Zawsze chętnie czytałam książki Lucy Maud Montgomery. Chciałam być taka jak jej bohaterki. Romantyczne marzycielki, pełne pasji i optymizmu. I chyba nadal chciałabym być taka.
Po „Emilkę ze Srebrnego Nowiu” sięgnęłam ponownie po wielu, wielu latach. I to był dobry pomysł. Miło było wrócić do lat beztroskiego dzieciństwa, gdzie wszystko jest takie proste, możliwe i kolorowe.
Jest to ciepła opowieść o osieroconej Emilce, która swoją dziecięcą mądrością, wrażliwością i wiarą w drugiego człowieka potrafiła zdobyć serce najsurowszego z dorosłych. Nikt nie pozostał obojętny na jej optymizm i urok osobisty. Losy Emilki dostarczają wiele radości, ale również i wzruszeń.
Uważam, że „Emilka..” powinna być lekturą obowiązkową dla współczesnych nastolatków, a nawet nie jeden dorosły powinien przeczytać tę książkę.
Emilka uczy, że nie jest istotne, kto jak wygląda, jakie nosi ubrania i jakie posiada gadżety, ale ważne jest to, co ma się w sercu, w głowie i jakim się jest w stosunku do drugiego człowieka.
Ta książka ma w sobie tyle ciepła i mądrości, że należy ją przeczytać. Nawet gdy ma się więcej niż 15 lat.

Zawsze chętnie czytałam książki Lucy Maud Montgomery. Chciałam być taka jak jej bohaterki. Romantyczne marzycielki, pełne pasji i optymizmu. I chyba nadal chciałabym być taka.
Po „Emilkę ze Srebrnego Nowiu” sięgnęłam ponownie po wielu, wielu latach. I to był dobry pomysł. Miło było wrócić do lat beztroskiego dzieciństwa, gdzie wszystko jest takie proste, możliwe i kolorowe....