Konrad Hermann Josef Adenauer (ur. 5 stycznia 1876 w Kolonii, zm. 19 kwietnia 1967 w Rhöndorf k. Bonn) – polityk niemiecki i działacz partii chrześcijańsko-demokratycznej, kanclerz RFN. Z zawodu prawnik.
W latach 1917-1933 sprawował funkcję nadburmistrza Kolonii. W okresie rządów hitlerowskich nie brał udziału w życiu politycznym i jako przeciwnik nazizmu był dwukrotnie aresztowany. W 1945 r. ponownie został wybrany nadburmistrzem Kolonii. Był współzałożycielem partii chrześcijańsko-demokratycznej CDU, od 1950 do 1966 był jej przewodniczącym. W latach 1949-1963 sprawował urząd Kanclerza RFN. Doprowadził do odbudowy gospodarczej Niemiec oraz ich integracji z Europą Zachodnią, od przyjęcia planu Marshalla, poprzez członkostwo w EWG i NATO. Był zwolennikiem zjednoczenia Niemiec, chociaż w przeciwieństwie do socjaldemokratów, nad zjednoczenie kraju przedkładał integrację europejską. Konsekwentnie nie uznawał NRD i polskiej granicy zachodniej na Odrze i Nysie Łużyckiej. Podczas podróży przez tereny NRD miał rzekomo zasłaniać okna w pociągu, by nie oglądać "tego barbarzyńskiego kraju". Doprowadził do nawiązania stosunków dyplomatycznych z ZSRR i do uwolnienia przez ZSRR ostatnich 10000 jeńców wojennych w 1955. Ze względu na politykę kwestionowania granicy Polski, remilitaryzację Zachodnich Niemiec oraz udzielenie amnestii dla byłych nazistów, był odbierany negatywnie w Polsce. Często prezentowano zdjęcie Adenauera w płaszczu krzyżackim (został pasowany na honorowego rycerza zakonu 10 marca 1958),które symbolizowało jego stosunek do niemiecko-polskich relacji. Za kontynuatora prowadzonej przez Adenauera polityki uważano Helmuta Kohla, wielokrotnego kanclerza RFN, a później kanclerza zjednoczonych Niemiec.
W 1963 r. ze względu na podeszły wiek Adenauer ustąpił ze wszystkich funkcji państwowych. Człowiek Roku 1953 według magazynu Time.