Pamiętam, jak za dzieciaka (prawie 30 lat temu) jeździłam do babci i ona zawsze miała dla nas [swoich wnuków] pełno komiksów Asterixa i Obelixa, Tytusa, Romka i Atomka i właśnie Kajko i Kokosza. Wówczas była to gratka i wraz z bratem zaczytywaliśmy się w międzyczasie słuchając na kasetach kabaretów Smolenia. Wspominam to bardzo miło.
Teraz Kajko i Kokosz Szkoła Latania weszła do kanonu lektur czwartoklasistów. Jako matka dziecko w tym wieku z lekkim podnieceniem wzięłam ją do ręki i nie mogłam doczekać się czytania.
Jak się okazuje, do pewnych rzeczy nie powinno się wracać, by nadal mieć w głowie miłe wspomnienie odległych chwil. Niestety czytając to teraz nie podobało mi się właściwie wcale, a i mocne nawiązywanie do Asterixa i Obelixa aż mnie raziło.

Teraz też patrzę na tę pozycję, jako matka - co moje dziecko może z tej historii wynieść? Jakie niesie za sobą wartości? Niestety dla mnie prawie żadnych i nie miałabym nic przeciwko temu, gdyby to nie była lektura.

Pamiętam, jak za dzieciaka (prawie 30 lat temu) jeździłam do babci i ona zawsze miała dla nas [swoich wnuków] pełno komiksów Asterixa i Obelixa, Tytusa, Romka i Atomka i właśnie Kajko i Kokosza. Wówczas była to gratka i wraz z bratem zaczytywaliśmy się w międzyczasie słuchając na kasetach kabaretów Smolenia. Wspominam to bardzo miło.
Teraz Kajko i Kokosz Szkoła Latania...