Sięgnęłam po tę książkę głównie po to, by przekonać się do polskiej literatury, bo wciąż siedzi we mnie jakaś zapora przed książkami polskich autorów i jak dotąd jedyną polską serią na mojej liście pozycji przeczytanych widnieje "Hera moja miłość" i "Lot komety" Anny Onichimowskiej. Jak napisałam, "Niepełni" mieli mnie przekonać do naszej literatury, i nie przekonali. Absolutnie nie przekonali. Co prawda dotrwałam do końca, ale chyba jedynym powodem było to, że książka należy do mojej własnej kolekcji - kupiłam ją, więc uznałam, że powinnam doczytać, żeby odebrać to, co na ową książkę wydałam w księgarni. Styl pisania z początku wydał mi się przeciętny, ale znośny. Dopiero później, z każdą kolejną stroną, okazywał się coraz bardziej i bardziej męczący. Ciągłe wtrącenia polityczne są chyba tym, co zapamiętam najbardziej, bo narzekanie na ustrój i mentalność Polaków pojawiało się na każdej kartce. Sięgnęłam po dramat/romans - nie po rozprawę polityczną. Jest jeszcze parę punktów, które nie spełniły moich oczekiwań, ale nie będę ich przytaczać, bo są one wyłącznie wyborem autora - nie wypada mi tego komentować. W każdym razie bariera pomiędzy mną i polską literaturą jeszcze wzrosła. Nie powiem, że sięgnięcie po tę książkę było stratą czasu - bo czytaniem, nawet czegoś delikatnie prymitywnego - nigdy nie jest stratą czasu. Niemniej jednak "Niepełni" znaleźliby się na szarym końcu listy książek, które z czystym sercem mogłabym polecić dalej.

Sięgnęłam po tę książkę głównie po to, by przekonać się do polskiej literatury, bo wciąż siedzi we mnie jakaś zapora przed książkami polskich autorów i jak dotąd jedyną polską serią na mojej liście pozycji przeczytanych widnieje "Hera moja miłość" i "Lot komety" Anny Onichimowskiej. Jak napisałam, "Niepełni" mieli mnie przekonać do naszej literatury, i nie przekonali....