Krzysztof Kąkolewski (1930 - 2015), publicysta, reporter, autor powieści, opowiadać, literatury faktu i reportażu, dziennikarz śledczy, autor kilku scenariuszy, powieści i kryminałów.
Całe życie zajmował się podejmowaniem tematów trudnych, kontrowersyjnych, bulwersujących. Ponad piętnaście lat pracował nad badaniem, analizą pogromu Żydów w województwie kieleckim. Sprawy niewyjaśnionych morderstw ( banda Mansona i morderstwo w willi Polańskiego), tuszowanych spraw czy słynne wywiady ; Melchior Wańkowicz czy zbrodniarze hitlerowcy.
W latach 90 - tych XX wieku podjął się dziennikarz wyjaśnienia realiów powieści "Popiół i diament" Jerzego Andrzejewskiego.
Kąkolewski rozpoczął ślad od Ostrowca Świętokrzyskiego, który był miejscem akcji powieści, przekopał archiwa miejskie, ubeckie, dotarł do wielu ludzi, część niechętnie opowiadała o tamtych wydarzeniach, świadkowie pomogli dotrzeć do prawdziwych pierwowzorów bohaterów książki, komunisty Szczuki i AK Maćka Chełmickiego.
Szczuka to nie kto inny tylko Jan Foremniak, który został idealistycznie wykreowany, a Maciek Chełmicki to Stanisław Kosicki, który wciąż żył, ale to była powolna agonia.
Jan Foremniak (1910 - 1945 ) – działacz komunistyczny, oficer AL.
Armia Czerwona wkroczyła 16 stycznia 1945 r. do Ostrowca Świętokrzyskiego (nie jak w powieści - w majowych dniach końca wojny), 18-letni wówczas Stanisław Kosicki został wysłany z ramienia AK w celu udzielenia pomocy napadniętej w mieszkaniu przez szabrowników polskiej rodzinie Kaczmarków przy ul. Bałtowskiej. W wyniku wymiany strzałów zginął agresywny przywódca bandy, po oględzinach - kapitan sowieckich służb specjalnych Jan Foremniak, przedwojenny agent wywiadu wojskowego ZSRR w Polsce, świeżo mianowany na stanowisko wojewody kieleckiego, przyjaciel szefa wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa, Mieczysława Moczara-Demki, używającego również nazwisk Spychaj i Władysław Sobczyński. Śmierć Foremniaka nie była planowana ani nie miała żadnych ideologicznych motywów, jak to niezgodnie z prawdą przedstawił Andrzejewski.

Prawdziwy przebieg wydarzenia to nie tylko relacja Kąkolewskiego. Stanisław Kosicki napisał i wydał książkę " Wojna, wojna, wojenka" i swoje wspomnienia, poprzedzone przedmową Cezarego Chlebowskiego i słowem Stanisława Broniewskiego - Orszy. Naoczna relacja z wojennych walk o Polskę; jej autorem jest harcerz Szarych Szeregów i żołnierz kieleckiego Kedywu. Przypadkowa śmierć komunistycznego notabla, pomimo ucieczki Stanisława i ukrycia w klasztorze kapucynów, skończyła się aresztowaniem i skazaniem na śmierć. Skazany na śmierć i uratowany od śmierci, akcji partyzantów pod dowództwem mjr. Antoniego Hedy - Szarego, którzy rozbiwszy więzienie kieleckie w nocy z 4 na 5 sierpnia 1945 r., uwolnili około siedmiuset aresztowanych.

Młody Kosicki wciąż będzie czuł brzemię śmierci, będzie mu towarzyszyła w jego wyboistej drodze i stanie się towarzyszką na najbliższe 50 lat - "zmierzchu agonalnego tańca".

Jan Foremniak zmarł i był z honorami pochowany.
Nagrobek znajduje się na cmentarzu parafialnym w Ostrowcu Świętokrzyskim. W 1995 roku został zniszczony. Wcześniej widniał na nim napis:
"JAN FOREMNIAK
ZGINĄŁ Z RĄK FASZYSTÓW
16.I.1945 R. W DNIU WYZWOLENIA OSTROWCA.
BYŁ PRAWDZIWYM BOJOWNIKIEM
ZA WOLNOŚĆ NARODU POLSKIEGO".
Obecnie widnieje tylko imię i nazwisko.

Stanisław Kosicki otrzymał życie w "agonalnym stanie", ukończył szkołę średnia, ukończył studia, ujawnił się przed władzami, objęła go amnestia. Założył rodzinę, miał dwoje dzieci Antoniego i Annę, niestety kolejne aresztowanie, i cały jego świat runął jak domek z kart. Żona rozwiodła się z nim, z dziećmi stracił kontakt, ogon ubecki chodził za nim. Wywracało się jego życie co jakiś czas, praca, czas na awans, zwolnienie, bezrobocie itd...Długo trwało, gdy dowiedział się o aktach sprawy, która była utajniona, długie, mozolne działanie doprowadziło do celu. Akta sprawy i zaoczny wyrok sądu, sfabrykowane dane, podstawieni świadkowie. W wieku 66 lat Stanisław Kosicki doczekał się unieważnienia wyroku, wtedy też uzyskał dostęp do swoich akt i poznał nazwisko osoby, która zginęła od jego kul, a także swojego śledczego.
Krzysztof Kąkolewski spotkał się z pierwowzorem postaci Maćka Chełmickiego - Stanisławem Kosickim w 1994 roku, bohater nie wiedział, że to on jest utożsamiany z postacią młodego AK-owca.
Dariusz Gajewski w 1996 nakręcił reportaż "Bohater" o Kosickim, wypowiedzi, fragmenty kroniki filmowe oraz film Wajdy "Popiół i diament".

W 1997 roku Stanisław Kosicki zmarł.
Krzysztof Kąkolewski w swojej książce bezlitośnie obnażył kulisy powstania powieści Jerzego Andrzejewskiego "Popiół i diament", podszyte perfidną propagandą antypolską ówczesnego systemu władzy, losy "uzurpatorów" wyniesione na piedestały a "żołnierz - patriota" skazany na śmierć za zabicie szabrownika, śmiecia społecznego "bezpieki".
Skonstruowany wątek nadający powieści indoktrynacyjny charakter, to intryga trójcy "bezpieki" - Berman - Różański - Borejsza , której narzędziem był Jerzy Andrzejewski i przyjął zlecenie, spreparowanie materiałów operacyjnych UB z dnia 16 stycznia 1945 roku posłużyło i stało się kanwą powieści.
Kąkolewski pochylił się nad postacią harcerza Szarych Szeregów i żołnierz Kedywu AK, pierwowzóru bohatera powieści "Popiół i diament" – Maćka Chełmickiego - oddał mu cześć i godność po 50 latach.

Książka napisana doskonale, wartka akcja, wątki losów młodego żołnierza, pierwsza miłość, zabicie człowieka, ucieczka, aresztowanie, wyrok śmierci, który cieniem do końca życia będzie się przesuwał...rehabilitacja i cześć dla potomnych.

Krzysztof Kąkolewski (1930 - 2015), publicysta, reporter, autor powieści, opowiadać, literatury faktu i reportażu, dziennikarz śledczy, autor kilku scenariuszy, powieści i kryminałów.
Całe życie zajmował się podejmowaniem tematów trudnych, kontrowersyjnych, bulwersujących. Ponad piętnaście lat pracował nad badaniem, analizą pogromu Żydów w województwie kieleckim. Sprawy...