Czuła jest noc, a noc Fitzgeralda dodatkowo niebywale piękna. Ta książka płynie, jest jak film z dobrze skrojonymi kadrami. W każdym zdaniu widać filmowe doświadczenia autora. Opisy, którymi niejeden pisarz potrafi czytelnika skutecznie zniechęcić do lektury, tu są esencją książki, jej najlepszym elementem – a na pewno jednym z najlepszych. Malarskość, czy też fotograficzność, to jedna z najbardziej typowych cech prozy Fitzgeralda. Jego książki są ukłonem dla wyobraźni odbiorców. Używką, której niewiele brakuje by stać się narkotykiem.

Niemniej jednak książkę czytałem długo. Powód był prosty. Odrzucała mnie ckliwość pierwszej części, jej naiwność i kobiecość. Nie twierdzę, że kobiecy punkt widzenia jest punktem złym po prostu podskórnie wyczuwałem jakiś zgrzyt w fabule. Postać Rosemary mnie drażniła i niepokoiła. Jej infantylność i rodząca się w bólach kobiecość trochę odrzucały. Na szczęście po kilkudziesięciu ciężkich, choć wciąż ciekawych, stronach przyszła część druga. I wtedy dałem się książce porwać już całkiem. Do samego końca z kart powieści przebijało osobiste zaangażowanie jakie Fitzgerald włożył w pisanie i echa jego własnego małżeństwa.

Nie chcę bawić się w psychologa i oceniać bohaterów. Myślę, że każdy powinien dać im szansę, każdy powinien próbować ich zrozumieć i ocenić na własny, indywidualny sposób.

Co do samej książki, rzuca nas prosto z mostu w prawdę o człowieku, o tym jak wiele demonów kryje się w nas samych, i że to co dajemy nie zawsze do nas wraca, że poświęcenie jest ryzykiem, które niekoniecznie niesie nagrodę, i że niektóre decyzje, pozornie oczywiste, z upływem czasu wykrzywiają się i zaczynają ciążyć, aż przychodzi moment, w którym trzeba ratować samego siebie. Niestety nie zawsze jest to już możliwe.

Z czystym sercem polecam! Przyszła jesień, a z nią długie wieczory i noce. Poświęcenie kilku z nich na tę książkę na pewno nie będzie czasem zmarnowanym!

Czuła jest noc, a noc Fitzgeralda dodatkowo niebywale piękna. Ta książka płynie, jest jak film z dobrze skrojonymi kadrami. W każdym zdaniu widać filmowe doświadczenia autora. Opisy, którymi niejeden pisarz potrafi czytelnika skutecznie zniechęcić do lektury, tu są esencją książki, jej najlepszym elementem – a na pewno jednym z najlepszych. Malarskość, czy też...