejscowości”, które w swoim poemacie opisał Ignacy Krasicki. Satyra opisuje dokładnie odwrotny sposób życia duchowieństwa w stosunku do tego, jak powinno ono wyglądać. I pomimo tego, że utwór napisany blisko 250 lat temu - wciąż wiele w nim aktualnych tematów.

Co jeszcze ciekawsze - Ignacy Krasicki, czyli swego czasu Arcybiskup Gnieźnieński i Prymas Polski - dokonał czegoś, co dla wielu (również współcześnie) jest nie do pomyślenia, czyli otwartej krytyki swojego „podwórka”. Zrobił to w bardzo humorystyczny sposób. Nie brak jednak w tym poemacie dużej łyżki dziegciu. Można wyczytać między wierszami, że opisywana rzeczywistość wcale autorowi nie odpowiada.

Warto siegnąć po tę krótką lekturę.

7/10
Pijaństwo. Wiara w zabobony. Dostanie życie. Łakomstwo. A nawet zwykła głupota. To tylko kilka z przywar zakonników „z nieznanej miejscowości”, które w swoim poemacie opisał Ignacy Krasicki. Satyra opisuje dokładnie odwrotny sposób życia duchowieństwa w stosunku do tego, jak powinno ono wyglądać. I pomimo tego, że utwór napisany blisko 250 lat temu - wciąż wiele w nim...

Nie wiem czy teraz taka obrazoburczość by przeszła. Prawie 250 lat temu można było otwarcie obśmiać duchowieństwo.

Nie wiem czy teraz taka obrazoburczość by przeszła. Prawie 250 lat temu można było otwarcie obśmiać duchowieństwo.

Bardzo zabawne, dowcipne, bardzo lekkie i zarazem bardzo ostro wymierzone w hipokryzję duchowieństwa, nie taką znowu niecodzienną. Pióro Krasickiego i jego zmysł obserwacji jak zwykle nie rozczarowują.

Bardzo zabawne, dowcipne, bardzo lekkie i zarazem bardzo ostro wymierzone w hipokryzję duchowieństwa, nie taką znowu niecodzienną. Pióro Krasickiego i jego zmysł obserwacji jak zwykle nie rozczarowują.

Władanie piórem i swoboda języka to największe zalety Krasickiego. Sam utwór może i miejscami zabawny, jednak dziś chyba zbyt "grzeczny", a na pewno do kontrowersyjności, którą posiadał w latach publikacji, mu daleko.
Jednak czyta się szybko, rytmicznie i można wzbogacić swoje słownictwo o archaizmy i historyzmy.

Władanie piórem i swoboda języka to największe zalety Krasickiego. Sam utwór może i miejscami zabawny, jednak dziś chyba zbyt "grzeczny", a na pewno do kontrowersyjności, którą posiadał w latach publikacji, mu daleko.
Jednak czyta się szybko, rytmicznie i można wzbogacić swoje słownictwo o archaizmy i historyzmy.

Biskup, arcybiskup, piszący kontrowersyjny poemat heroikomiczny o swym otoczeniu w sposób groteskowy, satyryczny i bez rzucania błotem.. klasyka!

Biskup, arcybiskup, piszący kontrowersyjny poemat heroikomiczny o swym otoczeniu w sposób groteskowy, satyryczny i bez rzucania błotem.. klasyka!

Ignacy Krasicki w komiczny sposób ukazuje jak obżarstwo i pijaństwo zobrazowane w utworze przesłoniło prawdziwą misję zakonów. Jego celem nie był bynajmniej atak na religię, jedynie w aluzyjny sposób precyzuje on ujemne strony życia wielu ówczesnych zakonników. Autor nie szczędzi mnichom krytyki, otwarcie mówi o ich lenistwie, niskim poziomie moralnym i intelektualnym. Nic dziwnego, że utwór ten wywołał wiele kontrowersji skoro prawda zawsze boli najbardziej.

Ignacy Krasicki w komiczny sposób ukazuje jak obżarstwo i pijaństwo zobrazowane w utworze przesłoniło prawdziwą misję zakonów. Jego celem nie był bynajmniej atak na religię, jedynie w aluzyjny sposób precyzuje on ujemne strony życia wielu ówczesnych zakonników. Autor nie szczędzi mnichom krytyki, otwarcie mówi o ich lenistwie, niskim poziomie moralnym i intelektualnym. Nic...

Autor mający godność arcybiskupią przedstawia zepsucie moralne jakie panuje w zakonach, przyobleka to w uwłaczające duchowieństwu konkretne sytuacje, uwypukla to mocną satyrą. Aż trudno uwierzyć w taką rzeczywistość.

Autor mający godność arcybiskupią przedstawia zepsucie moralne jakie panuje w zakonach, przyobleka to w uwłaczające duchowieństwu konkretne sytuacje, uwypukla to mocną satyrą. Aż trudno uwierzyć w taką rzeczywistość.

Kiepska.

Kiepska.

Obowiązkowa, choć druzgocze duszę

Obowiązkowa, choć druzgocze duszę

Satyra, groteska, humoreska. Wciąż dobrze się czyta.

Satyra, groteska, humoreska. Wciąż dobrze się czyta.