Po przeczytaniu ostatniej strony "Trzynastej Opowieści już wiem, że historia ta zostanie za mną na długo. Margaret, która prowadzi z ojcem antykwariat, zostaje poproszona przez słynną pisarkę Vidę Winter o spisanie jej biografii. Historia dotyczy posiadłości w Angelfield, z której dzisiaj zostały tylko zgliszcza. Dawniej była to okazała rezydencja, w której zamieszkiwała Isabelle, jej brat Charli i nieokiełzane bliźniaczki Emmeline i Adeline. Jakie łączyły ich relacje? Jakie tajemnicę skrywa posiadłość? Kim byli dla Vidy? Co się z nimi stało?

Historia piękna, tajemniczą i niepokojąca. Pełna zła, mroku, samotności i cierpienia. Na początku ciężko było połapać się w ilości postaci I po kilkudziesięciu stronach chciałam odłożyć ją na półkę, ale cieszę się że tego nie zrobiłam, bo historia warta jest poznania♥️

Są tajemnice które skrywamy całe życie, by wyznać je u jego schyłku. POLECAM SERDECZNIE

Po przeczytaniu ostatniej strony "Trzynastej Opowieści już wiem, że historia ta zostanie za mną na długo. Margaret, która prowadzi z ojcem antykwariat, zostaje poproszona przez słynną pisarkę Vidę Winter o spisanie jej biografii. Historia dotyczy posiadłości w Angelfield, z której dzisiaj zostały tylko zgliszcza. Dawniej była to okazała rezydencja, w której zamieszkiwała...

Nuda… tyle mogę powiedzieć! Plot twist odnośnie bliźniaczek na plus, ale żeby dojść do tego momentu, trzeba było przebrnąć przez masę niepotrzebnych rzeczy. Ta historia to totalnie nie moja bajka, ale autorki nie skreślam jeszcze, może spróbuję z inną jej książką.

Nuda… tyle mogę powiedzieć! Plot twist odnośnie bliźniaczek na plus, ale żeby dojść do tego momentu, trzeba było przebrnąć przez masę niepotrzebnych rzeczy. Ta historia to totalnie nie moja bajka, ale autorki nie skreślam jeszcze, może spróbuję z inną jej książką.

Książki Diane Setterfield są po prostu magiczne.

Książki Diane Setterfield są po prostu magiczne.

Historia wciągająca i tajemnicza. Momentami szokująca, momentami wzruszająca. Czytając ją towarzyszyło mi wiele różnych emocji i bardzo chciałam dowiedzieć się, co będzie dalej, jak pewne elementy się połączą i jak to wszystko się skończy. Niesamowita, klimatyczna opowieść, ciekawie wykreowane postaci. Zakończenie domyka wszelkie wątki, przez co nie ma poczucia niedopowiedzenia - może poza relacją Margaret z matką (chętnie dowiedziałabym się, czy pojawiła się w tej kwestii jakaś szansa na zmianę). Generalnie jednak zakończenie satysfakcjonujące. Polecam bardzo!

Historia wciągająca i tajemnicza. Momentami szokująca, momentami wzruszająca. Czytając ją towarzyszyło mi wiele różnych emocji i bardzo chciałam dowiedzieć się, co będzie dalej, jak pewne elementy się połączą i jak to wszystko się skończy. Niesamowita, klimatyczna opowieść, ciekawie wykreowane postaci. Zakończenie domyka wszelkie wątki, przez co nie ma poczucia...

Margaret Lea zostaje poproszona przez słynną pisarkę Vidę Winter o spisanie jej biografii. Kobieta opowiada historię rodu zamieszkującego posiadłość w Angelfield, dzisiaj już ruiny. Dawniej była to okazała rezydencja, w której zamieszkiwała Isabelle, jej brat Charli i nieokiełzane bliźniaczki Emmeline i Adeline. Rodzina ta posiadała wiele tajemnic. Jak z tym rodem połączona jest Vida Winter?

“Trzynastą opowieść” zaczęłam czytać bardzo dawno temu, ale musiałam ją porzucić na rzecz innych książek, ale to nie znaczy, że mi się nie podobała. Bo pamiętam, że kiedyś jak i teraz bardzo mnie zaintrygowała.

Historia, którą opowiada Vida jest zarazem ciekawa, ale i nieprawdopodobna. To historia opowiadająca o bliźniaczej miłości, o silnych więzach, które momentami są bardzo patologiczne. Przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie.

Trochę jestem rozczarowana postacią Margaret. W sumie nie dowiadujemy się o niej zbyt dużo, a szkoda, bo chętnie przeczytałam o niej więcej.

Jest to historia bardzo specyficzna i nie każdemu przypadnie do gustu. Myślę, że sięgnę po pozostałe książki autorki zresztą mam w planach całą serię butikową od wydawnictwa @wydawnictwoalbatros

Margaret Lea zostaje poproszona przez słynną pisarkę Vidę Winter o spisanie jej biografii. Kobieta opowiada historię rodu zamieszkującego posiadłość w Angelfield, dzisiaj już ruiny. Dawniej była to okazała rezydencja, w której zamieszkiwała Isabelle, jej brat Charli i nieokiełzane bliźniaczki Emmeline i Adeline. Rodzina ta posiadała wiele tajemnic. Jak z tym rodem połączona...

Wciągająca, tajemnicza, nieco mroczna, a zarazem piękna - tak bym ją określiła.

Wciągająca, tajemnicza, nieco mroczna, a zarazem piękna - tak bym ją określiła.

Mam często problem z książkami hitami, które okupują pierwsze miejsca na liście bestsellerów. Tak było i tym razem. "Trzynasta opowieść", pierwsza i chyba najsłynniejsza powieść Setterfield jest dużo gorsza od "Była sobie rzeka", o której pisałam poprzednio. Zaczęła się obiecująco, podobał mi się tajemniczy klimat i motywy charakterystyczne dla twórczości sióstr Bronte (rodowa posiadłość, kryjąca przerażające sekrety, rodziny z patologicznymi więziami i wszelkiego rodzaju dewiacjami, szalona kobieta podpalająca dom itp),ale potem mam wrażenie, że autorka za bardzo popłynęła i sama fabuła zaczyna być bardzo odklejona od rzeczywistości. Zresztą, właściwie nie wiem czemu, irytuje mnie główna bohaterka, uciekajaca w książki przed życiem i relacjami. Dialogi i pewne rozwiązania fabularne były według mnie pretensjonalno absurdalne i czasami zakończenia różnych wątków pojawiają się nagle i niespodziewanie niczym deus ex machina. Mimo wszystko czytało się całkiem ciekawie, chociaż nieco irytowały mnie przydługie przerywniki, zakłócające tok głównej opowieści. Zatem biorąc pod uwagę te wszystkie kwestie, mam mieszane odczucia względem tej książki.

Mam często problem z książkami hitami, które okupują pierwsze miejsca na liście bestsellerów. Tak było i tym razem. "Trzynasta opowieść", pierwsza i chyba najsłynniejsza powieść Setterfield jest dużo gorsza od "Była sobie rzeka", o której pisałam poprzednio. Zaczęła się obiecująco, podobał mi się tajemniczy klimat i motywy charakterystyczne dla twórczości sióstr Bronte...

Zdecydowanie najgorszymi elementami tej książki są: romantyzowanie traumy (bo właśnie to dotknęło główną bohaterkę i nie zmieni tego mnóstwo "pięknych słów" o bliźniaczej miłości) oraz absurdalność niektórych elementów. Wątek Aureliusa był tak dziwny i niepasujący (już nawet nie wspominając o jego ckliwym zakończeniu),że zastanawiałam się, czy przypadkiem te zdarzenia nie są snem głównej bohaterki. Problem jest też z bohaterami, są zbyt przerysowani, skrajni. W książce jest ich niby sporo, ale po przeczytaniu czuję się tak, jakbym właściwie nie znała żadnego z nich. Polubiłam właściwie tylko ojca głównej bohaterki. Sama kreacja Margaret też jest dużym problemem, ma ona dwie cechy: miała kiedyś siostrę bliźniaczkę i lubi czytać. Na resztę można by przymknąć oko, ale i tak nie rozumiem zachwytów.

Zdecydowanie najgorszymi elementami tej książki są: romantyzowanie traumy (bo właśnie to dotknęło główną bohaterkę i nie zmieni tego mnóstwo "pięknych słów" o bliźniaczej miłości) oraz absurdalność niektórych elementów. Wątek Aureliusa był tak dziwny i niepasujący (już nawet nie wspominając o jego ckliwym zakończeniu),że zastanawiałam się, czy przypadkiem te zdarzenia nie...

Swoją przygodę z książkami Diane Setterfield zaczęłam właśnie od Trzynastej Opowieści. 🌳Historia wciągnęła mnie w swój świat od pierwszej strony! 📚
____

Pamiętam emocje jakie towarzyszyły mi podczas czytania tej pozycji. Gdy sięgałam po książkę w trakcie sesji egzaminacyjnej, w ramach odcięcia od nauki... to przepadłam! Historia Margaret totalnie zawładnęła wtedy moim życiem! Nie mogłam skupić się na przyswajanym materiale, moje myśli ciagle krążyły wokół tajemnicy jaka została tam zawarta!

Mamy tutaj młodą Margaret Lea, pracującą w antykwariacie ojca, która pewnego dnia zostaje poproszona o spisanie biografii znanej pisarki. JEDNAK... Życie tej kobiety wiąże się z pewnymi tajemnicami... 👀

ogromna posiadłość... wielkie przynależne do niej ogrody... tajemnicze postaci... rozszyfrowywanie zagadki... bolesna historia rodzinna... starta i rozpacz... siostrzana miłość... - Właśnie to znajdziecie w Trzynastej Opowieści!

Swoją przygodę z książkami Diane Setterfield zaczęłam właśnie od Trzynastej Opowieści. 🌳Historia wciągnęła mnie w swój świat od pierwszej strony! 📚
____

Pamiętam emocje jakie towarzyszyły mi podczas czytania tej pozycji. Gdy sięgałam po książkę w trakcie sesji egzaminacyjnej, w ramach odcięcia od nauki... to przepadłam! Historia Margaret totalnie zawładnęła wtedy moim...

Czasami zastanawiam się jakie powieści tworzyłyby Siostry Bronte, Mary Shelley czy Wilkie Collins lub Henry James, gdyby żyli bardziej współcześnie. Chyba znalazłam na to odpowiedź w postaci tej powieści.
Wydaje mi się, że wszyscy oni patrzyli uważnie przez ramię autorki gdy pisała tą powieść. Czasami wzdychając, jak na zjawy przystało, ukierunkowując tym samym myśli i rękę autorki.
Może i narracja czasem się rozjeżdża, a egzaltacja bohaterki nad książkami uwiera, to jest to jedno z piękniejszych rozważań nad stratą i samotnością. Nie tyle stratą w samą w sobie ile tym co jest po niej. O tej wypalonej ziemi jaka pozostaje w duszy po utracie bliskiej osoby. O tym, że życie dzieli się na to przed i po tym zdarzeniu.
Nie jest pozbawiona wad, ale na pewno warta nie tyle przeczytania ile zadumania nad nią.

Czasami zastanawiam się jakie powieści tworzyłyby Siostry Bronte, Mary Shelley czy Wilkie Collins lub Henry James, gdyby żyli bardziej współcześnie. Chyba znalazłam na to odpowiedź w postaci tej powieści.
Wydaje mi się, że wszyscy oni patrzyli uważnie przez ramię autorki gdy pisała tą powieść. Czasami wzdychając, jak na zjawy przystało, ukierunkowując tym samym myśli i rękę...