„Życie codzienne w Kartaginie w czasach Hannibala” to bodaj jedyna, wydana po polsku, monografia ukazująca Kartaginę nie przez pryzmat sytuacji geopolitycznej i militarnej, a od strony kultury, w szerokim rozumieniu tego pojęcia. I chociaż opracowanie prezentuje stan badań sprzed półwiecza, to jest jedynym studium poświęconym samym mieszkańcom Qart Hadaszt, z którego dowiemy się jak wyglądali, w co się ubierali, gdzie mieszkali, czym się trudnili, jakie mieli zwyczaje, w co wierzyli itp. Oczywiście zagadnienia te nakreślono na szerszym tle historii politycznej i ekonomicznej basenu Morza Śródziemnego, ale jest to ledwie rys, konieczny do rozwinięcia podjętego tematu. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że spoglądamy na Kartagińczyków oczami obcych - tych, z którymi wojowali lub handlowali (a najczęściej jedno i drugie). Nie wynika to oczywiście z celowego działania autorów, a raczej z niedoboru źródeł kartagińskiej proweniencji - z pustego wszak i Salomon nie naleje. Można jednak zarzuć tej publikacji brak rysunków, map i autorskich zdjęć. Fotografie, które zamieszczono na wkładkach, zostały stworzone na potrzeby polskiego wydania i większość z nich nie ilustruje opisywanych artefaktów. A opisy bywają dość zawiłe, z wielokrotnymi wtrąceniami, nierzadko pozbawione przecinków, przez co zrozumienie ich zajmuje dłuższą chwilę. Oczywiście te mankamenty nie obniżają merytorycznej wartości książki.

„Życie codzienne w Kartaginie w czasach Hannibala” to bodaj jedyna, wydana po polsku, monografia ukazująca Kartaginę nie przez pryzmat sytuacji geopolitycznej i militarnej, a od strony kultury, w szerokim rozumieniu tego pojęcia. I chociaż opracowanie prezentuje stan badań sprzed półwiecza, to jest jedynym studium poświęconym samym mieszkańcom Qart Hadaszt, z którego...