Absolutnie nie czuję się na siłach, by napisać jakąkolwiek próbę krytyki czy wypisać wszystko to, co wydało mi się dziwne w "Procesie".
Moje nieczucie się wynika z tego, iż słabo wczuwam się w tematy absurdalne. To takie moje małe upośledzenie, z którym da się żyć, ale czasem jest ciężko.
Do "Procesu" podchodziłam w sumie trzy razy - dwa przed maturą (kończyło się na czterdziestu paru stronach i rzucaniem książką o ścianę), trzeci teraz, po prawie siedmiu latach od egzaminu dojrzałości. Musiałam dorosnąć do tej lektury, przewalić setki stron w dziesiątkach czeskich powieści, które w jakimś tam stopniu bazują na absurdzie. Wyrobiłam się na tyle, by móc ten pieprzony "Proces" przeczytać.
I muszę Wam powiedzieć, że było warto.
Franz, ach, Franz, czemu nie żyjesz. Uścisnęłabym Ci rękę.


Ocena w gwiazdkach nie wynika z tego, że coś mi się nie podobało. Oceniłam tylko to, co do mnie trafiło (czyli ze dwa, trzy tematy poruszone w powieści). Reszty widocznie mój mózg nie przetrawił.

Absolutnie nie czuję się na siłach, by napisać jakąkolwiek próbę krytyki czy wypisać wszystko to, co wydało mi się dziwne w "Procesie".
Moje nieczucie się wynika z tego, iż słabo wczuwam się w tematy absurdalne. To takie moje małe upośledzenie, z którym da się żyć, ale czasem jest ciężko.
Do "Procesu" podchodziłam w sumie trzy razy - dwa przed maturą (kończyło się na...