Muszę przyznać, iż do tej książki zabrałam się z większymi oczekiwaniami niż w stosunku do jej poprzedniczek-od wielu ludzi nasłuchałam się o tym, jaka jest wspaniała i w końcu mamy szansę zobaczyć rozwijający się wątek Damona i Eleny, których jestem wielką fanką zarówno w serialu jak i w książce. Po ostatniej części byłam naprawdę negatywnie nastawiona do twórczości Pani Smith, która z bardzo dobrze prosperującej historii stworzyła coś na granicy surrealizmu. Na dzień dzisiejszy, moje odczucia co do książki są mieszane.

W "Duszach Cieni" wraz z Eleną, Damonem, Meredith i Bonnie przenosimy się do innego wymiaru, by odnaleźć 2 połówki klucza, który mógłby uwolnić Stefano z więzienia Schi no Schi. Jednak zasady i obyczaje panujące w tym demonicznym świecie mogą nas bardzo zaskoczyć... Czy Elenie i jej przyjaciołom uda się znaleźć klucz i wyzwolić jej ukochanego? Tego zdradzić nie mogę, ale możecie dowiedzieć się zagłębiając się w lekturze 3 tomu "Pamiętników Wampirów".

Moje prywatne odczucia?

Owszem, może i możemy znaleźć tutaj kilka dosyć "pikantnych" scen między główną bohaterką a starszym Salvatore, ale... No właśnie. Zawsze znajdzie się jakieś "ale". Prócz tych kilku scen, lub napiętych wymian zdań, pomiędzy bohaterami nie dochodzi praktycznie do niczego. Elena w kółko rozmyśla tylko o Stefano, ewentualnie ponarzeka na jej biedną egzystencję, lub to, jaki Damon jest okropny. Jej postać wręcz doprowadzała mnie do szału. Bywały momenty, że miałam ochotę po prostu rzucić tą książką, lub wykrzyczeć do niej kilka niemiłych słów.

Sam wątek Matta i pani Flowers uważam tu za zbędny-nie wnieśli do książki nic poza dodatkowymi, nudnymi stronami i tak już przydługawej książki.

Czasami miałam również odczucie, że autorka miała jakąś wizję, ale niespecjalnie potrafiła obrać ją w słowa, przez co czasami musiałam główkować nad tym, co takiego Pani Smith mogła mieć na myśli, co czasem bywało niezmiernie irytujące.

Teraz pora na pozytywy, aczkolwiek nie jest ich zbyt wiele.

Jednym z nich było to, iż ta część nie jest aż tak mocno pogmatwana jak poprzednia, która przeszła wręcz wszystkie granice absurdu. Nie musimy (tak często) czytać niektórych zdań po 10 razy, by zorientować się, co tak naprawdę się wydarzyło.

Spodobała mi się również postać Sage'a- wampira-gentelmana, który pomaga naszym bohaterom, choć sam nie należy do niewiniątek. Czy tylko mi przypominał on drugą wersję Damona? :) Mam nadzieję, że autorka rozwinie jakoś jego wątek w kolejnych częściach.

Zakończenie było również niebanalne i interesujące. Ach, biedak z tego naszego Damona... (nie, nie, więcej zdradzić nie mogę). Prawdę powiedziawszy, tylko ono skłoniło mnie do tego, że sięgnę po kolejną książkę. Z wielkim bólem serca muszę ogłosić iż "Pamiętniki Wampirów" z części na część coraz bardziej zaniżają swój poziom.

Muszę przyznać, iż do tej książki zabrałam się z większymi oczekiwaniami niż w stosunku do jej poprzedniczek-od wielu ludzi nasłuchałam się o tym, jaka jest wspaniała i w końcu mamy szansę zobaczyć rozwijający się wątek Damona i Eleny, których jestem wielką fanką zarówno w serialu jak i w książce. Po ostatniej części byłam naprawdę negatywnie nastawiona do twórczości Pani...