Dobra książka powinna zmuszać do myślenia nawet ludzi, którym do myślenia nie po drodze, a rewelacyjna już nawet do głębszych rozmyślań – stwierdziłem filozoficznie po zapoznaniu się z „Bajkami filozoficznymi” Michela Piquemala. Mimo mej niechęci do rozbudowanych przemyśleń w trakcie lektury (wiem – nikt nie jest doskonały), tutaj napadały one człowieka na każdej stronie bez wyjątku, a było to spowodowane bardzo interesującym układem książki – po każdej bajce następował kilkulinijkowy fragment dodany przez autora, o nazwie „W pracowni filozofa”.

W nim to pisarz dokonywał interpretacji wieloznaczeniowej (za każdym razem!) bajki, po czym zadawał czytelnikowi pytania z pogranicza religii, moralności, etyki i tym podobne. Odwaga pana Piquemala w stosunku do wieku adresatów jego książeczki musi być spora. Nie jeden raz sam głowiłem się nad kolejnymi stronami, zastanawiając się, co u licha może znaczyć dla mnie bajka o mędrcu i perle, oraz próbując znaleźć odpowiedź na mądre pytania zadane przez filozofa. Jak sam autor pisze we wstępie, niemal wszystkie małe utwory zebrane w „Bajkach filozoficznych” pochodzą ze wschodu, od Grecji poczynając, na dalekich Chinach, czy Japonii kończąc. Swe działania motywuje on tym, że europejskie arcydzieła bajkopisarstwa są zbyt jednoznaczne i zawierają nieodłączny, nieraz na siłę wciskany morał, czego pozbawione są utwory naszych wschodnich braci.

I rzeczywiście! Nieoczywistość i możliwość szerokiej interpretacji tylko dadaje uroku i przyjemności w lekturze, dodatkowo rozwija i krształtuje w czytelniku pozytywne postawy i wzorce działań. Jak dla mnie – to powinna być lektura szkolna dzieci z drugiej, góra trzeciej klasy szkoły podstawowej – książka jest naprawdę krótka – sto cztery strony niewielkiego formatu, z dosyć sporą czcionką i ilustracjami (co do urody których w moim przynajmniej wydaniu mógłbym wygłosić parę nie do końca pochlebnych opinii, ale z pewnością są one użyteczne) to wysiłek na dwie, trzy godziny, dla malca dwa, góra trzy dni. Jednak możliwych zalet spotkania się młodych umysłów z filozofem i mądrościami pokoleń zamkniętymi w bajkach przez poważnie traktującego swój warsztat i misję Michela (autor ponad dwustu książek dla dzieci!) nie sposób wymienić.

Nie jeden dorosły wciągnie się (zupełnie słusznie zresztą) do wspólnej lektury tego niezwykłego zbiorku, samemu dziwiąc się mądrościom świata. Język i tłumaczenie stoją na najwyższym poziomie. Autor zadbał o prostotę i bajkowy wymiar wszystkich krótkich rozdziałów, a tłumaczka postąpiła tak samo z Polskimi czytelnikami – jest jasno, tajemniczo i bajkowo. Każda bajka ma około dwóch stron, po jednej na dzień i prawie dwa miesiące mądrości. Ja już zaczynam szukać czegoś podobnego, inspirującego i rozwijającego. Czegoś takiego jak niniejsza książka, która jest naprawdę pozycją obowiązkową.

A może by tak wspólne rozważanie rodzica z dzieckiem nad co bardziej interesującą bajką? Nie wyobrażam sobie (może poza wspólną modlitwą) lepszej metody spędzania wolnego czasu i rozwoju intelektualnego i moralnego dziecka, jak właśnie przez wspólne czytanie baśni, a zwłaszcza baśni filozoficznych. Polecam.

Dobra książka powinna zmuszać do myślenia nawet ludzi, którym do myślenia nie po drodze, a rewelacyjna już nawet do głębszych rozmyślań – stwierdziłem filozoficznie po zapoznaniu się z „Bajkami filozoficznymi” Michela Piquemala. Mimo mej niechęci do rozbudowanych przemyśleń w trakcie lektury (wiem – nikt nie jest doskonały), tutaj napadały one człowieka na każdej stronie...