Nie do końca byłam przekonana, czy w ogóle powinnam czytać tę książkę, ponieważ średnio interesuję się współczesną polityką oraz jej źródłami, ale doszłam do wniosku, że może warto poznać myśli człowieka, który przez wielu jest uważany za jednego z twórców podwalin UE. Pikanterii dodawał fakt, że ze szczątkowych informacji, które posiadałam, wynikało, że Adenauer nie lubił Polaków, więc byłam ciekawa, czy to prawda.

Po zapoznaniu się ze wstępem, napisanym świetnie przez tłumacza, przeszłam do części właściwej i od razu wiedziałam, że to nie będzie łatwa lektura, gdyż już na początku widać było beznadziejną narrację, czego pewnie można się spodziewać, po kimś kto nigdy w życiu nie myślał, że zostanie autorem książki. Najbardziej chyba denerwował mnie jednak fakt wielokrotnego powtarzania tego samego i dość częstego przechodzenia nagle z jednej myśli do drugiej bez konkretnego powodu.

Jeśli chodzi o treść to tytuł chyba nie jest tu odpowiedni, gdyż według mnie, wspomnienia powinny mieć przynajmniej częściowo barwę emocjonalną, a w tym utworze osobiste uczucia można pewnie by było policzyć na palcach jednej dłoni. Nie można tu też mówić o formie rzeczowego kalendarium, bo wydarzenia nie są poukładane chronologicznie i są tak porozrzucane, że chwilami traci się orientację.

Jedyną pozytywną cechą "Wspomnień" jest wyraziste pokazanie przekonań politycznych autora oraz osób, z którymi Adenauer jako kanclerz się spotykał; takich jak Chruszczow, Kennedy, czy de Gaulle. Można tu również znaleźć szeroką relację z rokowań RFN - ZSRR, które zaważyły na wzajemnych stosunkach obu krajów. Zadziwia też fakt, że Adenauer przewidział wiele rzeczy które dzieją się dopiero obecnie.

Podsumowując, książkę polecam chyba tylko studentom stosunków międzynarodowych, choć pewnie i oni dojdą do wniosku, że pomimo chwilami dobrych opisów sytuacji politycznej, książka nie jest warta zachodu.

Nie do końca byłam przekonana, czy w ogóle powinnam czytać tę książkę, ponieważ średnio interesuję się współczesną polityką oraz jej źródłami, ale doszłam do wniosku, że może warto poznać myśli człowieka, który przez wielu jest uważany za jednego z twórców podwalin UE. Pikanterii dodawał fakt, że ze szczątkowych informacji, które posiadałam, wynikało, że Adenauer nie lubił...