„Kiedy bierze się do rąk książkę nowego autora, którego nigdy przedtem się nie czytało, zawsze ma się nadzieję na coś szczególnego.”
Te słowa stanowią dla mnie bardzo realny kontakt z autorką, tym bardziej, że jest ona „nowym autorem” - „Trzynasta opowieść” jest jej debiutem. Debiutem bardzo udanym, wybitnym.
W powieści pojawia się wiele momentów, w których czytelnik czuje wręcz namacalną obecność autora, ale te momenty są tak misternie wplecione w treść opowiadanej historii, że w żaden sposób to nie przeszkadza. Czytelnik może się jednak na chwilę zatrzymać, gdyż odczytane zdanie porusza i nagle uświadamiamy sobie niezwykłą trafność spostrzeżenia, mającego odzwierciedlenie w naszym „pozaksiążkowym” życiu. Momenty te pozostawiam do indywidualnego odszukania i refleksji.
Wracając do przywołanego na wstępie cytatu - nadzieja na coś szczególnego pojawiła się u mnie od kiedy zobaczyłam okładkę „Trzynastej opowieści”, która już na starcie wprowadza w świat książek. Świat wielopoziomowy w tej powieści, gdyż główne bohaterki żyją w świecie książek: Margaret Lea jest biografem i otrzymuje zadanie-propozycję napisania biografii Vidy Winter – wybitnej pisarki, której życie owiane jest tajemnicą, a każdy napisany życiorys – fikcją literacką.
Następuje jednak moment, w którym Vida Winter postanawia powiedzieć prawdę, która jest dla niej niesłychanie trudna. Prawda mająca różne oblicza – bólu, radości, wielkich miłości oraz trudnych wyborów. Powstaje (o)powieść w (o)powieści – piękna, niesamowita, tajemnicza, poruszająca umysły i serca czytelników. Powieść - w moim odczuciu - wybitna.
Czytelnik podąża za słowami powieściopisarki niczym za nicią Ariadny. Dąży do celu, jakim jest poznanie prawdy, odkrycie tajemnicy. Kiedy już ją poznaje, rodzą się ambiwalentne uczucia. Z jednej strony radość z poznania prawdy i podziw dla kunsztu autorki, a z drugiej – żal, że już się tę tajemnicę poznało. Już ukazało się wyjście z labiryntu, a okazuje się, że czytelnik wcale nie chce z niego wyjść, pragnąc pozostać w tej atmosferze, pozostać blisko bohaterów, którzy przez całą opowieść byli na wyciągnięcie ręki. Teraz będzie mi ich brak. Kluczenie po zakamarkach wyobraźni twórcy opowieści, a tym samym po historiach ludzkich, jest niezwykłym doświadczeniem. Czytelnik mimo tego kluczenia ciągle dąży do przodu. Trzyma przecież nić, którą wręcza mu na początku pisarz, i podąża za pisarzem przez wyznaczone szlaki – początki, środki i zakończenia. Czytelnik nie może się zgubić (pisarz z pewnością o tym wie), ale momentami przystaje zaskoczony rozwojem wydarzeń, tak jakby nie mógł pojąć, dlaczego ten labirynt jest tak zawiły. Osiągnięcie celu – wyjście z labiryntu myśli pisarza – ukazuje całokształt i przekonuje, że jest on kompletną, przemyślaną i spójną konstrukcją, wywołującą zdumienie oraz budzącą podziw dla twórcy.
Powieściopisarka pozostawia jednak czytelnikowi małą niespodziankę – niewielką zagadkę, na którą nie daje odpowiedzi. Myślę, że to zabieg celowy. Jeszcze o tym myślę i nie wiem, dlaczego przetrwał pewien „skarb” małej dziewczynki…

Zakończyłam powieść dwa dni temu. Nie sięgnęłam jeszcze po kolejną, gdyż nadal myślę o losach bohaterów „Trzynastej opowieści”.
„Czy znacie to uczucie, kiedy zaczynacie czytać nową książkę, nim zdążyły ustać drgania membrany wywołane przez poprzednią? Odkładacie tę poprzednią, lecz jej myśli i wątki - nawet postaci - przyczepiły się do włókien waszego ubrania i kiedy otwieracie nową, one są jeszcze z wami.”
Ponieważ wątki i postaci tej powieści „przyczepiły się do włókien mojego ubrania”, pozwalam im jeszcze trochę ze mną pobyć…

Mam nadzieję, że zachęciłam do sięgnięcia po „Trzynastą opowieść”, bo naprawdę warto i miłośnicy książek docenią jej wartość. Ja trafiłam na nią dzięki rekomendacjom na portalu „Lubimy czytać”, za co ogromnie dziękuję twórcom portalu.

*Dwa cytaty przytoczone w recenzji pochodzą z "Trzynastej opowieści".

„Kiedy bierze się do rąk książkę nowego autora, którego nigdy przedtem się nie czytało, zawsze ma się nadzieję na coś szczególnego.”
Te słowa stanowią dla mnie bardzo realny kontakt z autorką, tym bardziej, że jest ona „nowym autorem” - „Trzynasta opowieść” jest jej debiutem. Debiutem bardzo udanym, wybitnym.
W powieści pojawia się wiele momentów, w których czytelnik...