Tak jak w przypadku wielu zbiorów opowiadań, są tu utwory lepsze i gorsze, mniej i bardziej ciekawe; zdecydowana większość jednak przykuła moją uwagę.
Najbardziej zainteresowały mnie historie o zaskakującym, dobitnym, często groteskowym zakończeniu, np. "Kość niezgody", "Inny pojedynek", "Ewangelia według św. Marka". Mimo iż ich tematyka jest różna, łączy je klimat - pełen niedopowiedzeń, napięcia, niepokoju, wyczekiwania na tragedię.

Sporo opowiadań odznacza się mroczną aurą, są tu przytłaczające miejsca i skomplikowani bohaterowie, których decyzje niejednokrotnie zaskakują, każąc zatrzymać się choćby na chwilę przy lekturze.

Wiele opowiadań przypomina połączenie literatury z publicystyką, narrator często sugeruje, że jest nim autor, niekiedy wprost nazywa się Borgesem. Czytelnik odnosi wówczas wrażenie, że opisywane historie naprawdę się wydarzyły, a narrator albo był ich świadkiem, niczym reporter, albo usłyszał od kogoś o intrygujących faktach i teraz relacjonuje je odbiorcom.
Powoduje to, że granica między fikcją literacką a autentycznością zdarzeń zaciera się, pozostawiając czytelnika w niepewności.

Sporo historii osnutych jest wokół jednego zdarzenia, a autorowi udaje się zainteresować czytelnika pozorną zwyczajnością i codziennością. Pozorną, bo zawsze kryją się w niej jakieś niespodzianki, zwykle nieprzyjemne dla człowieka.

Tak jak w przypadku wielu zbiorów opowiadań, są tu utwory lepsze i gorsze, mniej i bardziej ciekawe; zdecydowana większość jednak przykuła moją uwagę.
Najbardziej zainteresowały mnie historie o zaskakującym, dobitnym, często groteskowym zakończeniu, np. "Kość niezgody", "Inny pojedynek", "Ewangelia według św. Marka". Mimo iż ich tematyka jest różna, łączy je klimat - pełen...