Jest to książka obyczajowa opowiadająca o losach kobiety która padła ofiarą rozszczepienia jaźni. Nie jest to jednak prawdziwa choroba psychiczna (wtedy człowiek nie jest świadomy że ma również inną osobowość). Rozczepienie bohaterki jest metodą na poradzenie sobie z porzuceniem przez męża i walką z depresją. Bohaterka wie o swych poszczególnych jaźniach a między nimi trwa dialog. Każda z jaźni jest zupełnie inną osobą o różnorodnych cechach i różnych celach życiowych. Autorka wykorzystuje rozszczepienie bohaterki aby w sposób bardzo zabawny, sarkastyczny oraz ironiczny udowodnić że typowo współczesna wcale nie jest twarda lecz tak samo wrażliwa i kochająca jak poprzednie pokolenia. Przez całą powieść trzymałam kciuki za główną bohaterkę aby poradziła sobie z rozwodem, który jest głównym tematem historii i osiągnęła swoje cele. Muszę powiedzieć że jako całość jest to lektura przyjemna, mimo że obiektywnie temat rozwodu jest kojarzony jako smutny i tragiczny tak naprawdę nie ma tu miejsca na smutek a wręcz odwrotnie często można się pośmiać. Jak dla mnie powieść ma tylko jedną wadę nie zawiera takiego szczęśliwego końca jak oczekiwałam ( historia kończy się dobrze), ale to subiektywna opinia. Proponuję przeczytać i ocenić jak to z tym zakończeniem jest.

Jest to książka obyczajowa opowiadająca o losach kobiety która padła ofiarą rozszczepienia jaźni. Nie jest to jednak prawdziwa choroba psychiczna (wtedy człowiek nie jest świadomy że ma również inną osobowość). Rozczepienie bohaterki jest metodą na poradzenie sobie z porzuceniem przez męża i walką z depresją. Bohaterka wie o swych poszczególnych jaźniach a między nimi trwa...